Browse
Recent Submissions
Now showing 1 - 5 of 178
- ItemParadoksalna Mądrość krzyża objawiona przez Ducha. Analiza literacko-retoryczna 1 Kor 1,18-2,16(2024-12-12) Stępień, AdrianWyniki analizy retoryczno-literackiej oraz teologicznej fragmentu 1 Kor 1,18-2,16 mogą być podsumowane w pięciu kluczowych punktach, które ukazują głębię i złożoność Pawłowego nauczania. Praca ta szczegółowo bada, jak Paweł wykorzystuje model oralny i dyskursywny w analizowanym fragmencie. Jako ewangelizator oraz biegły w sztuce przekonywania, Paweł skutecznie buduje zakorzenioną w tradycji biblijnej mowę, która została utrwalona na piśmie w formie listu. Wykorzystuje przy tym wyrafinowaną retorykę, aby zwrócić uwagę na wielkość działania Boga, które dokonuje się w paradoksalnym znaku krzyża - znaku, który dla mentalności zarówno żydowskiej, jak i greckiej był zgorszeniem. W kompozycji perykopy napotykamy cechy przekazu ustnego, co wskazuje na tzw. kulturę oralną. Objawia się ona przez agoniczność, zastosowanie antytez, powtórzeń oraz paronomazji, które podkreślają zwycięstwo Bożej Mądrości nad ludzkimi zamysłami. Te środki retoryczne nie tylko wzmacniają przekaz, ale także niwelują dystans między odbiorcami a tekstem. Przykłady zastosowania paralelizmów, chiasmów i powtórzeń przyciągają uwagę słuchaczy i skupiają ją na Bogu jako głównym działającym w historii zbawienia. Dzięki tym zabiegom Paweł podkreśla Bożą moc, która manifestuje się w życiu i działalności wspólnoty, a także w jego własnej posłudze apostolskiej. Wskazuje na to, że dar Ducha Boga pozwala wierzącym przyjmować i rozumieć Bożą Mądrość. Następnie praca podjęła się ustalenia dynamiki argumentacyjnej fragmentu 1 Kor 1,18-2,16, w której Paweł wprowadza kluczową tezę w 1 Kor 1,18: „Nauka bowiem krzyża głupstwem jest dla tych, co idą na zatracenie, mocą Bożą zaś dla nas, którzy dostępujemy zbawienia”. Analiza fragmentu ujawnia, że poszczególne segmenty argumentacyjne nawiązują do myśli z przywołanego tu propositio, które w teorii retorycznej jest tezą ustalającą przebieg i cel argumentacji. Wskazanie na rolę propositio w 1 Kor 1,18 jako punkt wyjścia w argumentacji pomaga w uchwyceniu Pawłowego przesłania. Kluczowe terminy rozwijane w dalszej argumentacji podkreślają napięcie między ludzką a Bożą mądrością, co umożliwia Pawłowi przedstawienie Bożej mocy objawionej w krzyżu. W kolejnym kroku badań ujawnia się tajemnica Bożej Mądrości, która w 1 Kor 2,1-10 zostaje przedstawiona jako dostępna jedynie dla tych, którzy przyjmują Ducha Boga. Paweł, odwołując się do Pisma w 1 Kor 1,19, cytuje proroka Izajasza, aby pokazać, że Boża Mądrość przewyższa ludzkie zrozumienie. Użycie paralelizmu i antytezy podkreśla różnicę między ludzką a Bożą mądrością, dokonując ostatecznego ukazania krzyża jako źródła prawdziwej mądrości. Wprowadzenie pojęcia misterion wskazuje, że dostęp do przyjęcia Bożej Mądrości jest możliwy tylko dzięki działaniu Ducha, a nie przez ludzkie zabiegi. Przykład z proroka Jeremiasza, który przypomina, że tylko w Bogu możemy się chlubić, podkreśla, iż to On dokonał naszego zbawienia. W kolejnym etapie analizy praca zaprasza do zbadania kontekstów starotestamentalnych, które ukazują, jak Paweł korzysta z tradycji biblijnej, aby wzmocnić swoją argumentację. W szczególności odniesienia do Księgi Mądrości i Księgi Przysłów ukazują Bożą Mądrość jako tajemnicę, która wykracza poza ludzkie zrozumienie. W 1 Kor 1,18-2,16, Paweł ukazuje krzyż Chrystusa jako objawienie Bożej Mądrości, która w oczach świata wydaj e się głupotą, ale jest mocą dla wierzących. Nawiązując do postaci Sługi Pańskiego z Iz 49,2, Paweł w 1 Kor 2,7-8 podkreśla ukryty i paradoksalny charakter misji Chrystusa, który, podobnie jak Sługa Jahwe, cierpi i jest odrzucany przez świat, ale przez wierność dokonuje dzieła Boga. Kluczowym