Książki/rozdziały (WT)
Permanent URI for this collection
Browse
Browsing Książki/rozdziały (WT) by Issue Date
Now showing 1 - 20 of 141
Results Per Page
Sort Options
- ItemCharyzmatyczność życia konsekrowanego(Redakcja Wydawnictw KUL, 1998) Paszkowska, TeresaOpracowanie stanowi komentarz do adhortacji posynodalnej Vita consecrata. Wskazuje na brak precyzji w teologicznym ujęciu charyzmatów. Omawia charyzmaty w posoborowym nauczaniu Stolicy Apostolskiej. Koncentruje się na ujęciu życia konsekrowanego w jego aspekcie charyzmatyczności w adh. Vita consecrata. Sugeruje patronat św. Jana Apostoła dla życia konsekrowanego.
- ItemBóg Ojciec nieznany poza Synem(Towarzystwo Naukowe KUL, 2000) Paszkowska, TeresaOpracowanie koncentruje się na kwestii poznania Boga jako Rodziciela – Ojca. Opisuje relację Izraela z Bogiem rozumianym jako „Bóg ojców”. Relacja wybraństwa nie utożsamia się z relacją synostwa. Prawda o Bogu jako Rodzicielu jest nieodłączna od tajemnicy Wcielenia Syna (kategoria rodzenia odniesiona do Boga). Jednorodzony Syn objawił się jako Wieczne Dziecko (H. U. von Balthasar) i odsłonił tajemnicę Ojcostwa Bożego. Każdy człowiek jako „dziecko ludzkie” jest „stworzeniem”, dziełem Boga. Poprzez łaskę może „narodzić się z Boga”, tzn. zrodzić się powtórnie. Usynowieni w Jednorodzonym Synu nie stają się ekspertami z zakresie religioznawstwa. W postawie wiary opowiadają się za Ojcem, którego – jak Jezus – zwą „swoim” (naszym Ojcem). Objawienie Boga w Synu „jest ostatnią daną przez Boga szansą powrotu do pierwotnego zamysłu miłości, którego początkiem było stworzenie” (Jan Paweł II, enc. Fides et ratio, nr 15).
- ItemWyzwania katechezy młodzieży nowego tysiąclecia(Wydawnictwo Diecezjalne: Sandomierz, 2002) Kiciński, AndrzejArtykuł ukazuje charakterystykę młodzieży przełomu tysiącleci i wyznaczone nowe wyzwania dla duszpasterstwa. W nauczaniu Kościoła widać refleksję, że młodzież z jednej strony żyje w ciągłym poszukiwaniu nowych emocji, a z drugiej strony tradycyjnie wyraża silną potrzebę radykalizmu. Ma trudności w planowaniu przyszłości i oczekuje pełnej relacji z osobami znaczącymi. Pogłębiona refleksja Kościoła podkreśla, że duszpasterstwo młodzieży musi unikać prostych sloganów czy "happeningów", a skupić się na głoszeniu słowa Bożego i proponować rzetelną formację duchową.
- ItemFranciszkańska teologia moralna (zarys problematyki)(Towarzystwo Naukowe KUL, 2003) Derdziuk, AndrzejThe paper reflects on the role of Franciscans in the development of moral theology over the ages. It shows the contribution of Franciscan writers into the development of moral theology in Poland and points to the characteristic traits of the theology they pursued. By laying the foundation for a new religious family, St. Francis of Assisi stamped it with his Christocentric experience through the evangelical life in simplicity and poverty. Franciscan referred to the figure of their founder and wrote various works on theology. They were practical in nature and addressed to the students of religious schools and served as aids in the administration of the sacrament of penance. The handbooks took on various forms in respect of the period in which they were written. Basically, their authors based themselves on the accomplishments of the philosophy of St. Bonaventura and the BI. Duns Scotus, although there were also advocates of St. Thomas and authors who sought to present a synthesis of the great masters. Franciscans did not create their own theological school, but their handbooks were different than those written by other authors. A specific characteristic of the theology pursued in Franciscan orders was its faithfulness to St. Francis’ admonition to lecture about virtues and vices, therefore the treatise on aretology was made part of the handbooks. Generally, Franciscans were probabiliorists, although there happened to be advocates of other systems among them. The most prominent Franciscan moralists are as follows: A. Reiffenstuel, B. Elbel, P Sporer, Jacob of Corella, J. A. Hirsinger, Thomas of Charmes and K. Luydl and H. Jone.
