Person as constituted by dialogical relationality according to Joseph Ratzinger
Loading...
Date
2020
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Abstract
The thesis defended in this dissertation is the constitution of person from dialogical relationality which reflects Joseph Ratzinger's understanding of person as mediated though a constitutive orientation towards the other, thus entailing a relational transcendence beyond the singular individual (or self), whether in the case of the Absolute Divine Person or in the case of the human person. Methodologically, Ratzinger transits : from the consideration of the revelation of the mystery of God as Person into Christology and into anthropology" (J. Ratzinger, "Concerning the Notion of Person in Theology", "Communio" 17, 1990, p. 445). Accordingly this dissertation in the centrality of the Person of Jesus Christ the Last Adam, given that the man Jesus, who died on the cross is God. The first part of the dissertation presents Ratzinger's understanding of person as an event of dialogical relationality (chapter one), followed by a discourse on the Revelation of Person as Truth and guarantor of freedom (chapter two). The second part attempts a comparative synthesis of Ratzinger's approach and Thomistic personalism (in chapter three), on which basis the whole thrust of the dissertation was then brought to focus on more practical concerns about such anti-personalist trends as individualism and collectivism (in the final chapter). It is the conclusion of this dissertation that in the light of Ratzinger's notion of person as constituted by dialogical relationality, the anti-personalist tendencies which give rise to anthropological errors in our contemporary society can be corrected.
Ta rozprawa broni tezy, że każda osoba jest ukonstytuowana przez relacyjną dialogiczność. Jest to istota rozumienia osoby przez Josepha Ratzingera. Według niego każda osoba jest wewnętrznie ukonstytuowana tak, że jest sobą dzięki relacjom z innymi osobami, dzięki którym przekracza siebie. To prawidło dialogicznej relacyjności dotyczy zarówno absolutnych Osób Boskich, jak i każdej osoby ludzkiej. Ratzinger przechodzi metodologicznie " z rozważań nad objawieniem tajemnicy Boga jako Osoby do chrystologii i antropologii" (J. Ratzinger, " The Notion of Person in theology", "Communio" 17, 1990, s. 445). W związku z tym rozprawa ta podkreśla decydujące znaczenie rozumienia osoby przez Ratzingera dla jego chrystologii. W centrum tej chrystologii znajduje się Osoba Jezusa Chrystusa: Ostatni Adam, jedyny prawdziwy człowiek, który umarł na krzyżu, i który jednocześnie jest Osobą Boską, Bogiem. Pierwsza część rozprawy przedstawia Ratzingera rozumienie osoby jako wydarzenia relacyjnej dialogiczności (rozdział pierwszy), oraz rozumienie osoby jako prawdy i gwaranta wolności (rozdział drugi). W drugiej części podjęto próbę porównania personalistycznego myślenia Ratzingera z tomistycznym personalizmem (rozdział trzeci). Na tej podstawie dokonano krytycznej analizy konkretnych, praktycznych antyosobowych trendów, jakimi są z jednej strony indywidualizm, a z drugiej kolektywizm (rozdział czwarty). Konkluzja tej rozprawy brzmi: dzięki Ratzingera koncepcji osoby jako ukonstytuowanej przez dialogiczną relacyjność można skorygowć większość antyosobowych tendencji w dzisiejszym społeczeństwie.
Ta rozprawa broni tezy, że każda osoba jest ukonstytuowana przez relacyjną dialogiczność. Jest to istota rozumienia osoby przez Josepha Ratzingera. Według niego każda osoba jest wewnętrznie ukonstytuowana tak, że jest sobą dzięki relacjom z innymi osobami, dzięki którym przekracza siebie. To prawidło dialogicznej relacyjności dotyczy zarówno absolutnych Osób Boskich, jak i każdej osoby ludzkiej. Ratzinger przechodzi metodologicznie " z rozważań nad objawieniem tajemnicy Boga jako Osoby do chrystologii i antropologii" (J. Ratzinger, " The Notion of Person in theology", "Communio" 17, 1990, s. 445). W związku z tym rozprawa ta podkreśla decydujące znaczenie rozumienia osoby przez Ratzingera dla jego chrystologii. W centrum tej chrystologii znajduje się Osoba Jezusa Chrystusa: Ostatni Adam, jedyny prawdziwy człowiek, który umarł na krzyżu, i który jednocześnie jest Osobą Boską, Bogiem. Pierwsza część rozprawy przedstawia Ratzingera rozumienie osoby jako wydarzenia relacyjnej dialogiczności (rozdział pierwszy), oraz rozumienie osoby jako prawdy i gwaranta wolności (rozdział drugi). W drugiej części podjęto próbę porównania personalistycznego myślenia Ratzingera z tomistycznym personalizmem (rozdział trzeci). Na tej podstawie dokonano krytycznej analizy konkretnych, praktycznych antyosobowych trendów, jakimi są z jednej strony indywidualizm, a z drugiej kolektywizm (rozdział czwarty). Konkluzja tej rozprawy brzmi: dzięki Ratzingera koncepcji osoby jako ukonstytuowanej przez dialogiczną relacyjność można skorygowć większość antyosobowych tendencji w dzisiejszym społeczeństwie.
Description
Wydział Teologii, Instytut Nauk Teologicznych; promotor rozprawy doktorskiej: ks. dr hab. Krzysztof Cezary Kaucha, prof. KUL
Keywords
pesron, Joseph ratzinger, dialogical relationality, revelation, Last Adam, osoba, Objawienei dialogiczne, relacyjność, Ostatni Adam