zadaniem analizy 1 Kor 1,18-2,16 jest także ukazanie roli Ducha Świętego w poznaniu Bożej Mądrości. Paweł przypomina, że prawdziwe zrozumienie nauki krzyża, czyli jego zbawczego objawienia, jest możliwe tylko przez działanie Ducha, a nie przez ludzką mądrość. W swoim przekazie Paweł pozostaje wierny tradycji biblijnej, ukazując przełożenie starotestamentalnego przekazu w odniesieniu do Chrystusa, co mocno podkreśla w swoich protokanonicznych pismach oraz hymnach chrystologicznych, takich jak Flp 2,6-11 i Kol 1,15-20. Analiza retoryczno-literacka i teologiczna fragmentu 1 Kor 1,18-2,16 ukazuje, że Paweł skutecznie łączy techniki retoryczne z teologicznym przesłaniem o mądrości Bożej objawionej w krzyżu. Jego argumentacja nie tylko odpowiada na aktualne problemy wspólnoty korynckiej, ale także stanowi ważny element w zrozumieniu Bożego planu zbawienia, który obejmuje zarówno Żydów, jak i pogan. Tajemnica Bożej Mądrości, jaką objawia krzyż, pozostaje kluczowym tematem, który ma istotne znaczenie dla dalszego nauczania Pawła i dla życia Kościoła. W ten sposób praca dostarcza cennych wniosków na temat głębi Pawłowej teologii i jej znaczenia dla współczesnych wspólnot chrześcijańskich. The results of the rhetorical-literary and theological analysis of the fragment of 1 Cor 1:18-2:16 can be summarized in five key points that show the depth and complexity of Paul's teaching. This work examines in detail how Paul uses the oral and discursive model in the analyzed fragment. As an evangelizer and an expert in the art of persuasion, Paul effectively builds a speech rooted in the biblical tradition, which was recorded in writing in the form of a letter. He uses sophisticated rhetoric to draw attention to the greatness of God's action, which is accomplished in the paradoxical sign of the cross - a sign that was a scandal for both the Jewish and Greek mentality. In the composition of the pericope, we encounter features of oral communication, which indicate the so-called oral culture. It is revealed through agonism, the use of antitheses, repetitions and paronomasia, which emphasize the victory of God's Wisdom over human intentions. These rhetorical devices not only reinforce the message, but also reduce the distance between the recipients and the text. Examples of the use of parallelisms, chiasms, and repetitions attract the attention of the listeners and focus it on God as the main agent in the history of salvation. Through these devices, Paul emphasizes God’s power, which is manifest in the life and activity of the community, as well as in his own apostolic ministry. He indicates that the gift of the Spirit of God allows believers to accept and understand God's Wisdom. Then, the work undertook to determine the argumentative dynamics of the fragment 1 Cor 1:18-2:16, in which Paul introduces the key thesis in 1 Cor 1:18: "For the message of the cross is foolishness to those who are perishing, but to us who are being saved it is the power of God." Analysis of the fragment reveals that individual argumentative segments refer to the thoughts from the propositio cited here, which in rhetorical theory is a thesis establishing the course and purpose of the argument. Pointing out the role of propositio in 1 Cor 1:18 as a starting point for the argument helps to grasp Paul’s message. Key terms developed in the argument further emphasize the tension between human and divine wisdom, which enables Paul to present God’s power revealed in the cross. The next step in the research reveals the mystery of God’s Wisdom, which in 1 Cor 2:1-10 is presented as accessible only to those who receive the Spirit of God. Paul, referring to Scripture in 1 Cor 1:19, quotes the prophet Isaiah to show that God’s Wisdom surpasses human understanding. The use of parallelism