Przewodnik po metodach angażujących w proces uczenia się
| dc.contributor.author | Gondek, Paweł | |
| dc.contributor.author | Sobek, Jacek | |
| dc.date.accessioned | 2024-04-29T11:54:45Z | |
| dc.date.available | 2024-04-29T11:54:45Z | |
| dc.date.issued | 2023 | |
| dc.description.abstract | Strategia „nauczanie-uczenie się” to strategia o najdłuższej tradycji nauczania w szkolnictwie wyższym. Podstawową metoda kojarzoną z tym tradycyjnym podejściem do nauczania jest wykład, który ma głębokie zakorzenienie w kulturze akademickiej. Rzetelnie przygotowany i przeprowadzony może być skutecznym sposobem przekazania relatywnie dużej partii treści licznej grupie studentów. Co więcej, powierzony wykwalifikowanemu wykładowcy stwarza przestrzeń do interakcji wykładowca–student, jak również pozwala na zwiększenie zaangażowania studentów w jego odbiór i koncentrację na przekazywanych treściach, kiedy wykładowca zaraża swoją pasją dla omawianej tematyki i podkreśla jej teoretyczne i aplikacyjne znaczenie. W wyniku zmian cywilizacyjnych obserwujemy, jak historycznie ukształtowane funkcje i zadania uczelni wyższych ulegają modyfikacjom. Widzimy, jak w kształceniu akademickim akcent przesuwa się w stronę „urynkowienia edukacji”, gdzie podstawowym miernikiem efektu kształcenia stają się kompetencje zawodowe studentów (Ciechanowska, 2004). W tych okolicznościach jednym z podstawowych celów kształcenia akademickiego jest realna pomoc studentom nie tylko w uzyskaniu znaczących osiągnięć edukacyjnych, ale przygotowanie ich do wykonywania wybranego przez siebie zawodu i pracy, dając gotowe rozwiązania i umiejętności praktyczne. Ten kierunek przemian nie zachwyca zwolenników klasycznego podejścia do kształcenia akademickiego, ponieważ powoduje odejście od pogłębionego namysłu naukowego i kreowania rozwiązań o czysto teoretycznym charakterze. Jak zatem zapewnić studentom możliwość optymalnej integracji wiedzy zdobywanej w okresie studiów? Co więcej, jak umożliwić im efektywny transfer tej wiedzy na ich przyszłą aktywność zawodową i rozwiązywanie realnych problemów napotykanych w tejże aktywności? Czy jako nauczyciele akademiccy powinniśmy koncentrować się głównie na nauczaniu studentów, czy może więcej uwagi poświęcać ich angażowaniu się w ten proces? Czy powinniśmy nadal występować przede wszystkim z pozycji „mistrzów” własnej dziedziny przekazujących posiadaną wiedzę studentom, czy może częściej występować jako osoby towarzyszące i ułatwiające studentom podróż po nauce? To nie są nowe pytania. Wymagają jednak nowych odpowiedzi. Zwłaszcza że te dwie powyżej zarysowane perspektywy nie muszą się wykluczać, a mogą z dużą korzyścią się uzupełniać. Proponowany krótki przewodnik po aktywnych metodach kształcenia stanowi przykład częściowej odpowiedzi na pytania postawione w poprzednim akapicie i z taką intencją został przygotowany. Tekst przewodnika powstał w ramach projektu Ministerstwa Edukacji i Nauki „Doskonałość dydaktyczna uczelni” realizowanego przez Centrum Dydaktyki Akademickiej KUL. Przewodnik omawia wybrane metody aktywnego kształcenia i jest punktem wyjścia do szerszego, bardziej kompleksowego opisu tych metod w niedalekiej przyszłości. | |
| dc.description.sponsorship | Ministerstwo Edukacji i Nauki | |
| dc.identifier.doi | 10.31743/kul.9788382881622 | |
| dc.identifier.isbn | 978-83-8288-162-2 | |
| dc.identifier.uri | https://hdl.handle.net/20.500.12153/6756 | |
| dc.language.iso | pl | |
| dc.publisher | Wydawnictwo KUL | |
| dc.subject | nauczanie | |
| dc.subject | aktywne uczenie | |
| dc.subject | student | |
| dc.subject | realizacja projektów | |
| dc.subject | rozwiązywanie problemów | |
| dc.subject | gry edukacyjne | |
| dc.subject | uczenie przez doświadczenie | |
| dc.subject | debata | |
| dc.subject | dydaktyka akademicka | |
| dc.title | Przewodnik po metodach angażujących w proces uczenia się | |
| dc.type | info:eu-repo/semantics/book |