Książki/rozdziały (WT)
Permanent URI for this collection
Browse
Browsing Książki/rozdziały (WT) by browse.metadata.rights "Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska"
Now showing 1 - 20 of 72
Results Per Page
Sort Options
- ItemAktywizacja zawodowa osób niepełnosprawnych w posoborowym nauczaniu Kościoła. Studium teologicznomoralne(NATAN, 2019) Głaz, ŁukaszWzrastająca liczba osób niepełnosprawnych jest wyzwaniem dla współczesnego świata. Należy je rozpatrywać w ramach szeroko rozumianej integracji społecznej. Obejmuje ona różne obszary życia, a jedną z jej formą jest aktywizacja zawodowa niepełnosprawnych. Działania podejmowane w tej dziedzinie mają na celu budować wśród osób zdrowych postawę miłości, zaś w niepełnosprawnych poczucie własnej wartości i godności. Jest to perspektywa, która swój opis znajduje w posoborowym nauczaniu Kościoła. Punktem wyjścia jest zauważenie różnego rodzaju przeszkód na poziomie indywidualnego i społecznego modelu niepełnosprawności. Są to bariery natury fizycznej, psychologicznej, rodzinnej, socjalnej. Prowadzą one do marginalizacji osób niepełnosprawnych. Odpowiedzią na to zjawisko jest zachęta skierowana do niepełnosprawnych aby angażowali się, na miarę swoich możliwości, w życie zawodowe. Ważne jest również, ażeby stworzyć im takie warunki zatrudnienia, aby była to praca godna. Praca bowiem wpisana w naturę człowieka, ma charakter personalistyczny. Spełnia w przypadku osoby niepełnosprawnej funkcję dochodową, rehabilitacyjną i socjalizacyjną. Jednak, aby zorganizować skuteczny system aktywizacji zawodowej, potrzebna jest pomoc na poziomie instytucjonalnym, strukturalnym i systemowym. Są to obszary, w obrębie których potrzeba wspólnego działania rodziny, państwa i Kościoła. Zarówno wszelkiego rodzaju trudności, jaki i pozytywne owoce tego procesu należy nagłaśniać i dzielić się nimi ze społeczeństwem.
- ItemApostolski wymiar wolontariatu charytatywnego w Polsce. Studium teologicznopastoralne na podstawie badań wolontariuszy z parafialnych zespołów Caritas(Towarzystwo Naukowe KUL, 2012-11) Przygoda, WiesławKsiążka zawiera analizę wyników badań empirycznych zrealizowanych w ramach własnego projektu badawczego. Celem projektu było uzyskanie odpowiedzi na pytanie: w jakim stopniu wolontariusze z parafialnych zespołów Caritas w Polsce mają świadomość apostolskiego charakteru ich zaangażowania oraz w jakim zakresie faktycznie realizują zadania apostolskie Kościoła? Odpowiedź na to pytanie wymagała najpierw zbadania świadomości i motywacji apostolskiej wolontariuszy, następnie ich identyfikacji ze strukturami wspólnotowymi Kościoła, w których realizują swoje zadania. Do realizacji projektu konieczne było ponadto przeanalizowanie w aspekcie apostolskiego charakteru zadań realizowanych przez wolontariuszy, by w końcu poddać krytycznej ocenie ich duchowość również w aspekcie jej apostolskiego wymiaru. Założony cel badawczy został rozwiązany dwuetapowo. Najpierw na podstawie źródeł zastanych w postaci różnych dokumentów Kościoła współczesnego został przeanalizowany i ukazany apostolski wymiar wolontariatu w aspekcie normatywnym. Na drugim etapie, na podstawie modelu normatywnego apostolskiego wymiaru wolontariatu zostało wypracowane narzędzie badawcze w postaci kwestionariusza ankiety. We wrześniu i październiku 2009 roku zostały przeprowadzone badania pilotażowe w celu zweryfikowania wytworzonego na potrzeby niniejszej rozprawy narzędzia badawczego. Po nieznacznej korekcie kwestionariusza ankiety, zawierającego 85 pytań zamkniętych i półzamkniętych, 4 