Glosa do uchwały Sądu Najwyższego z dnia 20 września 2018 r., I KZP 5/18

Abstract
W komentowanej uchwale Sąd Najwyższy sformułował tezę, że znaczenie terminu ,,pracownik”, którym posłużono się w art. 218 § 1a K.k., powinno być ustalane za pomocą norm i definicji pochodzących z prawa pracy. Przestępstwo z art. 218 § 1a K.k. to przestępstwo jedynie przeciwko prawom pracowników w rozumieniu art. 2 K.p. oraz osób zatrudnionych na warunkach charakterystycznych dla stosunku pracy, niezależnie od nazwy zawartej przez strony umowy (art. 22 § 1¹ K.p.). Stanowisko Sądu Najwyższego należy zaaprobować. Terminowi ,,pracownik” nie można nadawać znaczenia szerszego niż funkcjonujące w prawie pracy, gdyż stanowiłoby to niedozwoloną wykładnię na niekorzyść oskarżonego, kolidującą z zasadą nullum crimen sine lege. Przekonująca jest również teza, aby sąd karny, orzekając o popełnieniu przestępstwa z art. 218 § 1a K.k., dokonywał ustaleń dotyczących wykonywania pracy w warunkach charakterystycznych dla stosunku pracy wbrew nazwie zawartej przez strony umowy zgodnie z zasadą jurysdykcyjnej samodzielności wyrażoną w art. 8 § 1 K.p.k.
In the commented resolution, the Supreme Court formulated the thesis that the meaning of the term ‘employee’, used in Article 218 § 1a of the Penal Code, should be determined by means of norms and definitions derived from the labor law. An offense under Article 218 § 1a of the Penal Code constitutes an offense only against employees’ rights within the meaning of Article 2 of the Labor Code and in regard to persons employed under specific conditions to the employment relationship, regardless of the termed used by the parties in the contract (Article 22 § 1¹ of the Labor Code). The position of the Supreme Court should be approved. The term ‘employee’ cannot be given a broader meaning than that used within the labor law, as this would authorize an unlawful interpretation to the detriment of the accused, conflicting with the principle of nullum crimen sine lege. The thesis also attempts to convince that a criminal court, when deciding on the commission of an offense under Article 218 § 1a of the Penal Code, made arrangements for the performance of work in the specific conditions to the employment relationship contrary to the term used by the parties in the contract in accordance with the principle of jurisdictional independence expressed in Article 8 § 1 of the Code of Criminal Procedure.
В комментируемом постановлении Верховный суд сформулировал тезис о том, что значение термина «работник», которое применялось в ст. 218 § 1a Уголовного кодекса, должно определяться посредством норм и дефиниций, вытекающих из трудового законодательства. Преступление по ст. 218 § 1a Уголовного кодекса это преступление только против прав работников по смыслу ст. 2 Трудового кодекса и лиц, нанятых на условиях, определённых для трудовых отношений, независимо от названия заключенного сторонами договора (ст. 22 § 1¹ Трудового кодекса). Позиция Верховного суда должна быть одобрена. Термин «работник» не может иметь более широкого значения, чем в трудовом праве, поскольку это было бы незаконным толкованием в ущерб обвиняемому, противоречащим принципу nullum crimen sine lege. Убедительным также является тезис, чтобы уголовный суд, принимая решение о совершении преступления, предусмотренного ст. 218 § 1a Уголовного кодекса, принимал во внимание меры, касающиеся выполнения работ в условиях характерных для трудовых отношений, независимо от названия заключенного сторонами договора в соответствии с принципом юрисдикционной независимости, закрепленным в ст. 8 § 1 Уголовно-процессуального кодекса.
Description
Keywords
pracownik, art. 218 § 1a Kodeksu karnego, ustalenie istnienia stosunku pracy, zasada jurysdykcyjnej samodzielności sądu karnego, employee, Article 218 § 1a of the Penal Code, determining the existence of an employment relationship, principle of jurisdictional independence of the criminal court, работник, ст. 218 § 1a Уголовного кодекса, определение наличия трудовых отношений, принцип юрисдикционной независимости уголовного суда
Citation
"Studia Prawnicze KUL", 2020, nr 1, s. 387-399
ISBN