Konfrontacja biegłych w polskim procesie karnym. Zagadnienia procesowe

Loading...
Thumbnail Image
Date
2020
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Wydawnictwo KUL
Abstract
Artykuł analizuje podstawy prawne przeprowadzenia „konfrontacji biegłych” w polskim procesie karnym. Autor – dopuszczając taką możliwość – wskazuje, że art. 201 Kodeksu postępowania karnego wprawdzie nie posługuje się takim pojęciem, ale uregulowany w tym przepisie tryb weryfikacji opinii biegłych przewiduje możliwość „ponownego wezwania tych samych biegłych” w celu wydania opinii uzupełniającej, co stwarza możliwość przeprowadzenia czynności konfrontacji, o której mowa w art. 172 zd. pierwsze K.p.k. Z art. 201 K.p.k. wynika tryb postępowania organu procesowego w przypadku stwierdzenia m.in. „sprzeczności między różnymi opiniami w tej samej sprawie” i w jego ramach możliwe jest przesłuchanie konfrontacyjne biegłych. Z przepisu tego nie wynika bowiem, że po „ponownym wezwaniu tych samych biegłych” możliwe jest jedynie ich osobne przesłuchanie, a tym samym wyklucza możliwość przeprowadzenia konfrontacji. Ustawa procesowa nie określa w art. 201 K.p.k. enumeratywnie, jakie czynności mogą być podjęte po „wezwaniu biegłych”, co oznacza, że zastosowanie znajdują tu przepisy dotyczące przesłuchania, a więc także przepis o konfrontacji.
The article analyzes the legal basis for conducting “confrontation of experts” in the Polish criminal trial. By authorizing this possibility, the author indicates that art. 201 of the Code of Criminal Procedure admittedly does not use such a concept, but the procedure of verifying expert opinions regulated in this provision provides for the possibility of “re-calling the same experts” in order to issue a supplementary opinion, which makes it possible to carry out the confrontation act referred to in the first sentences of art. 172 of the Code of Criminal Procedure. From art. 201 of the Code of Criminal Procedure results the procedure of the procedural body, in the case of “Contradictions between different opinions on the same matter” and within it is possible to confront experts. It does not follow from this provision that after “re-calling the same experts”, it is only possible to hear them separately, and thus excludes the possibility of confrontation. The procedural act does not specify in art. 201 of the Code of Criminal Procedure what actions can be taken after “summoning experts”, which means that the rules on interrogation, and therefore also the provision on confrontation, apply.
В статье анализируются правовые основания «очной ставки между экспертами» в польском уголовном процессе. Автор, допуская такую возможность, указывает, что ст. 201 Уголовно-процессуального кодекса не использует такое понятие, но процедура проверки экспертных заключений, регулируемая данным положением, предусматривает возможность «повторного вызова тех же экспертов» для вынесения дополнительного заключения, что дает возможность провести очную ставку, указанную в ст. 172 УПК. В связи со ст. 201 УПК следует порядок процедур процессуального органа, когда обнаруживаются, среди прочего, «противоречия между разными заключениями по одному и тому же вопросу» и в его рамках могут быть привлечены для очной ставки эксперты. Из этого положения не следует, что после «повторного вызова тех же экспертов» можно исключительно допросить их по отдельности и тем самым исключить возможность очной ставки между ними. В уголовно-процессуальном законодательстве ст. 201 УПК не перечисляет окончательно, какие действия могут быть предприняты после «вызова экспертов», что означает, что здесь применяются положения о допросе, а значит, и положения об очной ставке.
Description
Keywords
opinia biegłego, konfrontacja, expert opinion, confrontation, заключение эксперта, очная ставка
Citation
"Studia Prawnicze KUL", 2020, nr 3, s. 187-212
ISBN