pytania otwarte i 9 pytań dotyczących danych społeczno-demograficznych respondentów, zostały przeprowadzone badania docelowe w pierwszej połowie 2010 roku na próbie 722 wolontariuszy z parafialnych zespołów Caritas w celowo wybranych 19 diecezjach w Polsce. W ten sposób zostały wytworzone źródła własne, które umożliwiły odpowiedź na postawione na wstępie pytanie. Wyniki badań potwierdziły, że opinie członków parafialnych zespołów Caritas na temat specyfiki wolontariatu chrześcijańskiego pozostawiają wiele do życzenia. Jedna trzecia respondentów nie dostrzega bowiem związku wolontariatu z wypełnianiem przykazania miłości bliźniego, a jeszcze więcej nie łączy swego zaangażowania z osobą i przesłaniem Jezusa Chrystusa. Niewiele więcej niż połowa badanych ma świadomość, że wolontariat jest dla chrześcijanina formą apostolatu. Prawie dwie trzecie respondentów nie ma świadomości związku swego zaangażowania wolontarystycznego z misją Kościoła oraz nie kieruje się w swoim działaniu motywacją religijną. Najlepiej wypadł test na świadomość ekumenicznego i ponadreligijnego charakteru adresatów pomocy świadczonej przez wolontariuszy Caritas. Wyniki badań wskazują, iż duża część badanych wolontariuszy z parafialnych zespołów Caritas zadawala się realizacją konkretnych zdań zleconych bądź przez organizację Caritas, bądź przez proboszcza. Niewielki jest natomiast zakres akceptacji ograniczenia działalności charytatywnej tylko do granic swojej parafii lub diecezji. To jest prawidłowe myślenie wolontariuszy, gdyż Chrystus wzywa swoich uczniów, aby szli „na krańce świata” i tam świadczyli o Jego miłości do ludzi. Działalność charytatywna jest ważnym narzędziem tego świadectwa, dlatego wolontariusze nie powinni rezygnować z takich form działania, jak zaangażowanie na rzecz przestrzegania praw człowieka, troska o uchwalanie prawa zgodnego z wartościami chrześcijańskimi, zaangażowanie w promocję katolickich zasad życia społecznego albo zaangażowanie w globalny rozwój solidarności międzyludzkiej. Niestety te formy działalności badani wolontariusze w nikłym zakresie postrzegają jako własne zadania. Uzyskane wyniki potwierdzają, że ponad 98% badanych wolontariuszy z parafialnych zespołów Caritas czuje się blisko albo bardzo blisko związanymi z Kościołem katolickim. Tylko 1,2% respondentów czuje się luźno związanymi z Kościołem katolickim, a żaden z badanych nie wyraził opinii, że w ogóle czuje się niezwiązany z Kościołem katolickim. Zdaniem zdecydowanej większości badanych wolontariuszy (97,4%) Kościół potrzebuje do realizacji swych zadań charytatywnych takiej organizacji jak Caritas. Większość ankietowanych wolontariuszy uważa, że organizacja Caritas dobrze realizuje powierzone jej zadania charytatywne. Zdecydowanie pozytywną ocenę działalności Caritas wyraziło 52,4% respondentów, natomiast 43,6% respondentów wyraziło ją z pewnymi zastrzeżeniami. Uzyskane wyniki badań w zakresie adresatów pomocy charytatywnej świadczonej w parafiach potwierdzają, że wolontariusze z parafialnych zespołów Caritas priorytetowo traktują rodziny wielodzietne, rodziny alkoholików oraz matki lub ojców samotnie wychowujących dzieci. Również osoby zagrożone lub dotknięte marginalizacją społeczną stają się coraz częściej adresatami pomocy charytatywnej udzielanej przez parafie, zwłaszcza ludzie starzy, obłożnie chorzy, niepełnosprawni, bezrobotni, sieroty i półsieroty, a w mniejszym stopniu bezdomni, narkomani i chorzy na AIDS. W świetle uzyskanych wyników badań formy charytatywnego wsparcia ubogich rodzin nie zmieniły się istotnie w ostatniej