Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 24 stycznia 2019 r., IV KK 459/17

Loading...
Thumbnail Image
Date
2021
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Wydawnictwo KUL
Abstract
Przedmiotem opracowania są kwestie podniesione przez Sąd Najwyższy w tezie wyroku z dnia 24 stycznia 2019 r., jak również w jego uzasadnieniu. Odnoszą się one do zagadnienia wpływu, jaki na stopień winy, a w konsekwencji także na wymiar kary może mieć stopień ograniczenia poczytalności niższy niż znaczny, czyli nieobjęty zakresem art. 31 § 2 Kodeksu karnego. W kontekście sprawy stanowiącej przedmiot rozstrzygnięcia staje się ono tym bardziej doniosłe, że dotyczy zakłóceń psychicznych spowodowanych uży­ciem substancji odurzającej (z grupy kanabinoli), wykazujących cechy sklasyfikowanej jednostki chorobowej. To zaś wiąże się z odstępstwem od wyjątku ustanowionego w § 3 art. 31 K.k. W powołanym wyroku została także poruszona problematyka prawnokarnej natury środka określonego w art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, a jego niezastosowanie, pomimo istnienia przesłanek ku temu, zarzucił sądowi pierwszej instancji prokurator. Do tej kwestii również odniesiono się w niniejszym opracowaniu.
The subject of this study are issues raised by the Supreme Court in the thesis of the judgment of 24/01/2019, as well as in its justification. They refer to the impact that the diminishing of guilt limitation, and – as a consequence – on the penalty, as well, may have diminished abilities to recognise the meaning of an act or to control one’s behaviour, however in a lower than significant degree. In the context of the case under examination, it becomes all the more noteworthy as it refers to mental disturbances caused by the use of a narcotic substance (from the group of cannabinoids), resulting in the (lower than significant) diminished sanity. The judgment also raised the issue of the criminal law nature of the measure specified in Article 71 Sec. 1 of the Act of 29th of July 2005 on Counteracting Drug Addiction. Therefore, this issue has been also raised in this study.
Предметом исследования являются вопросы, поднятые Верховным судом в тезисах постановления от 24 января 2019 года, а также в его обосновании. Они касаются вопроса о том, как степень ограниченной вменяемости ниже значительной, т.е. не подпадающая под действие статьи 31 § 2 Уголовного кодекса, может повлиять на степень вины и, следовательно, на срок наказания. В контексте дела, которое является предметом данного решения, это становится еще более важным, поскольку речь идет о психических нарушениях, вызванных употреблением наркотического вещества (из группы каннабиноидов), которые проявляют признаки классифицированного заболевания. Это, в свою очередь, связано с отступлением от исключения, предусмотренного в § 3 ст. 31 Уголовного кодекса. В упомянутом постановлении также поднимался вопрос о правовой природе меры, определенной в ст. 71 п. 1 Закона от 29 июля 2005 года «О противодействии наркомании», а ее неприменение, несмотря на наличие основания, было вменено прокурором суду первой инстанции. Этот вопрос также затрагивался в настоящем исследовании.
Description
Keywords
poczytalność ograniczona, stopień winy, wymiar kary, substancje odurzające, uzależnienie, diminished sanity, guilt limitation (degree of guilt), penalty, narcotic substances, addiction, ограниченная вменяемость, степень вины, мера наказания, наркотические вещества, зависимость
Citation
"Studia Prawnicze KUL", 2021, nr 1, s. 241-254
ISBN