De significatione vocis “divinae catastrophes” in hymno qui a verbis Iam toto subitus vesper incipit adnotationes quaedam

Abstract

The author of a study written in Latin establishes the meaning of the expression divina catastrophe in the breviary hymn for the feast of the Seven Sorrows of the Blessed Virgin Mary Iam toto subitus vesper eat polo, written by Callisto Palombella. He argues against contemporary translations of the hymn, which translate the word catastrophe in an anachronistic way, disregarding the narrower semantic scope of the word at the time of the hymn's composition, and interpret it as God's passion, as God's suffering. Meanwhile, the word catastrophe meant at the time - as in ancient drama - a sudden change of situation, a subversion of order, a turn of events, which makes us see the death of Christ as totius ordinis eversio - a revolution in which all bewildered nature also participates.

Autor opracowania napisanego w języku łacińskim ustala znaczenie wyrażenia divina catastrophe w hymnie brewiarzowym na święto Siedmiu Boleści Najświętszej Maryi Panny Iam toto subitus vesper eat polo, którego autorem jest Callisto Palombella. Polemizuje z nowożytnymi przekładami hymnu, które słowo catastrophe tłumaczą w sposób anachroniczny, nie biorąc pod uwagę węższego zakresu semantycznego tego słowa w okresie powstania hymnu, interpretują je jako Bożą mękę, jako cierpienie Boga. Tymczasem słowo catastrophe oznaczało wtedy - jak w dramacie starożytnym - gwałtowną zmianę sytuacji, wywrócenie porządku, punkt zwrotny akcji, co każe widzieć w śmierci Chrystusa jak gdyby ordinis eversio – przewrót, w którym uczestniczy także cała zdumiona natura.