dekadzie. Według badanych wolontariuszy parafie w mniejszym zakresie udzielają pomocy finansowej oraz pomocy w znalezieniu pracy dla bezrobotnych, ale zintensyfikowały pomoc rzeczową dla ubogich rodzin, zwłaszcza w formie paczek żywnościowych z okazji świąt oraz paczek z używaną odzieżą i sprzętem AGD. Pomoc charytatywna udzielana ubogim rodzinom zazwyczaj obejmuje również dzieci i młodzież w nich żyjące. Wyniki przeprowadzonych badań wskazują, że w świadomości badanych wolontariuszy dominuje motywacja trynitarna, chrystologiczna oraz poczucie moralnego obowiązku pomagania osobom potrzebującym. Dla ankietowanych wolontariuszy mniejsze znaczenie mają natomiast motywy eklezjologiczne i antropologiczne pełnienia uczynków miłosiernych względem bliźnich. Według uzyskanych wyników badań, w świadomości ankietowanych wolontariuszy dominującą rolę w duchowości miłosierdzia odgrywają wrażliwość na potrzeby ludzi ubogich i cierpiących oraz życie wypełnione uczynkami miłosierdzia. Elementy intelektualne i wolitywne, a także sama pobożność ukształtowana przez kult miłosierdzia Bożego odgrywają nieco mniejszą rolę, co nie znaczy, że w ogóle nie są dostrzegane przez badanych wolontariuszy. W przekonaniu ankietowanych wolontariuszy czynnikami najbardziej decydującymi o rozwoju duchowości miłosierdzia są osobista modlitwa, regularne uczestnictwo w Eucharystii, udział w rekolekcjach i dniach skupienia oraz słuchanie kazań, konferencji i katechez na temat miłosierdzia. Postawiona w projekcie hipoteza ogólna zakładała „generalną znajomość apostolskiego wymiaru wolontariatu charytatywnego przez badanych członków parafialnych zespołów Caritas oraz jego realizację w ramach zadań charytatywnych podejmowanych przez te zespoły”. Na podstawie uzyskanych wyników przeprowadzonych badań ankietowych należy stwierdzić, że hipoteza ta została zweryfikowana zasadniczo pozytywnie. Jednak w wielu szczegółowych faktorach zarówno świadomości badanych wolontariuszy, jak i podejmowanych przez nich formach działalności charytatywnej występuje jeszcze wiele braków. Dlatego ani wolontariusze z parafialnych zespołów Caritas nie mogą pozostać w intelektualnym marazmie, ani odpowiedzialni za ich formację duszpasterze nie mogą poprzestać podejmowania wysiłków pogłębiających ich świadomość i duchowość miłosierdzia chrześcijańskiego. Można oczekiwać, że gruntowna i permanentna formacja wolontariuszy z parafialnych zespołów Caritas zaowocuje również nowymi formami pomocy oraz zwiększy ich intensywność oddziaływania w polskich parafiach.
- ItemBiblijny obraz św. Józefa(Miejska i Powiatowa Biblioteka Publiczna w Kolbuszowej, 2022) Kubiś, AdamZaprezentowano sylwetkę Józefa, prawnego ojca Jezusa, w ujęciu dwóch ewangelistów, Mateusza i Łukasza. W prezentacji Józefa w relacji Mateusza skupiono się na pięciu dyskutowanych kwestiach: (1) pochodzeniu Józefa z rodu Dawida, a zatem prawnym ojcostwie Józefa; (2) sprawiedliwości Józefa (1,19); (3) posłuszeństwie woli Boga ze strony Józefa; (4) decyzji Józefa o rozstaniu się z Maryją (1,20); (5) kontrowersyjnym stwierdzeniu o niezbliżaniu się Józefa do Maryi do czasu narodzin Jezusa (1,25). Prezentacja postaci Józefa w relacji Łukasza omawia sceny z postacią Józefa w Ewangelii Dzieciństwa Jezusa oraz genealogię Jezusa i perykopę nazaretańską. Jedyne teksty ewangeliczne mówiące o Józefie dotyczą dzieciństwa Jezusa (wyjątkiem są Łk 3,23; 4,22). Fakt ten może potwierdzać tradycję apokryficzną mówiącą o wczesnej śmierci Józefa. Najistotniejszą cechą Józefa jest jego ojcostwo prawne w stosunku do Jezusa.
