From a Demarcation Line to a Living Archive. Documentary Exhibitions of the Foksal Gallery in the British Isles
Loading...
Date
2022
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Abstract
This paper is an attempt to analyze artistic East-West contacts on the example of presence of the Warsaw Foksal Gallery in the British Isles. In 1979 and 1980, the theoretical achievements and documentation of the Gallery’s activities were exhibited at the Richard Demarco Gallery in Edinburgh, at the Third Eye Centre in Glasgow, at the Institute of Contemporary Arts in London and at the Project Art Centre in Dublin. From today’s perspective, it is clear that within the Foksal Gallery an international contact was established in addition to the current cultural policy, which allowed the environment of its artists and art critics to be included in the international art circulation on a scale comparable at that time only to the Łódź Art Museum. In my paper I try to describe and highlight these contracts from the factual point of view, and then reflect on the way in which the gallery and its organizers act (tactics) and the capital generated by it (them), enabling such and not other actions. The key seems to be Wiesław Borowski (long-term gallery manager), Richard Demarco (Scottish art promoter who opened Britain to Polish art), Tadeusz Kantor, and on them I want to focus my attention. In this context, the basic thesis is that a network of personal friendships built above the “Iron Curtain” had an impact here, which then translated into institutional cooperation and concrete artistic projects.
Tekst jest próbą analizy artystycznych kontaktów Wschód-Zachód na przykładzie obecności warszawskiej Galerii Foksal na Wyspach Brytyjskich. W 1979 i 1980 roku teoretyczny dorobek i dokumentację działalności galerii pokazano na wystawach w Richard Demarco Gallery w Edynburgu, w Third Eye Centre w Glasgow, w Institute of Contemporary Arts w Londynie i Project Art Centre w Dublinie. Patrząc z dzisiejszej perspektywy widać wyraźnie, że w ramach Galerii Foksal zaistniały międzynarodowe kontakty obok obowiązującej polityki kulturalnej, które pozwoliły środowisku jej artystów i krytyków sztuki znaleźć się w międzynarodowym obiegu sztuki na skalę porównywalną w tamtym czasie jedynie do łódzkiego Muzeum Sztuki. W swoim tekście próbuję przybliżyć i naświetlić te kontrakty od strony faktograficznej, by następnie podjąć namysł nad sposobem działania (taktykami) galerii i jej organizatorów oraz wytworzonym przez nią (nich) kapitałem, pozwalającym na takie, a nie inne działanie. Kluczowe wydają się tu być osoby Wiesława Borowskiego (wieloletniego kierownika galerii), Richarda Demarco (szkockiego promotora sztuki, który otworzył Wielką Brytanię na sztukę polską), Tadeusza Kantora, i na nich właśnie chcę skoncentrować swoją uwagę. W tym kontekście podstawową tezą jest to, że zadziałała tutaj sieć osobistych przyjaźni zbudowana ponad „żelazną kurtyną”, która następnie przełożyła się na instytucjonalną współpracę i konkretne projekty artystyczne.
Tekst jest próbą analizy artystycznych kontaktów Wschód-Zachód na przykładzie obecności warszawskiej Galerii Foksal na Wyspach Brytyjskich. W 1979 i 1980 roku teoretyczny dorobek i dokumentację działalności galerii pokazano na wystawach w Richard Demarco Gallery w Edynburgu, w Third Eye Centre w Glasgow, w Institute of Contemporary Arts w Londynie i Project Art Centre w Dublinie. Patrząc z dzisiejszej perspektywy widać wyraźnie, że w ramach Galerii Foksal zaistniały międzynarodowe kontakty obok obowiązującej polityki kulturalnej, które pozwoliły środowisku jej artystów i krytyków sztuki znaleźć się w międzynarodowym obiegu sztuki na skalę porównywalną w tamtym czasie jedynie do łódzkiego Muzeum Sztuki. W swoim tekście próbuję przybliżyć i naświetlić te kontrakty od strony faktograficznej, by następnie podjąć namysł nad sposobem działania (taktykami) galerii i jej organizatorów oraz wytworzonym przez nią (nich) kapitałem, pozwalającym na takie, a nie inne działanie. Kluczowe wydają się tu być osoby Wiesława Borowskiego (wieloletniego kierownika galerii), Richarda Demarco (szkockiego promotora sztuki, który otworzył Wielką Brytanię na sztukę polską), Tadeusza Kantora, i na nich właśnie chcę skoncentrować swoją uwagę. W tym kontekście podstawową tezą jest to, że zadziałała tutaj sieć osobistych przyjaźni zbudowana ponad „żelazną kurtyną”, która następnie przełożyła się na instytucjonalną współpracę i konkretne projekty artystyczne.
Description
Keywords
the living archive, documentation, Richard Demarco, Wiesław Borowski, Tadeusz Kantor, documental exhibitions, Foksal Gallery, Żywe Archiwum, Dokumentacja, wystawy dokumentacyjne, Galeria Foksal
Citation
„Sztuka i Dokumentacja", 2022, nr 27, s. 93-113