and antithesis emphasizes the difference between human and divine wisdom, ultimately presenting the cross as the source of time wisdom. The introduction of the concept of mysterion indicates that access to the reception of God’s Wisdom is possible only through the action of the Spirit, not through human endeavors. The example from the prophet Jeremiah, who reminds us that only in God can we boast, emphasizes that it is He who has accomplished our salvation. In the next stage of the analysis, the work invites us to examine the Old Testament contexts that show how Paul uses the biblical tradition to strengthen his argument. In particular, references to the Book of Wisdom and the Book of Proverbs present God's Wisdom as a mystery that goes beyond human understanding. In 1 Cor 1:18- 2:16, Paul presents the cross of Christ as a revelation of God's Wisdom, which seems foolishness to the world but is power for believers. Referring to the figure of the Servant of the Lord from Is 49:2, Paul in 1 Cor 2:7-8 emphasizes the hidden and paradoxical nature of Christ's mission, who, like the Servant of Yahweh, suffers and is rejected by the world, but through faithfulness accomplishes the work of God. The key task of analyzing 1 Cor 1:18-2:16 is also to show the role of the Holy Spirit in the knowledge of God's Wisdom. Paul reminds us that true understanding of the teaching of the cross, or its saving revelation, is possible only through the work of the Spirit, not through human wisdom. In his message, Paul remains faithful to the biblical tradition, showing the translation of the Old Testament message in relation to Christ, which he strongly emphasizes in his proto- canonical writings and Christological hymns, such as Phil 2:6-11 and Col 1:15-20. A rhetorical, literary and theological analysis of the fragment 1 Cor 1:18-2:16 shows that Paul effectively combines rhetorical techniques with the theological message about God's wisdom revealed in the cross. His argument not only responds to the current problems of the Corinthian community, but also constitutes an important element in understanding God's plan of salvation, which includes both Jews and pagans. The mystery of God’s Wisdom, as revealed by the cross, remains a key theme that has profound implications for Paul’s continuing teaching and for the life of the Church. In this way, the work provides valuable insights into the depth of Paul’s theology and its relevance for contemporary Christian communities.
- ItemUmacnianie miłości małżeńskiej. Studium z duszpasterstwa rodzin w świetle badań małżonków(2024-12-05) Kuczmarska, ElżbietaCelem dysertacji jest ukazanie nauczania Kościoła na temat miłości małżeńskiej oraz zaprezentowanie przekonań małżonków dotyczących ich troski o miłość w małżeństwie. Praca składa się z sześciu rozdziałów. Wstęp nakreśla kontekst współczesnych przemian dotyczących życia małżeńskiego, następnie stan badań, problem badawczy, problemy szczegółowe oraz źródła, metody i strukturę dysertacji. Miłość w nauczaniu Kościoła jest określana jako podstawowe i wrodzone powołanie każdego człowieka. Łącząca mężczyznę i kobietę więź jest jej szczególnym wyrazem w małżeństwie. W dysertacji został podjęty temat umacniania miłości małżeńskiej. W pierwszym rozdziale ukazano nauczanie Kościoła dotyczące tematu miłości małżeńskiej. Zawarto w nim antropologiczno-biblijne podstawy miłości małżeńskiej, teologiczne rozumienie miłości małżeńskiej, psychologiczne ujęcie miłości i więzi małżeńskiej oraz społeczno-kulturowe uwarunkowania realizacji miłości przez małżonków. Kolejne części dysertacji prezentacją wyniki badań. Rozdział drugi przedstawia metodologię badań. Trzeci ukazuje wyniki badań dotyczące troski małżonków o miłość w wymiarze antropologicznym, religijnym oraz moralnym. W czwartym