- ItemBóg Ojciec nieznany poza Synem(Towarzystwo Naukowe KUL, 2000) Paszkowska, TeresaOpracowanie koncentruje się na kwestii poznania Boga jako Rodziciela – Ojca. Opisuje relację Izraela z Bogiem rozumianym jako „Bóg ojców”. Relacja wybraństwa nie utożsamia się z relacją synostwa. Prawda o Bogu jako Rodzicielu jest nieodłączna od tajemnicy Wcielenia Syna (kategoria rodzenia odniesiona do Boga). Jednorodzony Syn objawił się jako Wieczne Dziecko (H. U. von Balthasar) i odsłonił tajemnicę Ojcostwa Bożego. Każdy człowiek jako „dziecko ludzkie” jest „stworzeniem”, dziełem Boga. Poprzez łaskę może „narodzić się z Boga”, tzn. zrodzić się powtórnie. Usynowieni w Jednorodzonym Synu nie stają się ekspertami z zakresie religioznawstwa. W postawie wiary opowiadają się za Ojcem, którego – jak Jezus – zwą „swoim” (naszym Ojcem). Objawienie Boga w Synu „jest ostatnią daną przez Boga szansą powrotu do pierwotnego zamysłu miłości, którego początkiem było stworzenie” (Jan Paweł II, enc. Fides et ratio, nr 15).
- ItemCare for Incomplete Families(Wydawnictwo KUL, 2018) Goleń, Jacek
- ItemCharyzmat honorackich instytutów życia ukrytego(Wyższe Seminarium Duchowne OO. Franciszkanów w Krakowie, 2011) Paszkowska, TeresaLo studio riguarda il carisma degli Istituti fondati da Onorato Koźmiński OFMCap (+ 1916), i quali in forma nascosta (senza l'abito religioso e all'inizio senza vita comune) nascono in Polonia nel XIX secolo. L'autrice pone l'accento sull’attualita di questo carisma indicando la concordanza dei consigli di san Francesco, del beato Onorato ed anche con l'esortazione apostolica postsinodale „Vita consacrata”. Il beato Onorato desiderava inserire la vita consacrata nelle case delle famiglie, come era nella chiesa primitiva, per dare esempio di perfezione cristiana nell'ambiente sociale. Nel Vangelo ha trovato la nuova „forma” per la vita religiosa, non preoccupandosi troppo della appartenenza giuridica di questi Istituti allo stato superiore o minore della perfezione oppure dell'approvazione dei voti come privati o pubblici da parte della Santa Sede. L'autrice presenta 1) Gli Istituti nascosti della vita consacrata come „Frutto” del carisma del beato Onorato, sottolineando che 2) La fruttificazione del carisma si rivela nella spiritualita dell’istituto concreto - nel suo sviluppo qualitativo, conclude che 3) La testimonianza della vita trasfigurata e una „lingua” di evangelizzazione adatta per i tempi presentició significa spostare l'accento da sacrificare al santificare per comprendere la consacrazione della vita.
- ItemCharyzmatyczność życia konsekrowanego(Redakcja Wydawnictw KUL, 1998) Paszkowska, TeresaOpracowanie stanowi komentarz do adhortacji posynodalnej Vita consecrata. Wskazuje na brak precyzji w teologicznym ujęciu charyzmatów. Omawia charyzmaty w posoborowym nauczaniu Stolicy Apostolskiej. Koncentruje się na ujęciu życia konsekrowanego w jego aspekcie charyzmatyczności w adh. Vita consecrata. Sugeruje patronat św. Jana Apostoła dla życia konsekrowanego.
- ItemCommunio jako paradygmat teologii duchowości(Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, 2004) Paszkowska, TeresaOpracowanie omawia w punkcie wyjścia treściową zawartość pojęcia „duchowość komunii” (NMI 43), wskazując na znaczeniowe niuanse pomiędzy łac. communio a gr. koinōnia. Prezentuje communio w wymiarze esse, eksponując jedną godność wszystkich w Kościele i następnie communio w wymiarze agere, która ujawnia różnorodność posłannictw w Kościele. Ujmuje communio ad intra według wskazań adhortacji apostolskich Jana Pawła II (zob. ChL, PDV, VC, PGr, EinE) odwołując się do komplementarności stanów życia w Kościele. Communio ekstraeklezjalną ukazuje jako otwartość na całą ludzkość i wszelkie stworzenie, upatrując tu istotę katolickości: „Kościół wyłania się z serca Ojca i jest [dlatego] katolicki, ponieważ Ojciec otwiera [tu] swoje ojcostwo wobec całej ludzkości” (Jan Paweł II). Pojęcie communio przymusza teologów do postrzegania duchowości poszczególnych stanów życia na sposób komplementarny. Właściwe odczytanie wertykalnego wymiaru duchowości, ustrzeże przed niebezpieczeństwem dawania priorytetu godnościom wypływającym z pełnionych w Kościele funkcji.
