Vita Evangelii Iesu Christi, czyli rzecz o duchowości św. Franciszka z Asyżu
Loading...
Date
2007
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Wyższe Seminarium Duchowne w Tarnowie
Abstract
W "Liście do wiernych" św. Franciszek wskazał podstawowy krok drogi duchowej: kochać i wielbić Boga. Oto kontemplacyjny wymiar franciszkańskiego życia, jednocześnie jego korzeń i najwyższy cel. We wspomnianym Liście Założyciel Braci Mniejszych pisał tak: „Miłujmy więc Boga i uwielbiajmy Go czystym sercem i czystym umysłem, bo On tego ponad wszystko pragnął (…). I wychwalajmy Go i módlmy się w dzień i w nocy, bo zawsze powinniśmy się modlić i nie ustawać” (List do wiernych, 19-21). Mieć „serce zwrócone do Pana” to formuła, przez którą Biedaczyna z Asyżu chciał powiedzieć: to, co jest w człowieku najważniejsze, najgłębsze, najbardziej jednoczące, ludzkie serce, powinno być zawsze nastawione na pragnienie i poszukiwanie Boga. Zdaniem św. Franciszka z Asyżu owe pragnienia i poszukiwania nie mogą pozostać pustymi słowami, ale wyrażać się mają w czynie.
Fragment, który najlepiej ukazuje, jaką postawę wobec Boga przyjął Biedaczyna z Asyżu, pochodzi z Reguły niezatwierdzonej: „Wszędzie nieustannie wierzmy wszyscy szczerze i pokornie, nośmy w sercu i kochajmy, czcijmy, uwielbiajmy, służmy, chwalmy i błogosławmy, wychwalajmy i wywyższajmy, wysławiajmy i dzięki składajmy najwyższemu i najwznioślejszemu Bogu wiecznemu, Trójcy i Jedności, Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu” (23,11). Pokorna wiara, pamięć serca, prawdziwa miłość, głęboki szacunek, obfitość w wychwalaniu i dziękczynieniu. Tyle wystarczy, aż tyle…
Description
Keywords
św. Franciszek, st. Francis, franciszkanie, Franciscans, duchowość franciszkańska, Franciscan spirituality
Citation
„Poślij mnie. Pismo Alumnów Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie”, 2007, R. XV, nr 4 (76), s. 26-27