Chiara Lubich’s “Resurrection of Rome”. Reflections in Light of Special Psychopedagogy
Loading...
Date
2019
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
Abstract
The article undertakes a reflection on the significance of Chiara Lubich’s text “The Resurrection of Rome” for special needs psychopedagogy. First, it responds to the question of the subject of this short “philosophical-theological thesis”, i.e., what is the state of the contemporary human person, who observing “contemporary Rome” full of dirt, vanity and sin not only surrounding him or herself, but also within, simultaneously deciphers his or her destiny as being resurrection. Created in the likeness of God, the human person is free and called to free and joyful “gaining of Heaven” and to relationship with God. In the contemporary world, disability continues to be received as “bad” and a deprivation of the most important values; it draws negative social attitudes, and so it is important to offer a key to change this destructive attitude toward others. The second section of the article is devoted to an analysis of the suggestions which Ch. Lubich included in the text “The Resurrection of Rome”, and which may be used in the process of changing attitudes towards people with disability. These suggestions correspond to the assumptions of Christian personalism in special needs education.
W artykule została podjęta refleksja nad znaczeniem tekstu Chiary Lubich „Zmartwychwstanie Rzymu” dla psychopedagogiki specjalnej. Najpierw starano się odpowiedzieć na pytanie, co jest przedmiotem tego krótkiego „traktatu filozoficzno-teologicznego”, jaka jest kondycja współczesnego człowieka, który widzi nie tylko wokół siebie, ale też w sobie „współczesny Rzym” pełen brudu, marności i grzechu, a jednocześnie odczytuje swoje przeznaczenie do zmartwychwstania. Stworzony na podobieństwo Boga, jest wolny i powołany do wolnego i radosnego „zdobywania Nieba”, do więzi z Bogiem. We współczesnym świecie niepełnosprawność jest nadal odbierana jako zło i pozbawienie najważniejszych wartości, budzi negatywne postawy społeczne, dlatego ważne jest podanie klucza do zmiany tego destrukcyjnego odnoszenia się do drugich. Druga część artykułu została poświęcona analizie podpowiedzi Chiary Lubich, które zawarła w tekście „Zmartwychwstanie Rzymu”, a które mogą być wykorzystane w procesie zmiany postaw wobec osób z niepełnosprawnością. Korespondują one z założeniami personalizmu chrześcijańskiego w pedagogice specjalnej.
W artykule została podjęta refleksja nad znaczeniem tekstu Chiary Lubich „Zmartwychwstanie Rzymu” dla psychopedagogiki specjalnej. Najpierw starano się odpowiedzieć na pytanie, co jest przedmiotem tego krótkiego „traktatu filozoficzno-teologicznego”, jaka jest kondycja współczesnego człowieka, który widzi nie tylko wokół siebie, ale też w sobie „współczesny Rzym” pełen brudu, marności i grzechu, a jednocześnie odczytuje swoje przeznaczenie do zmartwychwstania. Stworzony na podobieństwo Boga, jest wolny i powołany do wolnego i radosnego „zdobywania Nieba”, do więzi z Bogiem. We współczesnym świecie niepełnosprawność jest nadal odbierana jako zło i pozbawienie najważniejszych wartości, budzi negatywne postawy społeczne, dlatego ważne jest podanie klucza do zmiany tego destrukcyjnego odnoszenia się do drugich. Druga część artykułu została poświęcona analizie podpowiedzi Chiary Lubich, które zawarła w tekście „Zmartwychwstanie Rzymu”, a które mogą być wykorzystane w procesie zmiany postaw wobec osób z niepełnosprawnością. Korespondują one z założeniami personalizmu chrześcijańskiego w pedagogice specjalnej.
Description
Keywords
Chiara Lubich, Focolare, the spirituality of unity, special needs psychopedagogy, disabled individuals, Christian personalism, duchowość jedności, psychopedagogika specjalna, osoba z niepełnosprawnością, personalizm chrześcijański
Citation
"Paedagogia Christiana", 2019, T. 43, nr 1, s. 123-143