- ItemDialogues De Passione Christi Domini ex F(Wydawnictwo KUL, 2021) Gładysz, AndrzejSimon Ferdinand Lechleitner z perspektywy czasu jawi się jako czołowy kompozytor późnego baroku, którego dzieła znane były w wielu ośrodkach kultury muzycznej Rzeczypospolitej Obojga Narodów w drugim ćwierćwieczu XVIII wieku. Mimo to współcześnie wciąż pozostaje niedoceniony. Spośród zidentyfikowanych ok. 70 kompozycji, z których 39 zachowało się w całości lub we fragmentach, tylko nieliczne zostały poddane analizie czy wydane drukiem. Niniejsza publikacja zawiera opracowanie dialogu pasyjnego zgodnego z tekstem literackim tzw. summa pssionis, znanym już w XVI wieku w Europie, potwierdzając jego popularność w Rzeczypospolitej Obojga Narodów. „Dialogus de passione Christi Domini ex F” datowany na 2. Ćwierć XVIII wieku, zachowany w zbiorach Opactwa Sióstr Benedyktynek w Staniątkach, stanowi unikatowy przykład polskiej, późnobarokowej pasyjnej muzyki wokalno-instrumentalnej. Na edycję składają się wstęp, analiza stanu badań i zarys biografii kompozytora oraz komentarz rewizyjny. Głównym elementem jest edycja utworu, wraz z partiami głosów dołączonymi do publikacji.
- ItemDrogowskazy wychowania(Wydawnictwo KUL, 2012) Wilk, Stanisław; Kiciński, Andrzej; Łuczyński, Andrzej; Opiela, Maria Loyola; Smagacz, ArkadiuszNiniejsza publikacja poświęcona jest wielkiemu dziełu integralnego wychowania, które znajduje swe urzeczywistnienie w myśli i działalności pedagogicznej Jana Bosko, Edmunda Bojanowskiego i Bronisława Markiewicza. Poprzez ukazanie tej interdyscyplinarnej refleksji nad istotą i wyzwaniami współczesnej edukacji, publikacja daje jasną propozycję pedagogiki odwołującej się do przeszłości, ale jednocześnie otwartej na nowe propozycje i idee. Książka zawiera konkretne propozycje wychowania osoby – od wczesnego dzieciństwa po dorosłość – w edukacji przedszkolnej, szkolnej i pozaszkolnej.
- ItemDuchowość dziecięctwa i orędzie fatimskie(Wydawnictwo KUL, 2018) Paszkowska, TeresaPodjęta refleksja zestawia problematykę duchowego dziecięctwa z treścią orędzia fatimskiego. Podkreśla w punkcie wyjścia, iż Maryja wyjawia dzieciom ważne prawdy o losach świata (kwestie historyczne) i wprowadza je w wymiar rzeczywistości nadprzyrodzonej (np. wizja piekła, obietnica nieba). Fakt, że Matka przedstawia dzieciom „przeznaczenie ludzkości” jest głęboko zgodny z logiką Nowego Przymierza, w którym Odwieczne Dziecko Boże uczestniczy w dziele zbawienia człowieka. Odbiorcy przesłania z Fatimy, będąc jeszcze na etapie dzieciństwa, z wiarą przyjęli diagnozę sytuacji przedstawionej przez Maryję i zobowiązali się ujawnić, aby przybliżyć światu zbawienie. Każde z nich na swój sposób czuło osobistą odpowiedzialność za współpracę z Maryją, która wskazała na potrzebę pokuty i zadośćuczynienia Bogu za grzechy. W okolicznościach stulecia objawień fatimskich zdajemy sobie sprawę, że „dzieci” są „duchowym bodźcem” wybranym przez Maryję dla Kościoła i świata. Przesłanie Fatimy stawia przed oczami zarówno Światło, jak i grzech, aby zachęcić ludzi do podjęcia odpowiedzialności za losy świata. Zdecydowane „nie” dla grzechu ze strony Boga i Maryi Niepokalanej ujawnia jego grozę. Pobudza także wierzących do przeciwstawiania się grzechowi, który jest częścią ich ontologicznego statusu „duchowego dzieciństwa”, otrzymanego na chrzcie i rozwiniętego mocą innych sakramentów. Proste sposoby współpracy z Bogiem: modlitwa (zwłaszcza różaniec), spowiedź i Komunia święta w pierwsze soboty, postawa zadośćuczynienia Bogu i Niepokalanemu Sercu Maryi są odpowiednie dla każdego wieku i sytuacji. W stulecie objawień fatimskich potwierdza się ich aktualność i konkretność. Duchowość dzieciństwa - oparta na wierze, miłości i nieograniczonym zaufaniu do Boga - okazuje się doskonałą podstawą do realizacji tego, o co prosiła Maryja. Childhood spirituality and the Message of Fatima The reflection that has been undertaken juxtaposes the issue of spiritual childhood with the content of the