ukazano rezultaty badań dotyczące troski małżonków o więź miłości w wymiarze psychologicznym oraz ich stosunek do uwarunkowań społeczno-kulturowych. Piąty rozdział ukazuje oczekiwania małżonków wobec duszpasterstwa w zakresie towarzyszenia małżonkom w umacnianiu miłości. Ostatni, szósty prezentuje wnioski oraz postulaty pastoralne. The aim of the dissertation is to show the teaching of the Church on marital love and to present the beliefs of spouses regarding their concern for love in marriage. The dissertation consists of six chapters. The introduction outlines the context of contemporary developments in marital life, followed by the state of the research, the research problem, the specific problems and the sources, methods and structure of the dissertation. Love in the teaching of the Church is defined as a fundamental and innate vocation of every human being. The bond between man and woman is its particular expression in marriage. The dissertation deals with the strengthening of conjugal love. The first chapter presents the teaching of the Church on the topic of conjugal love. It includes the anthropological and biblical foundations of marital love, the theological understanding of marital love, the psychological understanding of love and the marital bond, and the socio-cultural conditions of the realisation of love by spouses. The following sections of the dissertation present the results of the research. The second chapter presents the research methodology. The third shows the results of the research on spouses' concern for love in anthropological, religious and moral dimensions. The fourth chapter shows the results of the research on spouses' concern for the bond of love in the psychological dimension and their attitude towards socio-cultural conditions. The fifth chapter shows the expectations of spouses towards pastoral care in terms of accompanying spouses in strengthening love. The final, sixth chapter presents conclusions and pastoral proposals.
- ItemOstatnie słowa króla Dawida i ich deuteronomistyczna relektura. Studium historyczno-krytyczne 2Sm 23,1-7 i 1Krl 2,1-11(2024-12-02) Altman, JakubRozprawa stawia sobie cztery główne cele badawcze: 1) analiza form i struktur literackich zapisu królewskiego testamentu w społecznościach starożytnego Bliskiego Wschodu oraz podstaw prawnych tej instytucji; 2) zdefiniowanie kontekstu społeczno-politycznego i religijno-kulturowego biblijnych zapisów ostatniej woli władcy w zestawieniu z ich bliskowschodnimi odpowiednikami; 3) analiza literacka, egzegetyczna i porównawcza biblijnych źródeł 2Sm 23,1-7 i 1Krl 2,1-11; 4) określenie społeczno-politycznej, militarnej i historiozbawczej koncepcji władzy królewskiej w Izraelu oraz jej specyficznych aspektów związanych z figurą króla Dawida, m.in., idei dynastii królewskiej, zjednoczonej monarchii i przymierza Dawidowego (2Sm 7). W realizacji wytyczonych celów badawczych wykorzystano metodę historyczno-krytyczną oraz, pomocniczo, metodę porównawczą (intertekstualną). Uznano 1Krl 2,1-11 za przemyślaną rewizję wcześniejszej wersji testamentu z 2Sm 23,1-7. Zasugerowano, iż za ostateczny kształt wtórnej perykopy testamentalnej odpowiada środowisko deuteronomistyczne (interpolacje 2,2b-4 i 2,10- 11). Podobne motywy tematyczne i równie rygorystyczna formuła pouczeń/instrukcji królewskich występują w "Instrukcjach z Szuruppak", "Traktacie sukcesyjnym Asarhaddona", "Instrukcji Hordedefa", "Maksymach Wezyra Ptahhotepa" czy też "Naukach dla Króla Merikare". Przeprowadzone analizy pozwoliły postawić hipotezę o proleptycznym rysie testamentu Dawida powstałym wskutek redakcyjnych interwencji środowisk deuteronomistycznych, które nadały obu perykopom oraz ich najbliższym biblijnym kontekstom ostateczny kształt już z perspektywy rozpadu monarchii. The