Relacja resocjalizacyjna i jej znaczenie w narracji wychowawców zakładu karnego

Abstract

Celem artykułu jest zaprezentowanie stanowiska wychowawców Służby Więziennej na temat znaczenia relacji z osadzonymi dla optymalizacji prowadzonych działań naprawczych. Artykuł składa się z dwóch głównych części. W pierwszej przedstawione zostały założenia teoretyczne dotyczące kategorii „relacji wychowawczej” H. Nohla, które następnie zostały odniesione do specyfiki środowiska resocjalizacyjnego. Wynikiem tego działania jest przedstawienie teoretycznych podstaw „relacji resocjalizacyjnej” oraz jej zoperacjonalizowanych obszarów. W drugiej części artykułu zostały zaprezentowane wyniki przeprowadzonych badań oraz wnioski i postulaty pedagogiczne.

The aim of the article is to present the view of prison service tutors on the importance of relations with prisoners for the optimization of correctional actions. The article consists of two main parts. The first one will present theoretical assumptions concerning the “educational relationship” category after H. Nohl, which will then be related to the specificity of the resocialisation environment. This will result in the depiction of the new category “resocialisation relationship” and its operationalised areas. In the second part of the article the results of the conducted research will be shown as well as conclusions and pedagogical postulates.