Książki/rozdziały (WT)
Permanent URI for this collection
Browse
Browsing Książki/rozdziały (WT) by browse.metadata.type "info:eu-repo/semantics/article"
Now showing 1 - 17 of 17
Results Per Page
Sort Options
- ItemCele pracy charytatywno-socjalnej w Kołach Caritas na wsi i w mieście(Biblos, 2010) Kiciński, AndrzejW artykule zostały opracowane cele i obszary pracy charytatywnej oraz socjalnej na wsi i w mieście. Klasyczne badania socjologiczne prowadzone przez W. Piwowarskiego na KUL-u ukazywały zasadniczą różnicę poziomu życia i działalności osób żyjących na wsi i w mieście. Dziś kolejne badania potwierdzają to zróżnicowanie. W działalności Kół Caritas ważne są cele. To wyróżnia działalność Caritas od innych organizacji, które często odrzucają cele lub posiadają fałszywą koncepcję celów. Zasady wypływające z Ewangelii wyznaczające cele działania, w pewien sposób chronią działalność Kół Caritas przed ukierunkowaniem nadmiernie pragmatycznym, wyłącznie socjologicznym, intelektualistycznym, woluntarystycznym, czy nastawieniem, że wszystko można rozwiązać ludzkimi siłami. Realizacja celów Caritas uwarunkowana jest czynnikami miejsca i czasu. Z tego powodu nie ma uniwersalnej formy działalności na wszystkie czasy, ale konieczne jest przystosowane do określonych warunków wsi i miasta.
- ItemCsaládi katekézis Lengyelországban a il II. Vatikáni Zsinat Után(Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu, 2006) Kiciński, AndrzejArtykuł jest pokłosiem odpowiedzi na 2 pytania postawione przez grono naukowców węgierskich z Katolickiego Uniwersytetu Pétera Pázmánya w Budapeszcie. Pierwsze brzmiało: na ile polskie programy katechizacji uwzględniały wychowanie młodzieży do świadomego, osobistego i społecznego życia chrześcijańskiego, w tym życia małżeńskiego i rodzinnego. Drugie pytanie związane było z prośbą o próbę wskazania, co jest bogactwem, "zasobami", polskiej katechizacji oraz podaniem konkretnej, mocnej strony organizacyjnej katechizacji. Artykuł wskazuje mocne i słabsze strony poruszanej tematyki w polskich programach katechetycznych, po czym wskazuje na kluczową rolę osób, które włączyły się w posługę katechety. Na końcu wskazano na budowę - podczas okresu komunizmu - mocnej sieci domów katechetycznych, co było reakcją Kościoła katolickiego w Polsce na usunięcie nauczania religii ze szkół.
- ItemDziałania szkół wyższych i instytucji finansujących naukę na rzecz etyki badań z udziałem ludzi(Wydawnictwo Pejzaż, 2018-11-03) Smykowski, KrzysztofCelem artykułu jest ukazanie podejmowanych przez polskie uczelnie wyższe oraz instytucje państwowe finansujące rozwój nauki działań na rzecz zapewnienia wysokich standardów etycznych w badaniach z udziałem ludzi. Działania te koncentrują się przede wszystkim wokół powoływania do istnienia komisji etycznych, których zadaniem jest opiniowanie projektów badawczych. Oprócz istniejących dotychczas komisji bioetycznych, które orzekają w sprawie badań interwencyjnych prowadzonych przez lekarzy i lekarzy dentystów, w ostatnich latach powstały liczne komisje uczelniane. Fakt ten zasługuje na uznanie. Stanowi bowiem przejaw dowartościowania znaczenia etycznego wymiaru poszukiwań naukowych. Wydaje się jednak, że należy większą uwagę skierować ku właściwemu określeniu składu tych gremiów, aby kompetencje naukowe i przymioty moralne członków pomagały podejmować odpowiedzialne decyzje odnoszące się do takich istotnych wartości, jak życie, zdrowie i godność człowieka.