Message of Fatima. It highlights the starting point that Mary reveals to the children the important truths concerning the fate of the world (historical issues) and introduces them to the dimension of supernatural reality (e.g. the vision of hell, the promise of heaven). The fact that the Mother presents "the destiny of humanity" to children is deeply in keeping with the logic of the New Covenant, in which the Eternal Child of God is involved in the work of saving man. The recipients of the message from Fatima, who were still in their childhood, accepted with faith the diagnosis of the situation made by Mary and undertook to realize what was to bring salvation to the world. Each of them, in their own proper way, felt a personal responsibility for cooperating with Mary, who pointed out the need to repent and make reparation to God for sins. In the circumstances of the centenary of Fatima apparitions, we realize that “children” are the “spiritual stimulus” chosen by Mary for the Church and for the world. The message of Fatima puts before the eyes both Light and Sin in order to encourage people to take responsibility for the fate of the world. A resolute “no” to sin on the part of God and Mary Immaculate reveals its horror. It also stimulates believers to oppose sin, which is part of their ontological status of “spiritual childhood,” received in baptism and developed by the power of other sacraments. The simple means of cooperating with God: prayer (especially the rosary), confession and Holy Communion on the first Saturdays, an attitude that makes reparation to God and the Immaculate Heart of Mary, are appropriate for every age and situation. On the centenary of the apparitions of Fatima, their timeliness and accuracy were confirmed. The spirituality of childhood – based on faith, love and unlimited trust in God – turns out to be the perfect basis for the realization of what Mary asked for.
- ItemDuchowość sakramentu pokuty i pojednania w kluczu "przybliżenia z ufnością" (por. Hbr 4,16)(Wydawnictwo KUL, 2015) Paszkowska, TeresaDuchowość Sakramentu Pokuty została ujęta w konwencję „przybliżenia się”. Istotę sakramentu i logikę praktyki pokuty ukazano w odniesieniu do dziejów przedwiecznych, aktualnej doczesności i perspektywy wieczności, w których relacja Boga i ludzi jest naruszona i odzyskiwana. W pierwszym etapie to Bóg przybliża się do człowieka zalęknionego i wewnętrznie zamkniętego wskutek grzechu. W aktualnej doczesności, dzięki Wcielenia Syna Bożego, człowiek może zwrócić się do Boga bliskiego, w Kościele czerpiąc z mocy sakramentów „nowe życie” (przez od-rodzenie w Synu). Wieczność jawi się jako bezpieczny i trwały stan bliskości Boga i ludzi, w którym grzech i szatan (przeciwnik Boga i człowieka) nie znajdują już miejsca.
- ItemDuszpasterstwo rodzin niepełnych(Wydawnictwo Bonus Liber, 2013) Goleń, Jacek
- ItemDziałania szkół wyższych i instytucji finansujących naukę na rzecz etyki badań z udziałem ludzi(Wydawnictwo Pejzaż, 2018-11-03) Smykowski, KrzysztofCelem artykułu jest ukazanie podejmowanych przez polskie uczelnie wyższe oraz instytucje państwowe finansujące rozwój nauki działań na rzecz zapewnienia wysokich standardów etycznych w badaniach z udziałem ludzi. Działania te koncentrują się przede wszystkim wokół powoływania do istnienia komisji etycznych, których zadaniem jest opiniowanie projektów badawczych. Oprócz istniejących dotychczas komisji bioetycznych, które orzekają w sprawie badań interwencyjnych prowadzonych przez lekarzy i lekarzy dentystów, w ostatnich latach powstały liczne komisje uczelniane. Fakt ten zasługuje na uznanie. Stanowi bowiem przejaw dowartościowania znaczenia etycznego wymiaru poszukiwań naukowych. Wydaje się jednak, że należy większą uwagę skierować ku właściwemu określeniu składu tych gremiów, aby kompetencje naukowe i przymioty moralne członków pomagały podejmować odpowiedzialne decyzje odnoszące się do takich istotnych wartości, jak życie, zdrowie i godność człowieka.
