Nowoczesne metody dydaktyczne

Permanent URI for this collection

https://hdl.handle.net/20.500.12153/6890

Browse

Recent Submissions

Now showing 1 - 2 of 2
  • Item
    Tutoring dla początkujących
    (Wydawnictwo KUL, 2023) Krauze-Kołodziej, Aleksandra; Paprocka-Piotrowska, Urszula; Gładysz, Andrzej; Domagała-Zyśk, Ewa; Martynowska, Klaudia; Bartnik, Artur
    Podręcznik Tutoring dla początkujących składa się z trzech rozdziałów. Rozdział 1 skupia się na teoretycznych aspektach tutoringu. Prezentuje on różnorodność definicji pojęcia tutoring, podkreślając jego ewolucję i niuanse znaczeniowe w różnych kontekstach akademickich. Ponadto analizowane są tu modele tutoringu, które stały się fundamentem dla wielu praktyk edukacyjnych stosowanych w uczelniach wyższych na całym świecie. Kolejne części opracowania (rozdziały 2 i 3) skierowane są ku praktycznym aspektom zastosowania metod tutoringowych. W rozdziale 2 omawiane są tematy i możliwe formy pracy ze studentem w ujęciu indywidualnym (1:1), w małych grupach, jak również w kontekście bardziej licznych (tzw. większych) grup studenckich. W rozdziale tym zwrócono też uwagę na wyzwania, możliwości i strategie skutecznego stosowania metod tutoringowych w różnych kontekstach dydaktycznych (między innymi poziomy nauczania, profile studentów, potrzeby tutorantów ). Rozdział 3 ukazuje progresywną ścieżkę rozwoju tutora opartą na najlepszych praktykach w tej dziedzinie. Krok po kroku prowadzi on czytelnika przez etapy kształcenia i doskonalenia się w roli tutora, oferując konkretne narzędzia, metody i zasoby
  • Item
    Przewodnik po metodach angażujących w proces uczenia się
    (Wydawnictwo KUL, 2023) Gondek, Paweł; Sobek, Jacek
    Strategia „nauczanie-uczenie się” to strategia o najdłuższej tradycji nauczania w szkolnictwie wyższym. Podstawową metoda kojarzoną z tym tradycyjnym podejściem do nauczania jest wykład, który ma głębokie zakorzenienie w kulturze akademickiej. Rzetelnie przygotowany i przeprowadzony może być skutecznym sposobem przekazania relatywnie dużej partii treści licznej grupie studentów. Co więcej, powierzony wykwalifikowanemu wykładowcy stwarza przestrzeń do interakcji wykładowca–student, jak również pozwala na zwiększenie zaangażowania studentów w jego odbiór i koncentrację na przekazywanych treściach, kiedy wykładowca zaraża swoją pasją dla omawianej tematyki i podkreśla jej teoretyczne i aplikacyjne znaczenie. W wyniku zmian cywilizacyjnych obserwujemy, jak historycznie ukształtowane funkcje i zadania uczelni wyższych ulegają modyfikacjom. Widzimy, jak w kształceniu akademickim akcent przesuwa się w stronę „urynkowienia edukacji”, gdzie podstawowym miernikiem efektu kształcenia stają się kompetencje zawodowe studentów (Ciechanowska, 2004). W tych okolicznościach jednym z podstawowych celów kształcenia akademickiego jest realna pomoc studentom nie tylko w uzyskaniu znaczących osiągnięć edukacyjnych, ale przygotowanie ich do wykonywania wybranego przez siebie zawodu i pracy, dając gotowe rozwiązania i umiejętności praktyczne. Ten kierunek przemian nie zachwyca zwolenników klasycznego podejścia do kształcenia akademickiego, ponieważ powoduje odejście od pogłębionego namysłu naukowego i kreowania rozwiązań o czysto teoretycznym charakterze. Jak zatem zapewnić studentom możliwość optymalnej integracji wiedzy zdobywanej w okresie studiów? Co więcej, jak umożliwić im efektywny transfer tej wiedzy na ich przyszłą aktywność zawodową i rozwiązywanie realnych problemów napotykanych w tejże aktywności? Czy jako nauczyciele akademiccy powinniśmy koncentrować się głównie na nauczaniu studentów, czy może więcej uwagi poświęcać ich angażowaniu się w ten proces? Czy powinniśmy nadal występować przede wszystkim z pozycji „mistrzów” własnej dziedziny przekazujących posiadaną wiedzę studentom, czy może częściej występować jako osoby towarzyszące i ułatwiające studentom podróż po nauce? To nie są nowe pytania. Wymagają jednak nowych odpowiedzi. Zwłaszcza że te dwie powyżej zarysowane perspektywy nie muszą się wykluczać, a mogą z dużą korzyścią się uzupełniać. Proponowany krótki przewodnik po aktywnych metodach kształcenia stanowi przykład częściowej odpowiedzi na pytania postawione w poprzednim akapicie i z taką intencją został przygotowany. Tekst przewodnika powstał w ramach projektu Ministerstwa Edukacji i Nauki „Doskonałość dydaktyczna uczelni” realizowanego przez Centrum Dydaktyki Akademickiej KUL. Przewodnik omawia wybrane metody aktywnego kształcenia i jest punktem wyjścia do szerszego, bardziej kompleksowego opisu tych metod w niedalekiej przyszłości.