- ItemEwangelizacja środowisk życia osób niepełnosprawnych(Polihymnia Lublin, 2010) Kiciński, AndrzejIs a person with a mental disorder created in the image and likeness of God? From the answer to this question begins evangelisation, that is, the proclamation of the eternal love of God, who cares for every person and every family. The Church's concern for persons with disabilities manifests itself in efforts to inculturate the Gospel message in the specific environments in which these persons live. It also applies to the whole of contemporary culture. The Church professes the truth that the Word of God became man, a concrete Man, situated in time and space, rooted in a particular culture. The truth that Christ, through his Incarnation, inserted himself into certain social and cultural conditions of the people among whom he lived, is exemplary for catechesis
- ItemFranciszkańska teologia moralna (zarys problematyki)(Towarzystwo Naukowe KUL, 2003) Derdziuk, AndrzejThe paper reflects on the role of Franciscans in the development of moral theology over the ages. It shows the contribution of Franciscan writers into the development of moral theology in Poland and points to the characteristic traits of the theology they pursued. By laying the foundation for a new religious family, St. Francis of Assisi stamped it with his Christocentric experience through the evangelical life in simplicity and poverty. Franciscan referred to the figure of their founder and wrote various works on theology. They were practical in nature and addressed to the students of religious schools and served as aids in the administration of the sacrament of penance. The handbooks took on various forms in respect of the period in which they were written. Basically, their authors based themselves on the accomplishments of the philosophy of St. Bonaventura and the BI. Duns Scotus, although there were also advocates of St. Thomas and authors who sought to present a synthesis of the great masters. Franciscans did not create their own theological school, but their handbooks were different than those written by other authors. A specific characteristic of the theology pursued in Franciscan orders was its faithfulness to St. Francis’ admonition to lecture about virtues and vices, therefore the treatise on aretology was made part of the handbooks. Generally, Franciscans were probabiliorists, although there happened to be advocates of other systems among them. The most prominent Franciscan moralists are as follows: A. Reiffenstuel, B. Elbel, P Sporer, Jacob of Corella, J. A. Hirsinger, Thomas of Charmes and K. Luydl and H. Jone.
- ItemKorelacja w katechezie(Wydawnictwo Jedność, Kielce, 2022) Kiciński, AndrzejKorelacja (łac. cum współ-, relatio zależność) w katechezie to wzajemny proces współzależności ludzkiej egzystencji i orędzia chrześcijańskiego w konkretnym historycznym wcieleniu Słowa Bożego. To wierność katechezy tajemnicy wcielenia. Zasada korelacji w katechezie nigdy nie powinna być absolutyzowana i posiada pewne ograniczenia. Podstawową prawdą, którą uwzględnia katecheza, jest fakt absolutnie bezinteresownej i nieograniczonej inicjatywy zbawczej Boga. Plan zbawienia nie jest niczym uwarunkowany. Korelacja w katechezie posiada więc dużo ograniczeń i jest adekwatna do scharakteryzowania tylko w części relacji, które zachodzą w różnych elementach przekazu katechetycznego. Korelacja bazuje na wzajemnych stosunkach zależności, we wzajemnej autonomii i wkładu każdego z elementów. Możemy ją stosować na katechezie, pamiętając jednak, że Bóg w każdym momencie życia człowieka, ze Swojej całkowicie darmowej inicjatywy i bez żadnego pytania, czy zamiaru człowieka może się objawić i udzielić siebie. Correlation (Latin cum cor-, relatio dependence) in catechesis is the reciprocal process of interdependence of human existence and the Christian message in the concrete historical incarnation of the Word of God. It is catechesis's fidelity to the mystery of the incarnation. The principle of correlation in catechesis should never be absolutized and has certain limitations. The fundamental truth that catechesis takes into account is the fact of God's absolutely selfless and unlimited salvific initiative. The plan of salvation is not conditioned by anything. Thus, correlation in catechesis has many limitations and is adequate to characterize only in part the relationships that occur in the various elements of the catechetical message. Correlation is based on mutual relations of dependence, in the mutual autonomy and contribution of each element. We can use it in catechesis, keeping in mind, however, that God can reveal Himself and give Himself at any moment of man's life, on His own free initiative and without any question or intention on the part of man.
- ItemMiejsce literatury w budowaniu tekstu homilii. Analiza na przykładzie przepowiadania arcybiskupa Alfonsa Nossola(Wydawnictwo Naukowe UKSW, 2018) Klementowicz, MichałPosługiwanie się literaturą w głoszeniu Słowa Bożego może urozmaicać przekaz treści kerygmatycznych. Na przykładzie homilii arcybiskupa Alfonsa Nossola można zaobserwować, jak autor wykorzystuje literaturę, czyniąc z niej narządzie w homilijnym inventio i dispositio. W niniejszym opracowaniu zebrano i usystematyzowano odniesienia z zakresu literatury w homiliach Nossola, w których autor sięga po myśl twórców takich jak: J. Eichendorrf, A. Gryphius, H. Mühlpfort, R. Schneider, D. Bonhoeffer, T. Różewicz, H. Böll, E. Fred, H. Stehr, C.K. Norwid, A. Asnyk oraz B. Jasieński. Opracowanie prezentuje, jak w praktyce literatura staje się locus theologicus, tzn. ważnym źródłem pomocniczym w przepowiadaniu.