- ItemPosługa charytatywna Kościoła w Polsce. Studium teologiczno-pastoralne(Wydawnictwo KUL, 2004) Przygoda, WiesławCelem pracy jest ukazanie działalności charytatywnej w płaszczyźnie norm Kościoła, praktycznej ich realizacji w Polsce oraz wniosków i postulatów dotyczących udoskonalenia tego sektora kościelnej praktyki w przyszłości. Do realizacji założonego celu wykorzystano dokumenty Kościoła współczesnego, literaturę przedmiotu oraz własne badania socjologiczne. Autor przebadał 275 proboszczów z 11 diecezji i 2 zgromadzeń zakonnych oraz 394 katolików świeckich z 8 parafii miejskich i 8 parafii wiejskich. Dobór próby był celowy. Narzędziem badań był kwestionariusz ankiety obejmujący 57 pytań. Praca ma charakter interdyscyplinarny, a jako metodę przyjęto schemat sylogizmu praktycznego, w ramach którego zastosowano wiele metod szczegółowych. Praca składa się z 3 części, z których każda zawiera 3 rozdziały. Część I (normatywna) przedstawia istotę i teologiczne podstawy posługi charytatywnej Kościoła, zadania charytatywne wszystkich grup Ludu Bożego oraz przedmiot działalności charytatywnej. Część II (socjologiczna) opisuje stan świadomości duszpasterzy i katolików na temat posługi charytatywnej Kościoła oraz środowiska i formy jej realizacji we współczesnej Polsce. Część III (prakseologiczna) ukazuje kierunki odnowy formacji charytatywnej duchownych i świeckich, postulaty odnowy struktur organizacyjnych oraz doskonalenia form i metod działalności charytatywnej Kościoła w Polsce.
- ItemCommunio jako paradygmat teologii duchowości(Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, 2004) Paszkowska, TeresaOpracowanie omawia w punkcie wyjścia treściową zawartość pojęcia „duchowość komunii” (NMI 43), wskazując na znaczeniowe niuanse pomiędzy łac. communio a gr. koinōnia. Prezentuje communio w wymiarze esse, eksponując jedną godność wszystkich w Kościele i następnie communio w wymiarze agere, która ujawnia różnorodność posłannictw w Kościele. Ujmuje communio ad intra według wskazań adhortacji apostolskich Jana Pawła II (zob. ChL, PDV, VC, PGr, EinE) odwołując się do komplementarności stanów życia w Kościele. Communio ekstraeklezjalną ukazuje jako otwartość na całą ludzkość i wszelkie stworzenie, upatrując tu istotę katolickości: „Kościół wyłania się z serca Ojca i jest [dlatego] katolicki, ponieważ Ojciec otwiera [tu] swoje ojcostwo wobec całej ludzkości” (Jan Paweł II). Pojęcie communio przymusza teologów do postrzegania duchowości poszczególnych stanów życia na sposób komplementarny. Właściwe odczytanie wertykalnego wymiaru duchowości, ustrzeże przed niebezpieczeństwem dawania priorytetu godnościom wypływającym z pełnionych w Kościele funkcji.
- ItemKerygmat dla nowej Europy(Wydawnictwo Archidiecezji Lubelskiej „Gaudium”, 2004) Goliszek, PiotrZagadnienie reinterpretacji kerygmatu chrześcijańskiego w naszkicowanej płaszczyźnie nowej ewangelizacji. Chodzi o całościowe i wieloaspektowe ujęcie problemów współczesnego świata w ścisłej korelacji z nową ewangelizacją, której podstawowym zadaniem jest głoszenie: z nową mocą, z nowym zapałem, nowymi środkami chrześcijańskiego kerygmatu.