dissertation has four main research objectives: 1) to analyse the literary forms and structures of the recording of the royal will in ancient Near Eastern societies and the legal basis of this institution; 2) to define the socio political and religious-cultural context of the biblical records of the ruler's last will in juxtaposition with their Near Eastern counterparts; 3) a literary, exegetical and comparative analysis of the biblical sources of 2Sm 23:1-7 and 1Kings 2:1-11; 4) defining the socio-political, military and historico- redemptive conception of royal authority in Israel and its specific aspects related to the figure of King David, incl. among others, the idea of a royal dynasty, a united monarchy and the Davidic covenant (2Sm 7). The historical- critical method and, in an auxiliary way, the comparative (intertextual) method were used to achieve the set research objectives. 1Kings 2:1-11 was considered a thoughtful revision of the earlier testament of 2Sm 23:1-7. It has been suggested that a Deuteronomistic circle is responsible for the final form of the secondary testamentary pericope (interpolations of 2,2b-4 and 2,10-11). Similar thematic motifs and an equally rigorous formula of royal instructions/instructions are found in the "Instructions of Shuruppak", "Asarhaddon's Succession Treaty", "Hordedef's Instruction", "Vizier Ptahhotep's Maxims" or the "Teachings to King Merikare". The analyses carried out have made it possible to hypothesise a proleptic feature of the Davidic testament created by the editorial interventions of Deuteronomistic circles, which gave both pericopes and their closest biblical contexts their final shape already from the perspective of the monarchy's disintegration.
- ItemTeologicznoduchowa analiza pism s. Błażei - Teresy Siewierskiej (1934-2014)(2024-11-21) Kozieł, Agnieszka„Teologicznoduchowa analiza pism s. Błażei -Teresy Siewierskiej (1934-2014)" to tytuł rozprawy doktorskiej, która dotyczy duchowych natchnień siostry ze Zgromadzenia Sióstr Albertynek Posługujących Ubogim. Obejmuje notatki, które pisała przez dwadzieścia sześć lat życia zakonnego. Stanowią je zapiski w liczbie 4473 stron, maszynopisy w liczbie 1362 strony, skany 1002 strony, pisma 1129 stron oraz nagrania audio trwające 245 minut. W nich ukazuje Boga Ojca jako źródło i cel życia duchowego. Szczególnie koncentruje się na Bogu jako Świętości, który szczególnie ukochał człowieka. Za tę miłość powinniśmy być Mu wdzięczni, uwielbiać Go oraz okazać ufność. Albertynka widzi w Synu Bożym wzór życia duchowego. Odkupiciela i Zbawcę, który bardzo troszczy się o człowieka aż po śmierć na krzyżu. Rozważa, że Duch Święty dopełnia dzieła odkupienia, jest Uświęcicielem i Pocieszycielem. Siostra Błażeja pragnie, aby nastała Nowa Era Ducha Świętego, która opiera się na wzajemnej miłości. Ukazuje Kościół jako Mistyczne Ciało Chrystusa, w którym przez chrzest jest człowiek zanurzony. Kościół jest naszą Matką i zarazem wspólnotą świętych, gdzie największym wzorem jest Maryja, nasza Matka i Królowa. W Kościele sprawowana Eucharystia jest dziękczynieniem składanym Bogu. Istotą dla s. Błażei jest prymat papieża. Zaznacza w swoich notatkach istotę posłannictwa Maryi i Jej Niepokalanego Serca. Ważny dla s. Błażei jest tytuł Maryi jako Królowej a Chrystusa jako Króla Polski. Jest przekonana, że Ewangelia jest drogowskazem życia, zaś wdzięczność i uwielbienie są misją, którą powierzył jej Bóg. Pragnie, aby ludzie byli wdzięczni Bogu za okazaną miłość. Ta wdzięczność ma przejawiać się w sprawowanej Eucharystii tydzień po niedzieli Miłosierdzia. Taka forma wdzięczności zapoczątkowana przez s. Błażeję Siewierską w Parafii Borzęcin trwa po dzień dzisiejszy. Albertynka dużo czerpie od s. Faustyny. Według niej miłosierdzie staje się nieodzownym czynnikiem