- ItemPersonalizm podstawą medycyny spersonalizowanej(Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa KUL, 2019) Goliszek, PiotrDla medycyny personalizowanej wytyczną magistralą jest nie tyle spersonalizowanie i zindywidualizowane działanie w obszarze diagnostyki i terapii, ile personalistyczne podejście do chorego człowieka. Medycyna to nie tylko świat specjalistycznej aparatury, instrumentów i farmaceutyków, ale jest to przede wszystkim świat osób. Jeśli medycyna uległaby pokusie skoncentrowania się tylko na wymiarze somatycznym człowieka, zapominając o jego osobie, to może przez to okazać się nieskuteczna, mimo że od strony formalnej będzie poprawna, a nawet precyzyjna. Jeżeli osoba człowieka będzie pominięta, zostanie tylko fragment człowieka pacjenta. Wówczas zamiast integralnego podejścia i działania pozostanie fragmentaryczne. W centrum zainteresowania będzie bardziej choroba, a nie człowiek. Tymczasem interesuje nas cały człowiek wraz z chorobą. W tym też rozumieniu medycyna personalizowana będzie się stawać nowoczesną i perspektywiczną. Medycyna personalizowana już w swojej nazwie „personalizowana” stawia kategorię osoby w samym centrum swoich badań. Nowoczesność, oryginalność i skuteczność medycyny personalizowanej to nie tylko zindywidualizowana precyzyjna prewencja, diagnostyka i terapia, ale także roztropny dobór środków i metod medycznych, w tym oparcie na nowoczesnej biotechnologii. Nowoczesna medycyna personalizowana i związane z nią nowe zagadnienia to również kwestie etyczne dotyczące naukowców i lekarzy, ale również odpowiedzialność polityków, rządów, twórców prawa, przedstawicieli świata nauki i przemysłu współpracującego z medycyną personalizowaną. Działania diagnostyczne i terapeutyczne będą o wiele bardziej skuteczne jeśli wykonywane będą w perspektywie dobra całej osoby chorej, nie tylko dla dobra fizyczno-biologicznego, ale przede wszystkim dla dobra psychiczno-duchowego. Postępowanie w określonym stanie chorobowym, to całościowe widzenie osoby chorej. Zdrowie czy choroba to nie tylko kwestia fizjologiczna. Nie tyle organizm jest zdrowy czy chory, lecz zdrowy lub chory jest człowiek jako osoba. W związku z tym lekarz nie leczy tylko choroby, ale leczy chorego człowieka, obejmując wszystkie aspekty osobowego podmiotu.
- ItemPersonalizm systemowy ks. Czesława Stanisława Bartnika(Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, Komitet Teologiczny Polskiej Akademii Nauk, Stowarzyszenie Teologów Fundamentalnych w Polsce, 2008) Góźdź, Krzysztof
- ItemPosłannictwo kapłana(Towarzystwo Naukowe KUL, 2018) Góźdź, KrzysztofAutor przypatruje się obrazowi kapłaństwa, zwłaszcza temu, który wyłania się z myśli papieża Benedykta XVI (Josepha Ratzingera). Kapłan jest jednocześnie pasterzem owiec i częścią owczarni; jest nauczycielem chrześcijan i tak samo ich współuczniem; jest sługą wierzących i jednocześnie współsługą. W kapłaństwie możemy zobaczyć zarówno pewne podporządkowanie, jak i jednoznaczne włączenie we wspólnotę. Oczywiście istotę kapłaństwa stanowi przepowiadanie wiary i sprawowanie sakramentów, które nie dzieje się na sposób prywatny, lecz jest zawsze repraesentatio Christi i repraesentatio Ecclesiae. Pierwowzór kapłaństwa widnieje w samym Jezusie Chrystusie, arcykapłanie, który „przeszedł przez niebiosa” (Hbr 4,14); który „nie sam siebie okrył sławą” (Hbr 5,5); który „stał się sprawcą wiecznego zbawienia” (Hbr 5,9); który „zawsze żyje, aby się wstawiać za nami. Takiego bowiem potrzeba nam arcykapłana: świętego, niewinnego, nieskalanego, oddzielonego od grzeszników, wywyższonego ponad niebiosa” (Hbr 7,25 n.); który „stał się pośrednikiem lepszego przymierza” (Hbr 8,6); który „złożył Bogu z siebie samego jako nieskalaną ofiarę [...]. I dlatego jest pośrednikiem Nowego Przymierza” (Hbr 9,14-15). Do tego prawzoru możemy dodać praktyczną wskazówkę św. Piotra: „Paście stado Boże, które jest przy was, strzegąc go nie pod przymusem, ale z własnej woli, jak Bóg chce; nie ze względu na niegodziwe zyski, ale z oddaniem; i nie jak ci, którzy ciemiężą gminy, ale jako żywe przykłady dla stada” (1 P 5,2-3).
