Historyczność i normatywność sfery publicznej Habermasa
Loading...
Date
2021
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Towarzystwo Naukowe KUL, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Abstract
Celem niniejszych studiów jest eksploracja historyczności i normatywności w koncepcji sfery publicznej J. Habermasa. Historyczność odnosi się do empirycznych okoliczności zaistnienia sfery publicznej; normatywność czyni z niej organizacyjno-regulującą zasadę nowoczesnego ustroju politycznego. W teorii Habermasa historyczność splata się z normatywnością, a połączenie to zawiera desygnaty zarówno: (1) empirycznych stanów rzeczy, jak i (2) emancypacyjnych aspiracji i moralnych powinności. Odpowiednio do swej funkcji mobilizowania dążeń zwykłych ludzi usiłujących uchronić się przed kolonizującym działaniem mocy autorytarnych (państwa absolutystycznego i świata systemów), sfera publiczna (Öffentlichkeit) jest synonimem moralnie uprawomocnionych roszczeń. Jej historyczność jest związana z na wpół instytucjonalnymi strukturami życia europejskiego mieszczaństwa; normatywność jest zakotwiczona w moralności uniwersalnej: wolnościach indywidualnych (Menschenrechte) i kolektywnym samostanowieniu (Volkssouveränität). Ponieważ obydwie dyspozycje znajdują modelowe odzwierciedlenie w etosie mieszczańskim, Habermas znajduje w nim repozytorium uniwersalnej zdroworozsądkowości, którą usiłuje aktualizować i aplikować jako remedium na inercję polityczną późnego kapitalizmu. W jego koncepcji sfera publiczna umocowana w moralności uniwersalnej zachowuje swój oryginalny sens normatywny w późnokapitalistycznym świecie systemowym i w państwie demokratycznym. Jako arena komunikacji obywatelskiej sfera publiczna jest nieodzownym instrumentem w procesie demokratycznego prawotwórstwa.
This paper explores the historicity and normativity of J. Habermas’s conception of the public sphere. Historicity refers to empirical circumstances in which the public sphere came into being; normativity makes it an organizational and regulative principle of modern political order. In Habermas’s theory historicity intertwines with normativity, and in this combination are to be found references to both: (1) empirical facts and (2) emancipative aspirations and moral obligations. Due to its function to mobilize the strivings of ordinary people who seek to escape the colonizing effects authoritarian powers (absolutist state and the world of systems) produce, the public sphere (Öffentlichkeit) is regarded as a synonym for morally justified claims. Its historicity is related to the semi-institutional structures of an early European bourgeoisie; its normativity is rooted in universal morality: individual freedoms (Menschenrechte) and popular sovereignty (Volkssouveränität). Since both dispositions are represented in a model fashion in the bourgeois ethos, Habermas finds in it a repository of that universal sound reason whose new forms he strives to reinstate as a remedy for political inertia in developed capitalism. His notion of the public sphere meticulously underpinned by universal morality retains its normative sense in the modern world of systems and in the democratic state. By organizing the arena for civic communication, the public sphere serves as an indispensable instrument in a democratic legislation crafting process.
This paper explores the historicity and normativity of J. Habermas’s conception of the public sphere. Historicity refers to empirical circumstances in which the public sphere came into being; normativity makes it an organizational and regulative principle of modern political order. In Habermas’s theory historicity intertwines with normativity, and in this combination are to be found references to both: (1) empirical facts and (2) emancipative aspirations and moral obligations. Due to its function to mobilize the strivings of ordinary people who seek to escape the colonizing effects authoritarian powers (absolutist state and the world of systems) produce, the public sphere (Öffentlichkeit) is regarded as a synonym for morally justified claims. Its historicity is related to the semi-institutional structures of an early European bourgeoisie; its normativity is rooted in universal morality: individual freedoms (Menschenrechte) and popular sovereignty (Volkssouveränität). Since both dispositions are represented in a model fashion in the bourgeois ethos, Habermas finds in it a repository of that universal sound reason whose new forms he strives to reinstate as a remedy for political inertia in developed capitalism. His notion of the public sphere meticulously underpinned by universal morality retains its normative sense in the modern world of systems and in the democratic state. By organizing the arena for civic communication, the public sphere serves as an indispensable instrument in a democratic legislation crafting process.
Description
Keywords
Habermas, sfera publiczna, normatywność, historyczność, nowoczesność, legalizm, the public sphere, normativity, historicity, modernity, legalism
Citation
"Roczniki Nauk Społecznych", 2021, Vol. 49, nr 3, s. 5-25