Reinterpretacja nieomylności Kościoła w posoborowej teologii katolickiej

Abstract

Głównym celem badań podjętych w pracy było dokonanie syntezy współczesnych linii interpretacyjnych nieomylności Kościoła, jakie występują w teologii katolickiej. Realizacja tego celu głównego dokonała się przez osiąganie pośrednich celów badawczych. Pierwszym z nich było ustalenie, jak wyglądała droga rozwoju katolickiej doktryny na temat nieomylności Kościoła od jego początków aż do czasu ostatniego soboru powszechnego. Drugą kwestią szczegółową było ustalenie, co nowego w tej kwestii wniosło nauczanie II Soboru Watykańskiego oraz rozwijająca się po nim teologia katolicka. Trzecim obszarem badań były natomiast współczesne, czyli posoborowe wypowiedzi Magisterium Kościoła dotyczące badanej problematyki. Mają one najczęściej charakter reakcji na pojawiające się trudności i wątpliwości. W pierwszej kolejności został przeanalizowany historyczny rozwój nauki o nieomylności Kościoła. Drugi rozdział poświecono na omówienie teologii II Soboru Watykańskiego i teologii późniejszej. W trzecim rozdziale poruszono nauczanie posoborowego Urzędu Nauczycielskiego Kościoła w kwestii nieomylności. Na podstawie zebranych rezultatów można było wskazać, jak zmieniło się rozumienie nieomylności Kościoła w teologii katolickiej po II Soborze Watykańskim.

The main objective of the research undertaken in this dissertation was to synthesize the contemporary lines of interpretation of the infallibility of the Church as found in Catholic theology. The realization of this main goal was accomplished by achieving intermediate research goals. The first was to find out how the Catholic doctrine on the infallibility of the Church has developed from its beginnings until the time of the last universal council. The second was to determine what the teaching of the Second Vatican Council and subsequent Catholic theology had contributed to the doctrine. The third area of research was the contemporary, i.e. post-conciliar, statements of the Church's: Magisterium concerning the issues in question. They are most often a response to emerging difficulties and doubts. First of all, the historical development of the doctrine of Church infallibility is examined. The second section is devoted to a discussion of the theology of the Second Vatican Council and subsequent theology. The third chapter deals with the teaching of the post-conciliar teaching office of the Church on the question of infallibility. From the results gathered, it was possible to indicate how the understanding of the infallibility of the Church has changed in Catholic theology after the Second Vatican Council.