- ItemPowołanie katechety specjalnego(Polihymnia Lublin, 2010) Kiciński, AndrzejArtykuł odpowiada na pytania, jaki jest punkt wyjścia formacji nauczyciela religii do szkoły specjalnej? Jak wpisuje się ta posługa w misję eklezjalną, podczas której staje się katechetą osób z różnymi niepełnosprawnościami? Katecheta specjalny podczas studiów teologicznych nabiera przekonania, że pomimo rozwijającej się świadomości społecznej i niewątpliwego postępu pedagogiki specjalnej będzie włączony w długofalowy proces obrony praw osób niepełnosprawnych, od momentu poczęcia, aż do naturalnej śmierci. Jest on powołany i przygotowany do odważnego działania we wspólnocie chrześcijańskiej, aby katecheza z konieczności specjalistyczna nie została zepchnięta na margines duszpasterstwa specjalistycznego.
- ItemRozwój dziecka ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w wymiarze duchowym(Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach, 2013) Kiciński, AndrzejDla katechezy osób z niepełnosprawnością intelektualną ważna jest teologiczna wizja Objawienia i Słowa Bożego. Po Soborze Watykańskim II w świadomości eklezjalnej intelektualistyczna koncepcja Objawienia oparta na modelu autorytatywnego przekazu prawdy została przezwyciężona. Dziś uznaje się wizję egzystencjalną i osobową, chrystologiczną i otwartą na historię. Kościół nigdy nie miał wątpliwości, że osoby chore są w pełni jego członkami, niemniej problematyka udziału osób z niepełnosprawnością intelektualną w Kościele była fragmentarycznie obecna w jego nauczaniu. Katecheza osób z niepełnosprawnością intelektualną polega na towarzyszeniu im we wchodzeniu na drogę życia chrześcijańskiego. Stosując podstawową zasadę wierności Bogu i człowiekowi, katecheta może wybrać dogodne dla każdej osoby i siebie metody z pedagogiki specjalnej, musi jednak pamiętać, że korzystanie z dorobku dydaktyki nie zwalnia go z myślenia o Bożej pedagogii. Współczesna katecheza osób z niepełnosprawnością intelektualną w Polsce musi skupić się na próbie zintegrowania swoich oddziaływań ze szkołą, wspólnotą parafialną i - przede wszystkim - z rodziną. Trzeba jednak podkreślić, że „zintegrowana” nie oznacza „umieszczona wewnątrz” np. szkoły, lecz połączona siecią wzajemnych relacji odzwierciedlających miłość, która pozwala rozpoznawać uczniów Jezusa. Bóg nie jest abstrakcją, ale Żyjącym, z którym nawiązujemy relację. W tej relacji nasza umiejętność rozumowania jest względna. Osoba z niepełnosprawnością intelektualną nie może być postrzegana jako nierozumna i pozbawiona wszelkich zdolności abstrakcji. Trzeba docenić te jej możliwości w takiej mierze, w jakiej je posiada. Jest to ewangeliczna służba niepełnosprawnym, aby nie zatracili swoich talentów, lecz je pomnożyli. Każdy człowiek bowiem, także niepełnosprawny intelektualnie, otrzymał je od Boga. Theological vision of the Divine Revelation, as well as, God’s Word are of significant importance for catechesis for persons with special educational needs. After the Second Vatican Council the intellectualistic concept of the Revelation based on the model of authoritative transmission of truth, within ecclesial awareness, was abandoned. Today the models of existential, personal, Christological and historical vision are widely approved of. The Church has never questioned the fact, that the disabled persons constitute full members of the congregation, however, the matter concerning the participation of persons with special educational needs within the Church has been only partially mentioned as far as the contents of the Church teachings are concerned. Catechesis for persons with special educational needs consists in accompanying those persons while they are entering their way of Christian life. Catechist, following the primary rule of loyalty to God and to man, may choose to apply proper methods originating from special pedagogy, however, he should always keep in mind, that using the achievements in the didactics will not release him from considering the pedagogy of God. Modern catechesis for persons with special educational needs in Poland should focus on an attempt to integrate the impact it has on persons with school, parish community and - most of all - with the family. It is worth emphasizing, though, that “integrated” should not mean “placed within” school, for instance, but rather combined by means of mutual relations, which would reflect love, allowing for recognising the pupils of Jesus Christ. It is worth remembering, that God is not an abstract phenomenon, He is Alive, and we make relations with Him. In this case our reasoning ability constitutes rather a relative issue. Person with intellectual disability should not be perceived as unwise and deprived of any ability of abstract thinking. We should appreciate such an extent of those abilities, as this person is actually capable of. This is the evangelical ministry for disabled persons, which aims at encouraging them not to lose their gifts, but rather to multiply them, as every man, intellectually disabled as well, received those gifts straight from God.
