Wydział Teologii / Faculty of Theology
Permanent URI for this community
* Instytut Nauk Biblijnych * Instytut Nauk Teologicznych (Sekcja Historii Kościoła i Patrologii * Sekcja Teologii Fundamentalnej * Sekcja Teologii Dogmatycznej * Sekcja Teologii Moralnej * Sekcja Teologii Duchowości * Sekcja Liturgiki i Homiletyki * Sekcja Teologii Pastoralnej i Katechetyki * Sekcja Ekumenizmu * Ośrodek Badań Wschodnioeuropejskich - Centrum UCRAINICUM)
Browse
Browsing Wydział Teologii / Faculty of Theology by browse.metadata.type "info:eu-repo/semantics/bookPart"
Now showing 1 - 20 of 84
Results Per Page
Sort Options
- ItemBiblijny obraz św. Józefa(Miejska i Powiatowa Biblioteka Publiczna w Kolbuszowej, 2022) Kubiś, AdamZaprezentowano sylwetkę Józefa, prawnego ojca Jezusa, w ujęciu dwóch ewangelistów, Mateusza i Łukasza. W prezentacji Józefa w relacji Mateusza skupiono się na pięciu dyskutowanych kwestiach: (1) pochodzeniu Józefa z rodu Dawida, a zatem prawnym ojcostwie Józefa; (2) sprawiedliwości Józefa (1,19); (3) posłuszeństwie woli Boga ze strony Józefa; (4) decyzji Józefa o rozstaniu się z Maryją (1,20); (5) kontrowersyjnym stwierdzeniu o niezbliżaniu się Józefa do Maryi do czasu narodzin Jezusa (1,25). Prezentacja postaci Józefa w relacji Łukasza omawia sceny z postacią Józefa w Ewangelii Dzieciństwa Jezusa oraz genealogię Jezusa i perykopę nazaretańską. Jedyne teksty ewangeliczne mówiące o Józefie dotyczą dzieciństwa Jezusa (wyjątkiem są Łk 3,23; 4,22). Fakt ten może potwierdzać tradycję apokryficzną mówiącą o wczesnej śmierci Józefa. Najistotniejszą cechą Józefa jest jego ojcostwo prawne w stosunku do Jezusa.
- ItemBóg Ojciec nieznany poza Synem(Towarzystwo Naukowe KUL, 2000) Paszkowska, TeresaOpracowanie koncentruje się na kwestii poznania Boga jako Rodziciela – Ojca. Opisuje relację Izraela z Bogiem rozumianym jako „Bóg ojców”. Relacja wybraństwa nie utożsamia się z relacją synostwa. Prawda o Bogu jako Rodzicielu jest nieodłączna od tajemnicy Wcielenia Syna (kategoria rodzenia odniesiona do Boga). Jednorodzony Syn objawił się jako Wieczne Dziecko (H. U. von Balthasar) i odsłonił tajemnicę Ojcostwa Bożego. Każdy człowiek jako „dziecko ludzkie” jest „stworzeniem”, dziełem Boga. Poprzez łaskę może „narodzić się z Boga”, tzn. zrodzić się powtórnie. Usynowieni w Jednorodzonym Synu nie stają się ekspertami z zakresie religioznawstwa. W postawie wiary opowiadają się za Ojcem, którego – jak Jezus – zwą „swoim” (naszym Ojcem). Objawienie Boga w Synu „jest ostatnią daną przez Boga szansą powrotu do pierwotnego zamysłu miłości, którego początkiem było stworzenie” (Jan Paweł II, enc. Fides et ratio, nr 15).
- ItemCan Children be Mature in the Faith? A Study of the Works of St. Ambrose(Institutum Patristicum Augustinianum, 2019-05) Wysocki, Marcin
- ItemCare for Incomplete Families(Wydawnictwo KUL, 2018) Goleń, Jacek
- ItemCharyzmat honorackich instytutów życia ukrytego(Wyższe Seminarium Duchowne OO. Franciszkanów w Krakowie, 2011) Paszkowska, TeresaLo studio riguarda il carisma degli Istituti fondati da Onorato Koźmiński OFMCap (+ 1916), i quali in forma nascosta (senza l'abito religioso e all'inizio senza vita comune) nascono in Polonia nel XIX secolo. L'autrice pone l'accento sull’attualita di questo carisma indicando la concordanza dei consigli di san Francesco, del beato Onorato ed anche con l'esortazione apostolica postsinodale „Vita consacrata”. Il beato Onorato desiderava inserire la vita consacrata nelle case delle famiglie, come era nella chiesa primitiva, per dare esempio di perfezione cristiana nell'ambiente sociale. Nel Vangelo ha trovato la nuova „forma” per la vita religiosa, non preoccupandosi troppo della appartenenza giuridica di questi Istituti allo stato superiore o minore della perfezione oppure dell'approvazione dei voti come privati o pubblici da parte della Santa Sede. L'autrice presenta 1) Gli Istituti nascosti della vita consacrata come „Frutto” del carisma del beato Onorato, sottolineando che 2) La fruttificazione del carisma si rivela nella spiritualita dell’istituto concreto - nel suo sviluppo qualitativo, conclude che 3) La testimonianza della vita trasfigurata e una „lingua” di evangelizzazione adatta per i tempi presentició significa spostare l'accento da sacrificare al santificare per comprendere la consacrazione della vita.
