Posłannictwo kapłana

Abstract

Autor przypatruje się obrazowi kapłaństwa, zwłaszcza temu, który wyłania się z myśli papieża Benedykta XVI (Josepha Ratzingera). Kapłan jest jednocześnie pasterzem owiec i częścią ow­czarni; jest nauczycielem chrześcijan i tak samo ich współuczniem; jest sługą wierzących i jednocześnie współsługą. W kapłaństwie możemy zobaczyć zarówno pewne podporządkowanie, jak i jednoznaczne włączenie we wspólnotę. Oczywiście istotę kapłaństwa stanowi przepowiadanie wiary i sprawowanie sakramentów, które nie dzieje się na sposób prywatny, lecz jest zawsze repraesentatio Christi i repraesentatio Ecclesiae. Pierwowzór kapłaństwa widnieje w samym Jezusie Chrystusie, arcykapłanie, który „przeszedł przez niebiosa” (Hbr 4,14); który „nie sam siebie okrył sławą” (Hbr 5,5); który „stał się sprawcą wiecznego zbawienia” (Hbr 5,9); który „zawsze żyje, aby się wstawiać za nami. Takiego bowiem potrzeba nam arcykapłana: świętego, niewinnego, nieskalanego, oddzielonego od grzeszników, wywyższonego ponad niebiosa” (Hbr 7,25 n.); który „stał się pośrednikiem lepszego przymierza” (Hbr 8,6); który „złożył Bogu z siebie samego jako nieskalaną ofiarę [...]. I dlatego jest pośredni­kiem Nowego Przymierza” (Hbr 9,14-15). Do tego prawzoru możemy dodać praktyczną wskazówkę św. Piotra: „Paście stado Boże, któ­re jest przy was, strzegąc go nie pod przymusem, ale z własnej woli, jak Bóg chce; nie ze względu na niegodziwe zyski, ale z oddaniem; i nie jak ci, którzy ciemiężą gminy, ale jako żywe przykłady dla stada” (1 P 5,2-3).

The author observes the image of the priesthood, especially that which emerges from the thought of Pope Benedict XVI (Joseph Ratzinger). The priest is at the same time a sheep shepherd and a part of the sheepfold; he is a teacher of Christians and in the same way their disciple; he is a believer’s servant and at the same time a fellow-man. In the priesthood, we can see both sub­ ordination and unambiguous inclusion in the community. Of course, the essence of the priesthood is the preaching of faith and the celebration of the sacraments, which is not done in a private way, but is always repraesentatio Christi and repraesentatio Ecclesiae. The prototype of the priesthood is in Jesus Christ himself, the high priest who “has passed through the heavens” (Heb 4:14); who “hid not his own self’ (Heb 5:5); who “became the author of eternal salvation” (Heb 5:9); who “always lives to plead for us. For we need such a high priest: holy, innocent, undefiled, separated from sinners, exalted above the heavens” (Heb 7:25); who “became the mediator of a better covenant” (Heb 8,6); who “sacrificed to God himself as an undying sacrifice [...]. And that is why he is the mediator of the New Covenant” (Heb 9:14-15). We can add a practical hint to Saint Peter: “Shepherd the flock of God that is among you, exercising oversight, not under compulsion, but willingly, as God would have you; not for shameful gain, but eagerly; not domineering over those in your charge, but being examples to the flock” (1 Pet 5:2-3).