kształtującym wzajemne stosunki między ludźmi w duchu poszanowania wszystkiego, co ludzkie oraz wzajemnego braterstwa. Podkreśla, że odpowiedzią na oczekiwanie Jezusa jest wdzięczność i uwielbienie ze strony człowieka. A theological and spiritual analysis of writings published over a twenty-six year period. They contain the source of God the Father as the source and goal of spiritual life. The application concerns God as holiness, who especially loved man. To be grateful to Him for this love, available to I lim and with additional trust. Albertine sees in the Son of God a Redeemer and Savior who cares deeply for humanity even to the point of death on the cross. He believes that jthe Holy Spirit completes the work of redemption and is the Sanctifier and Comforter. Sister Błażeja wants to create a New Era of the Holy Spirit, which will be based on mutual love. It shows the Church as the Mystical Body of Christ in which the godparent appears. The Church is our Mother and is the community of saints where Mary, our Mother and Queen, is. In the Church, the Eucharist is thanksgiving to God. The essence for Sr. Błażej is the primacy of the Pope. In his notes, he emphasizes the essence of the mission of Mary and Her Immaculate Heart. For Sister Błażej, the title of Mary as Queen and Christ as King of Poland is important. She is convinced that the Gospel is the signpost of life, and gratitude and praise are the mission that entrusted her to God.
- ItemSylwetka duchowa sługi Bożego ks. Didaco Bessi (1856-1919)(2024-11-19) Kwietniewska, IwonaPierwszy rozdział ukazuje kontekst życia, zwłaszcza sytuację społeczno-polityczną i eklezjalną, przełomu XIX i XX wieku we Włoszech ze szczególnym uwzględnieniem wpływu czynników społeczno-kulturowych i antropologiczno-psychicznych na osobę ks. D. Bessiego, rozwój jego życia duchowego oraz działalność duszpasterską i zakonotwórczą. Drugi rozdział omawia dogmaty wiary, na których sługa Boży opierał swoją naukę, ukazując główne płaszczyzny jego duchowości: trynitarną, chrystologiczną, pneumatologiczną, maryjną i hagiologiczną. Trzeci rozdział przedstawia sakramentalno-kaznodziejski i pastoralny wymiar życia duchowego sługi Bożego, czyli jak żył sakramentami, a także jak sprawował posługę sakramentalną wobec swoich parafian i sióstr. Dotyczy to także jego posługi kaznodziejskiej, która wypływała z jego zażyłości ze słowem Bożym. Czwarty rozdział ukazuje ks. Didaca jako człowieka głębokiej modlitwy oraz autentycznego ascetę. Piąty rozdział przedstawia go jako założyciela żeńskiego zgromadzenia zakonnego, któremu przekazał swoją duchowość. The first chapter shows the background of the turn of the 19th and the 20th centuries in Italy, considering especially social and political as well as ecclesiastical issues. It focuses mainly on the impact of many socio-cultural and anthropologically-psychical factors referring to a priest D. Bessi and the development of his spiritual life, pastoral and orderogenic activity. The second chapter discusses the dogma of faith, on which the servant of God’s teaching was based, displaying the main domains of his spirituality: Trinitarian, Christological, pneumatological, Marian as well as hagiological ones. In the third chapter, the reader learns about the sacramental-preaching and pastoral dimensions of the God’s servant’s life presenting his devotion to the holy sacraments and his way of fulfilling pastoral ministry towards parishioners and religious sisters. It also refers to his preaching ministry that stemmed from his intimacy with God’s word. In the fourth chapter the figure of priest Didac is shown as a deep prayer and an authentic religious ascetic. The fifth chapter displays him as the founder of the female religious congregation that he shared his spirituality with.