- ItemCharyzmatyczność życia konsekrowanego(Redakcja Wydawnictw KUL, 1998) Paszkowska, TeresaOpracowanie stanowi komentarz do adhortacji posynodalnej Vita consecrata. Wskazuje na brak precyzji w teologicznym ujęciu charyzmatów. Omawia charyzmaty w posoborowym nauczaniu Stolicy Apostolskiej. Koncentruje się na ujęciu życia konsekrowanego w jego aspekcie charyzmatyczności w adh. Vita consecrata. Sugeruje patronat św. Jana Apostoła dla życia konsekrowanego.
- ItemChrystologiczne podstawy wiary chrześcijańskiej(Wydawnictwo KUL, 2013) Fiałkowski, MarekArtykuł jest próbą ukazania chrystologicznych podstaw wiary chrześcijańskiej, co wymaga refleksji nad osobą i dziełem Jezusa Chrystusa. Chodzi przede wszystkim o scharakteryzowanie związku pomiędzy chrystologią a wiarą, o odpowiedź na pytanie w jaki sposób ta pierwsza warunkuje i konstytuuje drugą oraz w jaki sposób refleksja nad osobą Jezusa Chrystusa powinna stawać się początkiem i impulsem głębokiej wiary. W tym celu najpierw ukazany został Jezus Chrystus objawiający człowiekowi Ojca, a następnie krótka synteza wiary w Syna Bożego i Jego obecności w Kościele. Na koniec zaprezentowano najważniejsze trudności na jakie napotyka we współczesnym świecie proklamowanie Osoby Chrystusa i Jego misji.
- ItemChrześcijańska nadzieja w listach konsolacyjnych (św. Ambroży, św. Augustyn, św. Hieronim, św. Paulin)(Wydawnictwo KUL, 2019) Wysocki, Marcin
- ItemCommunio jako paradygmat teologii duchowości(Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, 2004) Paszkowska, TeresaOpracowanie omawia w punkcie wyjścia treściową zawartość pojęcia „duchowość komunii” (NMI 43), wskazując na znaczeniowe niuanse pomiędzy łac. communio a gr. koinōnia. Prezentuje communio w wymiarze esse, eksponując jedną godność wszystkich w Kościele i następnie communio w wymiarze agere, która ujawnia różnorodność posłannictw w Kościele. Ujmuje communio ad intra według wskazań adhortacji apostolskich Jana Pawła II (zob. ChL, PDV, VC, PGr, EinE) odwołując się do komplementarności stanów życia w Kościele. Communio ekstraeklezjalną ukazuje jako otwartość na całą ludzkość i wszelkie stworzenie, upatrując tu istotę katolickości: „Kościół wyłania się z serca Ojca i jest [dlatego] katolicki, ponieważ Ojciec otwiera [tu] swoje ojcostwo wobec całej ludzkości” (Jan Paweł II). Pojęcie communio przymusza teologów do postrzegania duchowości poszczególnych stanów życia na sposób komplementarny. Właściwe odczytanie wertykalnego wymiaru duchowości, ustrzeże przed niebezpieczeństwem dawania priorytetu godnościom wypływającym z pełnionych w Kościele funkcji.
- ItemCommunio w relacjach prezbiterów z osobami konsekrowanymi(Księgarnia św. Jacka, 2011) Paszkowska, TeresaOpracowanie obejmuje treść i zakres pojęcia communio, odnosi je do relacji wewnątrzkościelnych. Akcentuje relację henosis (jedności), w ramach której następuje wspólne wznoszenie się wierzących. Omawia także relacje na poziomie horyzontalnym pomiędzy prezbiterami a osobami konsekrowanymi, w ramach kooperacji na różnych polach.