- ItemKłamstwo(Polskie Wydawnictwo Encyklopedyczne "Polwen", 2005) Wyrostkiewicz, Michał
- Item"Pochwała stworzeń" jako forma uwielbienia Stwórcy(Wydawnictwo KUL, 2005) Paszkowska, Teresa
- ItemCsaládi katekézis Lengyelországban a il II. Vatikáni Zsinat Után(Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu, 2006) Kiciński, AndrzejArtykuł jest pokłosiem odpowiedzi na 2 pytania postawione przez grono naukowców węgierskich z Katolickiego Uniwersytetu Pétera Pázmánya w Budapeszcie. Pierwsze brzmiało: na ile polskie programy katechizacji uwzględniały wychowanie młodzieży do świadomego, osobistego i społecznego życia chrześcijańskiego, w tym życia małżeńskiego i rodzinnego. Drugie pytanie związane było z prośbą o próbę wskazania, co jest bogactwem, "zasobami", polskiej katechizacji oraz podaniem konkretnej, mocnej strony organizacyjnej katechizacji. Artykuł wskazuje mocne i słabsze strony poruszanej tematyki w polskich programach katechetycznych, po czym wskazuje na kluczową rolę osób, które włączyły się w posługę katechety. Na końcu wskazano na budowę - podczas okresu komunizmu - mocnej sieci domów katechetycznych, co było reakcją Kościoła katolickiego w Polsce na usunięcie nauczania religii ze szkół.
- ItemŻywioły jako środek wyrazu dla doświadczeń duchowych (studium teologiczno-duchowościowe)(Wydawnictwo KUL, 2007) Paszkowska, TeresaO żywiołach można mówić w wielu różnych aspektach. Żywioły leżą u podstaw praw natury, tajemniczo oddziałują na psychikę, pojawiają się w życiu duchowym różnych religii. Teolog chrześcijański zabiera głos w dyskusji o żywiołach dla tej racji, że w Biblii i dziełach teologicznych (zwłaszcza, dziełach mistyków) żywioły – ogień, powietrze (wiatr, obłok), woda, ziemia – służą często do wyrażenia istoty Boga lub Jego działania; jak również do wyrażenia natury człowieka i jego sposobu doświadczenia Boga, który się objawia. Opracowanie niniejsze uwzględnia dwa rodzaje relacji: I. Bóg i żywioły, II. Człowiek i żywioły. Pierwsza relacja została sprowadzona do tez: a) Bóg objawiał w żywiołach swoją obecność; b) żywioły służą komunikacji Boga z człowiekiem. Relację człowiek i żywioły – autorka sprowadziła do stwierdzeń: a) człowiek jest złożonością: prochu ziemi i tchnienia Boga; b) grzesznik znajduje ocalenie w: wodzie (chrztu) i ogniu (Ducha Świętego); c) mistycy opisują wewnętrzne doświadczenie Boga odwołując się do żywiołów.
- ItemKatechetyka i katecheza u progu XXI wieku(Księgarnia Świętego Wojciecha w Poznaniu, 2007) Kiciński, AndrzejNiniejsza książka przybliża problemy tożsamości współczesnej katechetyki i katechezy. Polska katechetyka i katecheza u progu XXI wieku przeżywa niezwykle dynamiczny rozwój. U podstaw współczesnych jej osiągnięć znajduje się dorobek i postulaty wybitnych polskich katechetyków. Ks. F. Blachnicki wielokrotnie postulował konieczność wypracowania i przyjęcia ściśle określonej koncepcji katechetyki. Od tego bowiem uzależniał nie tylko zakres materiału, jaki trzeba objąć i jego ogólny układ, ale także sposób dobierania i określania podstawowych zasad, w świetle których trzeba poszczególne zagadnienia rozpatrywać i oceniać. Przestrzegał również, że brak takiej wypracowanej koncepcji prowadzi do tego, że katechetyka zarówno w doborze materiału, jak i w formowaniu zasad może się kierować raczej przypadkowymi względami narzuconymi przez ducha epoki lub subiektywnym spojrzeniem autora danego podręcznika, a nie prawdziwie naukowymi i obiektywnymi kryteriami. Ks. M. Majewski zdefiniował katechetykę, jako autonomiczną nauką praktyczną, która korzystając z osiągnięć zarówno nauk teologicznych, jak i antropologicznych, zajmuje się urzeczywistnianiem się Kościoła w zakresie formacji wiary osób i wspólnot.
