Dorosły jako podmiot katechezy

Abstract

Artykuł analizuje proces odnowy soborowej, który przyniósł wiele nowych wyzwań wobec edukacji religijnej. Ten proces przyczynił się także do rozwoju jakościowego katechezy dorosłych. Przezwyciężona została koncepcja duszpasterstwa „zachowywania” tego, co jest aktualnym stanem życia wspólnoty Ludu Bożego na korzyść ponownego odkrycia ewangelizacji jako podstawowego zadania i obowiązku Kościoła. Warunki życia współczesnych ludzi są wyzwaniem do zrewidowania treści i metod katechezy dorosłych oraz impulsem do naukowych poszukiwań interdyscyplinarnych (teologia, filozofia, psychologia, pedagogika, literaturoznawstwo), aby dorosły stał się rzeczywistym podmiotem ewangelizacji. Można zauważyć, że w fazie początkowej jest nowe spojrzenie na podmiotowość dorosłego w duszpasterstwie – z jednej strony przezwyciężona została koncepcja duszpasterstwa dorosłych prowadzonego tylko okazjonalnie, a nierzadko w sposób infantylny, a z drugiej wychodzi się w edukacji poza określenie człowieka dorosłego jako raz na zawsze „uformowanego”, „wychowanego”, będącego już całkowicie dojrzałym, także poza koncepcję dojrzałości jako rzeczywistości statycznej.The article analyses the process of conciliar renewal, which brought many new challenges to religious education. This process has also contributed to the qualitative development of adult catechesis. The concept of pastoral ‘preservation’ of what is the current state of life of the community of God’s people has been overcome in favour of a rediscovery of evangelisation as the primary task and duty of the Church. The living conditions of contemporary people are a challenge to revise the content and methods of adult catechesis and an impetus for scientific interdisciplinary research (theology, philosophy, psychology, pedagogy, literary studies) so that the adult becomes a real subject of evangelisation. It can be seen that a new view of the subjectivity of the adult in pastoral care is in its infancy - on the one hand, the concept of adult pastoral care conducted only occasionally and often in an infantile way has been overcome, and on the other hand, there is a move in education beyond defining the adult as once and for all “formed”, „brought up”, already fully mature, also beyond the concept of maturity as a static reality.