- ItemDziedziniec pogan miejscem dialogu z niewierzącymi(Wydawnictwo KUL, 2015) Fiałkowski, MarekArtykuł jest próbą zaprezentowania dziedzińca pogan, inicjatywy zaproponowanej przez Benedykta XVI, która ma służyć zbliżeniu i dialogowi ludzi wierzących i niewierzących w Boga. W tym celu nakreślono najpierw najważniejsze cechy zjawiska niewiary i obojętności we współczesnym świecie, następnie omówiono koncepcję dziedzińca pogan, a na koniec zaprezentowano możliwości wykorzystania dziedzińca pogan na rzecz preewangelizacji. Spotkania w ramach dziedzińca pogan, podejmujące uniwersalne i fundamentalne kwestie odnoszące się do całej ludzkości, pozwalają otwierać się na głębsze pytania o sens życia, tęsknotę za transcendencją i poszukiwaniem Boga. Wydaje się zatem, że inicjatywa ta może odegrać ważną rolę w dialogu z niewierzącymi.
- ItemFormacja alumnów do duszpasterstwa rodzin(Wydawnictwo Bonus Liber, 2013) Goleń, Jacek
- ItemFormacja chrześcijańska katolików świeckich w świetle nauczania Kościoła Współczesnego. Studium teologicznopastoralne(Wydawnictwo KUL, 2010) Fiałkowski, MarekModern times are characterized by an increase in the importance of lay people. This results from a new perception of the world in all its dimensions. In this perspective lay people have been noticed as the main architects of the earthly reality. We observe a similar phenomenon in the Church, where a majority of members are lay Catholics. This indicates a special role that they have to fulfill in the life and development of the Church. The revival of the theology of the laity is the Second Vatican Council’s great achievement. Its fruit is restoring lay Catholic’s dignity and their role resulting from the fact that they belong to the community of God’s People. By restoring their subjective character of being in the Church, the value of their salutary activity in the Church and in the world has been recognized. Christian formation of lay Catholics seems to be a particularly important question. It is the foundation of a full involvement of those people in the life and mission of the Church. A lay man, formed according to the Church’s teaching, may avoid on the one hand passivity, and on the other undertaking actions typical of the clergy and consecrated people that are incompatible with his own vocation in the Church and in the world. Taking into consideration the importance of this problem for the Church, as well as the contemporary civilization transformations that on the one hand emphasize the significance of the laity in the development of the contemporary world, and on the other they result in uncertainty, a sense of being lost, and a loss of the Christian memory and heritage, undertaking the problem of Christian formation seems topical and justified. The aim of the present dissertation is an attempt to work out a contemporary conception of formation of lay Catholics. The subject of the work may be expressed in the question: What model of formation of lay Catholics do we find in the teaching of the contemporary Church? The theological-pastoral research that has been conducted up till now is in a way undertaken on the margin of general theological research connected with theology of the laity. Also, often fragmentary studies are encountered that concern different dimensions of this issue. However, there is still no comprehensive study of formation of lay Catholics that would take into consideration the contemporary teaching of the Church. Formation may be defined as activity aspiring to shape the consciousness, convictions and attitudes that make believers able to live a Christian life, according to the recognized vocation. Its aim is to shape a mature personality, to promote Christian life that is in conformity with one’s vocation, and to prepare one to realize his or her mission resulting from the nature of Christianity and of the Church (see Declaration on Christian Education 2; Christifideles Laici 57). Formation is a multi-aspect process comprising the human, spiritual, intellectual and apostolic dimensions, and at the same time it is an integral activity (see Christifideles Laici 60), harmoniously developing all the branches of human life. Moreover, it is also self-formation, which indicates consciously influencing one’s own development that lasts throughout one’s whole life (Christifideles Laici 63). In Chapter I the theological foundation is presented, on which Christian formation of lay Catholics is based. Sacraments, participation of lay Catholics in the common priesthood and charismas that are the foundation of formation are discussed here. In Chapter II the aims are presented that the contemporary Church’s teaching sets for the formation of lay Catholics. What is meant here is mainly the realization of the vocation of lay Catholics, their participation in the Church’s mission, and the integrity of the spiritual and lay walks of life. Chapter III contains a description of the milieus where Christian formation of lay Catholics is carried out. The contemporary Church’s teaching emphasizes the fundamental and irreplaceable role that the family plays in this field. Apart from that, it indicates the Church, Catholic schools and universities, and religious associations as places where this formation takes place. Chapter IV discusses the dimensions of Christian formation. First human formation is presented, that is treated as the foundation of integral formation. Next, spiritual formation is presented that has a privileged place in the life of a believer. Also, intellectual and apostolic formation have been presented, that enable lay Catholics to