- ItemKatechetyka a pedagogika religijna(Księgarnia Świętego Wojciecha w Poznaniu, 2007) Kiciński, AndrzejWydawałoby się, że złożony termin pedagogika religii wskazuje, iż opisywana dyscyplina naukowa jest częścią (subdyscypliną) pedagogiki ogólnej. Można byłoby wtedy powiedzieć, że pedagogika dostarcza perspektywy badawczej i metod, natomiast religia jest przedmiotem badań. Wtedy katechetyka byłaby nauką teologiczną a pedagogika religii nauką pedagogiczną. Posiadałyby własne cele, treści, zadania, metody a problem relacji byłby jasny. Większość jednak pedagogów, z najróżniejszych motywów, pojmuje pedagogikę religii jako naukę teologiczną. Tak więc pedagogika religii stanowi jeden z najmłodszych przedmiotów teologii naukowej, choć wśród samych pedagogów religii trzeba odnotować ciągłe spory o ugruntowanie tego przedmiotu oraz jego relacji do katechetyki, a także teologii. Trudno wciąż opracować klarowne relacje między pedagogiką religii a katechetyką poza obszarem niemieckojęzycznym. Powodów jest wiele. Po pierwsze dokumenty Magisterium Kościoła powszechnego nie wymieniają tej dyscypliny naukowej pośród nauk teologicznych. Po drugie analizując programy studiów poza obszarem niemieckojęzycznym, obecność przedmiotu pedagogiki religii jest fragmentaryczna. Po trzecie trudności w zdefiniowaniu pedagogiki religii i jej relacji do katechetyki występują także w obszarze niemieckojęzycznym, a wiążą się z brakiem centralnego ośrodka pedagogiki religijnej, który zdefiniowałby podstawowe problemy tej dyscypliny. Trudno więc mówić o jednej niemieckojęzycznej pedagogice religijnej. Nie tylko łatwo zauważyć różnorodność poglądów w Szwajcarii, w Austrii czy w Niemczech, lecz trzeba odnotować dalsze podziały stanowisk dotyczących tej dyscypliny nie tylko w pojedynczych landach, lecz również pośród ośrodków akademickich. Proces rozpowszechniania pojęcia pedagogika religii przebiegał dość długo w atmosferze sporów, czasem nieco ostrych, o jego uzasadnienie i znaczenie. Przede wszystkim powstała sytuacja konkurencji wobec starszego, używanego od samego początku chrześcijaństwa, pojęcia katecheza.
