Antropologia w relacji do teologii

Góźdź, Krzysztof

Antropologia w relacji do teologii

dc.contributor.author	Góźdź, Krzysztof
dc.date.accessioned	2023-02-21T08:19:21Z
dc.date.available	2023-02-21T08:19:21Z
dc.date.issued	2010
dc.description.abstract	Antropologia teologiczna jest młodą, ale niezwykle dynamiczną dyscypliną teologiczną. Sama nie ogranicza się do uprawianego w teologii klasycznej traktatu „o stworzeniu” (protologia), lecz stawia sobie bardzo szerokie zadanie mówienia o całym człowieku w perspektywie Boga. Panuje bowiem przekonanie, że tradycyjna teologia mówiła raczej o „duszy” człowieka, a nie o „ciele” czy też o osobie ludzkiej. Integralne ujęcie człowieka każe widzieć go także jako strukturę, historię, działanie, jako istotę dynamiczną, moralną i osobową. Przy tym nie chodzi wyłącznie o wymiar indywidualny, lecz także i społeczny. Przez to antropologia teologiczna opiera się na pozytywnym odniesieniu zarówno do filozofii, jak i do nauk przyrodniczych. Ma dwa główne kierunki badań: nadprzyrodzony i doczesny. Ujmuje więc człowieka w perspektywie łaski Bożej, ale też i w perspektywie dzisiejszej egzystencji.	pl
dc.description.abstract	Die theologische Anthropologie ist zwar eine neue, aber sehr dynamische theologische Disziplin. Sie begrenzt sich nicht auf die klassische Lehre über die Schöpfung (Proktologie), sondern stellt sich die Aufgabe, über den ganzen Menschen vor dem Hintergrund Gottes zu reden. Bis heute hat die traditionelle Theologie mehr über die „Seele“ des Menschen als über seinen „Leib“ oder über die Person als Ganzes gesprochen. Die integrale Auffassung vom Menschen bedingte ein anderes Bild vom Menschen – als eine Struktur, eine Geschichte, ein Wirken, ein dynamisches, moralisches und personales Wesen. Dabei handelt es sich nicht nur um die individuelle, sondern auch um die kollektive Dimension. Dadurch erschließt die theologische Anthropologie einen positiven Zugang zur Philosophie wie auch zu den Naturwissenschaften. Die theologische Anthropologie hat zwei grundlegende Forschungsrichtungen: die übernatürliche und die irdische (immanente). Sie nimmt den Menschen in der Perspektive der göttlichen Gnade sowie auch der heutigen Existenz wahr. Daher ist in der theologischen Anthropologie die Anwendung von sog. methodologischen Eingriffen, d.h. der Kategorie von Apophatismus, wichtig.	pl
dc.identifier.citation	"Teologia w Polsce", 2010, T. 4, nr 1, s. 83-95	pl
dc.identifier.doi	10.31743/twp.2010.4.1.06
dc.identifier.issn	1732-4572
dc.identifier.uri	http://hdl.handle.net/20.500.12153/4358
dc.language.iso	pl	pl
dc.publisher	Towarzystwo Teologów Dogmatyków	pl
dc.rights	Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/pl/	*
dc.subject	antropologia teologiczna	pl
dc.subject	ciało	pl
dc.subject	osoba	pl
dc.subject	człowiek	pl
dc.subject	nadprzyrodzoność	pl
dc.subject	łaska Boża	pl
dc.title	Antropologia w relacji do teologii	pl
dc.title.alternative	Anthropology in relation to theology	pl
dc.title.alternative	Anthropologie im Verhältnis zur Theologie. Zusammenfassung	pl
dc.type	info:eu-repo/semantics/article	pl