Czy można się nazwać nauczycielem drugiego człowieka? Myśl pedeutologiczna św. Augustyna odczytana współcześnie

Abstract

Artykuł wychodzi od pytania, które Augustyn postawił swemu synowi: czy można się nazwać nauczycielem drugiego człowieka? To prowokacyjne pytanie prowadzi rozmówców do wniosku, że istnieje zarówno nauczyciel zewnętrzny, jak i wewnętrzny. Ten pierwszy jedynie inspiruje i pobudza proces uczenia (się). Ten drugi jest tym, który ostatecznie uznaje za prawdę, dobro i piękno przyjmowane przez ucznia treści. Myśl Augustyna wykracza poza czysto pedeutologiczne zagadnienia i obejmuje obszar antropologii pedagogicznej. Stąd też jest ona aktualna również obecnie. Druga część artykułu przedstawia współczesne, wybrane przykłady ponownego odczytania i adaptacji myśli św. Augustyna w kontekście aktualnych uwarunkowań historyczno-społecznych.

The article starts from a question that Augustine posed to his son: can one call oneself another’s teacher? This provocative question leads the interviewees to conclude that there is both an external andan internal teacher. The former merely inspires and stimulates the learning. The latter is the one who ultimately recognises as truth, goodness and beauty the content received by the student. Augustine’s thought goes beyond purely pedeutological issues and embraces the field of pedagogical anthropology. Hence, it is still relevant today. The second part of the article presents contemporary selected examplesof the rereading and adaptation of St Augustine’s thought in the context of current historical and social conditions