- ItemKatecheza osób z niepełnosprawnością intelektualną w Polsce po Soborze Watykańskim II(Wydawnictwo KUL, 2007) Kiciński, AndrzejKsiążka ukazuje, że katecheza osób z niepełnosprawnością intelektualną polega na towarzyszeniu im we wchodzeniu na drogę życia chrześcijańskiego. Stosując podstawową zasadę wierności Bogu i człowiekowi, katecheta może wybrać dogodne dla każdej osoby i siebie metody z pedagogiki specjalnej, musi jednak pamiętać, że korzystanie z dorobku dydaktyki nie zwalnia go z myślenia o Bożej pedagogii. Współczesna katecheza osób z niepełnosprawnością intelektualną w Polsce musi skupić się na próbie zintegrowania swoich oddziaływań ze szkołą, wspólnotą parafialną i – przede wszystkim – z rodziną. Trzeba jednak podkreślić, że „zintegrowana” nie oznacza „umieszczona wewnątrz” np. szkoły, lecz połączona siecią wzajemnych relacji odzwierciedlających miłość, która pozwala rozpoznawać uczniów Jezusa. Bóg nie jest abstrakcją, ale Żyjącym, z którym nawiązujemy relację. W tej relacji nasza umiejętność rozumowania jest względna. Osoba z niepełnosprawnością intelektualną nie może być postrzegana jako nierozumna i pozbawiona wszelkich zdolności abstrakcji. Trzeba docenić te jej możliwości w takiej mierze, w jakiej je ona posiada. Jest to ewangeliczna służba niepełnosprawnym, aby nie zatracili swoich talentów, lecz je pomnożyli, każdy człowiek bowiem, także niepełnosprawny intelektualnie, otrzymał je od Boga. The book demonstrates that - Catechesis for persons with intellectual disability consists in accompanying those persons while they are entering their way of Christian life. Catechist, following the primary rule of loyalty to God and to man, may choose to apply proper methods originating from special pedagogy, however, he should always keep in mind, that using the achievements in the didactics will not release him from considering the pedagogy of God. Modern catechesis for persons with intellectual disability in Poland should focus on an attempt to integrate the impact it has on persons with school, parish community and – most of all – with the family. It is worth emphasizing, though, that “integrated” should not mean “placed within” school, for instance, but rather combined by means of mutual relations, which would reflect love, allowing for recognising the pupils of Jesus Christ. It is worth remembering, that God is not an abstract phenomenon, He is Alive, and we make relations with Him. In this case our reasoning ability constitutes rather a relative issue. Person with intellectual disability should not be perceived as unwise and deprived of any ability of abstract thinking. We should appreciate such an extent of those abilities, as this person is actually capable of. This is the evangelical ministry for disabled persons, which aims at encouraging them not to lose their gifts, but rather to multiply them, as every man, intellectually disabled as well, received those gifts straight from God.
- ItemPersonalizm systemowy ks. Czesława Stanisława Bartnika(Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, Komitet Teologiczny Polskiej Akademii Nauk, Stowarzyszenie Teologów Fundamentalnych w Polsce, 2008) Góźdź, Krzysztof
- ItemKrólestwo Boże w myśli pisarzy afrykańskich III w. na przykładzie Tertuliana i św. Cypriana(Wydawnictwo KUL, 2009) Wysocki, Marcin
- ItemKu hermeneutyce katechetycznej(Wydawnictwo KUL, 2009) Goliszek, PiotrHermeneutyka katechetyczna oparta na myśli, zasadach i strukturach hermeneutyki personalistycznej jest najbardziej adekwatna na współczesne czasy, bowiem jest sensorodna i osobowotwórcza. W kontekście nadrzędnego celu katechezy – komunii i zażyłości z Chrystusem – hermeneutyka katechetyczna posiada zdolność prowadzenia katechizowanego do samoświadomości i autointerpretacji w świetle Faktu – Sensu Osoby Jezusa Chrystusa. On Interpretuje człowieka i wszelką rzeczywistość najpełniej i najpiękniej. I tak prowadzi do zażyłości i komunii ze swoją Osobą i Trój-Osobowym Bogiem.
- ItemPatrystyczne korzenie kapituł i statutów kapitulnych(Instytut Historii i Stosunków Międzynarodowych UWM, 2010) Wysocki, Marcin
- ItemIdee eschatologiczne w mowach żałobnych św. Ambrożego(Wydział Teologiczny UAM, 2010) Wysocki, Marcin
- ItemReguły zakonne - waloryzacja czy formalizacja charyzmatu?(Franciszkańskie Centra OFM-Warszawa, OFMConv-Łódź, OFMCap-Zakroczym, 2010) Paszkowska, TeresaOpracowanie ukazuje reguły zakonne jako teksty zróżnicowane treściowo i formalnie. Podkreśla, że nosicielem charyzmatu jest osoba, zaś adresatami spisanych norm jej sukcesorzy. Wskazuje, iż teksty reguł mogą służyć jako narzędzie waloryzacji charyzmatu i odnowy zakonu.