carry out apostolic tasks, being totally committed to this work. In the contemporary Church’s teaching we find an exhausting presentation of the formation of lay Catholics. It takes into consideration contemporary conditions and theological foundations, aims and milieus, in which the process of formation of the laity takes place. The issue of formation of lay Catholics encounters numerous obstacles resulting from dynamic changes occurring in the world. They make a man’s life complicated, and also make realization of his vocation difficult. Hence, it seems important to show general principles so that individual solutions could be introduced on their basis. Christian formation, as the documents of the Church define it, is always the formation of a person. It is carried out most efficiently as result of the personal influence. Avoiding the extreme and dangerous tendencies occurring in contemporary conceptions of education the Church is in favor of the personalistic approach to the formation of lay Catholics. Hence it rejects the instrumental approach to man, that treats him as a passive recipient of formation activities. It also does not accept the attitude of refraining from any influence, or suggesting a system of values to the individual being formed, as it sometimes is treated as an attack on freedom, dignity and tolerance. In the process of Christian formation various educational circles take part. The teaching of the contemporary Church ascribes the fundamental educational significance to God the Father, who through the gift of Christ and the Holy Spirit is the first and most perfect Educationist. All other milieus of formation, employing the educational means and methods that are characteristic for them, have to take into consideration God’s pedagogical activity. In the process of Christian formation the basic significance is ascribed to the family. Its effect on the man cannot be overestimated; and in the situation when the family for some reason cannot carry out its educational tasks, it is hard to replace it with something else. In the light of this fact the care that the Church exercises over the institutions of marriage and family is well understood. On the strength of the mandate received from Christ the Church makes efforts to enable believers to receive such a formation that will allow them to live a life concordant to the vocation they got from God, and to achieve the eternal life. An important role in this process is also played by schools and universities with their whole potential for formation, as well as by religious associations. The latter ones are looked at by the Church with a lot of hope as the circles where Christian formation seems to be realized in a way that is adequate for the mentality of the modern man. If Christian formation is to be efficient, it has to be permanent, as there is a danger that the process can be reduced to children and youths only. Indeed, the period of reaching adulthood should be considered especially important from the point of view of education, but one may not forget that also an adult still has to develop, and the above-mentioned educational efforts will prove efficient only when they become self-education. Christian formation has to be versatile and comprise all dimensions. It should be a formation that is internally consolidated, uniting different aspects in itself and with each other. Albeit the teaching of the contemporary Church describes various dimensions of Christian formation, it always stresses that the formation must be integrated and that it must not omit or emphasize too strongly any of the mentioned aspects. The postulate of the integrated and comprehensive formation is connected with the necessity of planning it well and properly preparing the formatters. Hence having a certain model of formation that is based on Christian anthropology is important. The model has to be confronted with the conditions and situation in which the contemporary man finds himself. This latter one does not have a determining character, but it allows a wise and realistic preparation of a proper program of formation. The point of departure for undertaking the process of Christian formation of lay Catholics is accepting a definite model of it that is connected with the truth about the man and his vocation, as well as a realistic interpretation of the situation in which people living in the present conditions find themselves. The issue of Christian formation of lay Catholics is undertaken in numerous documents issued by the Magisterium of the Church concerning the laity. Significant elements of such formation can also be found in statements that refer to the formation of the clergy and consecrated people. Applying the directives contained in them to formation of the lay has to take into consideration their identity and their specific vocation, and avoid blurring the differences, which leads to confusion in the Church community. It seems that working out one Church document that would gather all the elements of which Christian formation of lay Catholics consists would be advisable. Such a synthesis could prevent one from having the impression of a certain disproportion between the interest in and the number of publications concerning the formation of priests and the formation of lay people Translated by Tadeusz Karłowicz
- ItemFormation in Family Ministry for Seminarians(Wydawnictwo KUL, 2018) Goleń, Jacek
- ItemForming Communities of Families(Wydawnictwo KUL, 2018) Goleń, Jacek
- ItemIdee eschatologiczne w mowach żałobnych św. Ambrożego(Wydział Teologiczny UAM, 2010) Wysocki, Marcin