- ItemDoświadczenie wiary w katechetycznej posłudze(Wydawnictwo Natan Lublin, 2012) Goliszek, PiotrKatecheza, która jest uprzywilejowaną formą przekazu nauki wiary, przyczynia się do jej dojrzewania i wzrostu, jest drogą budowania i pogłębienia doświadczenia wiary. Katecheza jest komunikacją doświadczenia wiary chrześcijańskiej. U jej podstaw znajduje się zasada integracji między egzystencją człowieka a orędziem objawionym w konkretnym historycznym wcieleniu słowa Bożego. Należy przywracać znaczenie doświadczenia w przekazie katechetycznym, który winien być pogłębioną refleksją nad doświadczeniem człowieka w świetle kluczowych doświadczeń chrześcijańskich: Izraela, Chrystusa i Kościoła.
- ItemDuchowość dziecięctwa i orędzie fatimskie(Wydawnictwo KUL, 2018) Paszkowska, TeresaPodjęta refleksja zestawia problematykę duchowego dziecięctwa z treścią orędzia fatimskiego. Podkreśla w punkcie wyjścia, iż Maryja wyjawia dzieciom ważne prawdy o losach świata (kwestie historyczne) i wprowadza je w wymiar rzeczywistości nadprzyrodzonej (np. wizja piekła, obietnica nieba). Fakt, że Matka przedstawia dzieciom „przeznaczenie ludzkości” jest głęboko zgodny z logiką Nowego Przymierza, w którym Odwieczne Dziecko Boże uczestniczy w dziele zbawienia człowieka. Odbiorcy przesłania z Fatimy, będąc jeszcze na etapie dzieciństwa, z wiarą przyjęli diagnozę sytuacji przedstawionej przez Maryję i zobowiązali się ujawnić, aby przybliżyć światu zbawienie. Każde z nich na swój sposób czuło osobistą odpowiedzialność za współpracę z Maryją, która wskazała na potrzebę pokuty i zadośćuczynienia Bogu za grzechy. W okolicznościach stulecia objawień fatimskich zdajemy sobie sprawę, że „dzieci” są „duchowym bodźcem” wybranym przez Maryję dla Kościoła i świata. Przesłanie Fatimy stawia przed oczami zarówno Światło, jak i grzech, aby zachęcić ludzi do podjęcia odpowiedzialności za losy świata. Zdecydowane „nie” dla grzechu ze strony Boga i Maryi Niepokalanej ujawnia jego grozę. Pobudza także wierzących do przeciwstawiania się grzechowi, który jest częścią ich ontologicznego statusu „duchowego dzieciństwa”, otrzymanego na chrzcie i rozwiniętego mocą innych sakramentów. Proste sposoby współpracy z Bogiem: modlitwa (zwłaszcza różaniec), spowiedź i Komunia święta w pierwsze soboty, postawa zadośćuczynienia Bogu i Niepokalanemu Sercu Maryi są odpowiednie dla każdego wieku i sytuacji. W stulecie objawień fatimskich potwierdza się ich aktualność i konkretność. Duchowość dzieciństwa - oparta na wierze, miłości i nieograniczonym zaufaniu do Boga - okazuje się doskonałą podstawą do realizacji tego, o co prosiła Maryja. Childhood spirituality and the Message of Fatima The reflection that has been undertaken juxtaposes the issue of spiritual childhood with the content of the Message of Fatima. It highlights the starting point that Mary reveals to the children the important truths concerning the fate of the world (historical issues) and introduces them to the dimension of supernatural reality (e.g. the vision of hell, the promise of heaven). The fact that the Mother presents "the destiny of humanity" to children is deeply in keeping with the logic of the New Covenant, in which the Eternal Child of God is involved in the work of saving man. The recipients of the message from Fatima, who were still in their childhood, accepted with faith the diagnosis of the situation made by Mary and undertook to realize what was to bring salvation to the world. Each of them, in their own proper way, felt a personal responsibility for cooperating with Mary, who pointed out the need to repent and make reparation to God for sins. In the circumstances of the centenary of Fatima apparitions, we realize that “children” are the “spiritual stimulus” chosen by Mary for the Church and for the world. The message of Fatima puts before the eyes both Light and Sin in order to encourage people to take responsibility for the fate of the world. A resolute “no” to sin on the part of God and Mary Immaculate reveals its horror. It also stimulates believers to oppose sin, which is part of their ontological status of “spiritual childhood,” received in baptism and developed by the power of other sacraments. The simple means of cooperating with God: prayer (especially the rosary), confession and Holy Communion on the first Saturdays, an attitude that makes reparation to God and the Immaculate Heart of Mary, are appropriate for every age and situation. On the centenary of the apparitions of Fatima, their timeliness and accuracy were confirmed. The spirituality of childhood – based on faith, love and unlimited trust in God – turns out to be the perfect basis for the realization of what Mary asked for.