- ItemSerce(Franciszkańskie Centrum dla Europy Wschodniej i Azji Północnej, Wydawnictwo M., 2016) Paszkowska, TeresaSerce w myśli św. Franciszka oznacza wewnętrzną przestrzeń człowieka, tajemniczą i niezwykle ważną. Wszelkie wysiłki duchowe mają na celu stan czystego serca, sprawnego w miłowaniu. Należy zawsze badać aktualny stan serca, diagnozując grzech i sytuacje pokusy. Najwyższy stopień sprawności duchowej można upatrywać w sytuacji, w której niemiłosierne poczynania braci, nie naruszają stabilitas cordis i nie wywołują gniewu.
- ItemThe crisis and the power of faith. Reflecting upon the thought of Joseph Ratzinger – Benedict XVI(Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2016) Góźdź, KrzysztofJoseph Ratzinger – Benedykt XVI jest świadom zarówno mocy wiary, jak i jej kryzysu. Obecny kryzys wiary dostrzega nie tylko w uwarunkowaniach zewnętrznych, jak powszechny relatywizm, postmodernizm czy liberalizm, ale widzi go także wewnątrz samego człowieka, który przeniknięty tymi negatywnymi nurtami, sam nie jest w stanie rozpoznać do końca istoty własnej wiary. Dlatego najpierw ukazuje drogę wiary Kościoła, jej prawdziwą moc, będącą nie tyle pasmem zgorszeń (istniejących po stronie ludzkiej), co przede wszystkim pasmem nadziei. W tym ostatnim paśmie wiara wyraża się w jej niezmiennej pierwotnej treści jako wiara w Jezusa Chrystusa – Syna Bożego, a więc wiara w konkretną, realną Osobę wcielonego Logosu. Przez to ma ona charakter osobowy i zarazem trynitarny, wspólnotowy, a nade wszystko rozumowy, logosowy.
- ItemWyzwania katechezy młodzieży nowego tysiąclecia(Wydawnictwo Diecezjalne: Sandomierz, 2002) Kiciński, AndrzejArtykuł ukazuje charakterystykę młodzieży przełomu tysiącleci i wyznaczone nowe wyzwania dla duszpasterstwa. W nauczaniu Kościoła widać refleksję, że młodzież z jednej strony żyje w ciągłym poszukiwaniu nowych emocji, a z drugiej strony tradycyjnie wyraża silną potrzebę radykalizmu. Ma trudności w planowaniu przyszłości i oczekuje pełnej relacji z osobami znaczącymi. Pogłębiona refleksja Kościoła podkreśla, że duszpasterstwo młodzieży musi unikać prostych sloganów czy "happeningów", a skupić się na głoszeniu słowa Bożego i proponować rzetelną formację duchową.
- ItemZadośćuczynienie, ekspiacja(Franciszkańskie Centrum dla Europy Wschodniej i Azji Północnej, Wydawnictwo M., 2016) Paszkowska, TeresaPojęcie wskazuje na sytuację, w której należy dokonać wyrównania rachunku wobec tego, kto doznał krzywdy lub straty. Zadośćuczynienie zmierza do unormowania sytuacji osobowej, finansowej, prawnej, społecznej. W pismach św. Franciszka i św. Klary termin ten pojawia się rzadko. Rozróżnia się zadośćuczynienie Bogu, wynagrodzenie szkód i krzywd ludziom, a także czynienie zadość własnym potrzebom. W tym sensie mamy porządek zbieżny z przykazaniem miłości Boga i bliźniego.
- ItemZnaczenie korelacji międzyprzedmiotowej w nauczaniu religii katolickiej. Próba interpretacji personalistycznej(Wydawnictwo Natan Lublin, 2011) Goliszek, PiotrKorelacja nauki religii z edukacją szkolną jest dowodem dialogu wiary z rozumem, religii z nauką, chrześcijaństwa ze współczesnością. Ma służyć człowiekowi, czyli jego samopoznaniu i autointerpretacji, a następnie samorealizacji osobowości chrześcijańskiej w dziedzinie poznawczo-intelektualnej.