Odkupienie obiektywne i subiektywne w Encyklice "Redemptor hominis"

Abstract

Jan Paweł II wiąże po mistrzowsku Odkupienie obiektywne (redemptio obiectiva), którym jest Osoba Jezusa Chrystusa i Jego Dzieło, z Odkupieniem subiektywnym (redeptio subiectiva), którym jest recepcja tego daru przez całą osobę ludzką, przez jej jaźń, umysł (prawda), wolę (dobro), uczucie (miłość) i czyn redempcyjny człowieka ad intra (moralność i życie wewnętrzne) i ad extra (praksis redempcyjna w stosunku do rzeczywistości ziemskiej). W tym procesie komunii między jednym a drugim bierze także udział Kościół jako forma Odkupienia społecznego i Matka Boża jako rodzaj macierzyństwa redempcyjnego. W ten sposób cała nauka Papieża otrzymuje charakter głęboko personalistyczny.Johannes Paul II. verbindet meisterhaft die objektive Erlösung (redemptio obiectiva), die die Person Jesu Christi und sein Werk ist, mit der subjektiven Erlösung (redemptio subiectiva), die als Rezeption dieser Gabe durch die ganze menschliche Person – ihr Ich, ihren Verstand (Wahrheit), ihren Willen (Güte) sowie ihr Gefühl (Liebe) – und die erlösende Tat des Menschen ad intra (Ethik und Innenleben) et an extra (Erlösungspraxis in Bezug auf die irdische Wirklichkeit) verstanden wird. An diesem Kommunio-Prozess zwischen den beiden Dimensionen der Erlösung ist beteiligt auch die Kirche als eine Form der sozialen Erlösung und die Gottes Mutter als eine Art der redemptorischen Mutterschaft. In dieser Weise weist die ganze Lehre des Papstes einen tiefgründigen personalistischen Charakter auf.