- ItemDuchowość sakramentu pokuty i pojednania w kluczu "przybliżenia z ufnością" (por. Hbr 4,16)(Wydawnictwo KUL, 2015) Paszkowska, TeresaDuchowość Sakramentu Pokuty została ujęta w konwencję „przybliżenia się”. Istotę sakramentu i logikę praktyki pokuty ukazano w odniesieniu do dziejów przedwiecznych, aktualnej doczesności i perspektywy wieczności, w których relacja Boga i ludzi jest naruszona i odzyskiwana. W pierwszym etapie to Bóg przybliża się do człowieka zalęknionego i wewnętrznie zamkniętego wskutek grzechu. W aktualnej doczesności, dzięki Wcielenia Syna Bożego, człowiek może zwrócić się do Boga bliskiego, w Kościele czerpiąc z mocy sakramentów „nowe życie” (przez od-rodzenie w Synu). Wieczność jawi się jako bezpieczny i trwały stan bliskości Boga i ludzi, w którym grzech i szatan (przeciwnik Boga i człowieka) nie znajdują już miejsca.
- ItemDuszpasterstwo rodzin niepełnych(Wydawnictwo Bonus Liber, 2013) Goleń, Jacek
- ItemDziedziniec pogan miejscem dialogu z niewierzącymi(Wydawnictwo KUL, 2015) Fiałkowski, MarekArtykuł jest próbą zaprezentowania dziedzińca pogan, inicjatywy zaproponowanej przez Benedykta XVI, która ma służyć zbliżeniu i dialogowi ludzi wierzących i niewierzących w Boga. W tym celu nakreślono najpierw najważniejsze cechy zjawiska niewiary i obojętności we współczesnym świecie, następnie omówiono koncepcję dziedzińca pogan, a na koniec zaprezentowano możliwości wykorzystania dziedzińca pogan na rzecz preewangelizacji. Spotkania w ramach dziedzińca pogan, podejmujące uniwersalne i fundamentalne kwestie odnoszące się do całej ludzkości, pozwalają otwierać się na głębsze pytania o sens życia, tęsknotę za transcendencją i poszukiwaniem Boga. Wydaje się zatem, że inicjatywa ta może odegrać ważną rolę w dialogu z niewierzącymi.
- ItemEdukacja seksualna w katechezie – wprowadzenie w wybrane źródła katechetyczne(Wydawnictwo Natan, 2014) Kiciński, AndrzejPolska praktyka katechetyczna ma bogate doświadczenie przekazu wiary w złożonych sytuacjach. Kościół dbał zawsze o to, aby przekazywana wiara katolicka była zgodna z Magisterium Kościoła i to niezależnie od czasów, bądź warunków. Rzetelne poznanie źródeł katechetycznych z pewnością pozwoli na opracowanie wielu wskazań odnośnie do wychowania seksualnego w katechezie. W czasie zagrożenia ideologią gender istnieje pilna potrzeba opracowań naukowych problematyki ludzkiej seksualności dostosowanej do każdego wieku rozwojowego. Artykuł określa, co jest przedmiotem wychowania seksualnego w dokumentach kościelnych.
- ItemFormacja alumnów do duszpasterstwa rodzin(Wydawnictwo Bonus Liber, 2013) Goleń, Jacek
- ItemFormation in Family Ministry for Seminarians(Wydawnictwo KUL, 2018) Goleń, Jacek
- ItemForming Communities of Families(Wydawnictwo KUL, 2018) Goleń, Jacek
- ItemGodne przyjmowanie Eucharystii w listach św. Ambrożego i św. Augustyna(Wydział Teologiczny UAM, 2017) Wysocki, MarcinThe presented article aims to show the respect and dignity which have been given to the Eucharist since the fi rst centuries of Christianity. In a special way, this respect was demonstrated by the demands placed upon those who wanted to receive Holy Communion or even just participate in the celebration of the Eucharist. During the pontificate of St. Ambrose and St. Augustine, on the basis of their letters, two issues related to the worthy receiving of the Eucharist can be seen: in Ambrose - to deny the emperor participation in the Eucharist because of the massacres in Thessalonica and promoting pagan cults, in Augustine – the issue of the fasts. The presented article consists of three parts. First, it discusses the essence of the Eucharist shown in the letters of both bishops. Then, the position of St. Ambrose and the solution of St. Augustine. From the reading of their letters it appears that the proper and worthy receiving of the Sacrament of the Body and Blood of Christ lied heavily on their minds, regardless of who the recipient of the letter was. In all texts there is a conclusion – the condition for a worthy receiving of the Body of the Lord, which is the Sacrament of unity, is abiding in the Catholic Church, and consequently following the ecclesiastical instructions and norms regarding either fasting or the issue of the reconciliation and penance.