The Biblical Annals, 2024, Tom 14 (71), Nr 3

Permanent URI for this collection

https://hdl.handle.net/20.500.12153/7666

Browse

Recent Submissions

Now showing 1 - 5 of 10
  • Item
  • Item
  • Item
    Noah in the Animal Apocalypse (1 En. 89:1-9)
    (Wydawnictwo KUL, 2024) Drawnel, Henryk
    The Aramaic description of the flood in 1 En. 89:1–9 has survived in two fragments from Qumran (4Q206 frg. 8 I and frg. 9), which contain a shorter text than the Ethiopic translation. This article is an analysis of the presentation of the figure of Noah in the longer version of the Ethiopic Animal Apocalypse in the context of the Ethiopic Book of Enoch and in relation to Mesopotamian traditions associated with the flood. After being told the secret about the flood by a “man” (an angel), Noah, the white bull, works as a carpenter and builds a huge boat. After the flood, transformed into a “man” (a supernatural figure in the symbolism of the Animal Apocalypse), he leaves his three sons. This description of Noah brings him closer to the main characters of the flood in Mesopotamian sources.
  • Item
    Książę Mastema i jego armia w Księdze Jubileuszy
    (Wydawnictwo KUL, 2024) Tronina, Antoni
    Księgą Jubileuszy jest cennym świadectwem literatury „międzytestamentalnej” z okresu walk machabejskich o suwerenność religijną i narodową Izraela. Podjęty tutaj temat dotyczy unikalnego w literaturze określenia wodza złych duchów wyrażeniem „Książę Mastema”. „Mastema” jest nie tyle imieniem własnym, co raczej określeniem jego funkcji w świecie. „Władca wrogości” jest tu ukazany nie jako przeciwnik Boga, lecz jako dowódca armii złych duchów, która w czasach ostatecznych stoczy walkę z duchami wiernymi Bogu. The Book of Jubilees is a valuable testimony of the “intertestamental” literature from the time of the Maccabean struggles for the religious and national sovereignty of Israel. The topic under discussion concerns the term which describes the leader of the evil spirits as “Prince Mastema.” “Mastema” is not so much a personal name, but rather a designation of function in the world. The term “Lord of Hostility” is not presented here as an opponent of God, but rather as the commander of an army of evil spirits that will wage war against God-faithful spirits in the end times.
  • Item
    Egzorcyzm w Apokryfie Księgi Rodzaju (1Q20ar) na tle demonologii Starego i Nowego Testamentu
    (Wydawnictwo KUL, 2024) Kardyś, Wojciech
    W Apokryfie Księgi Rodzaju (1Q20ar) pojawia się opowiadanie zawierające opis egzorcyzmu (kol. 20). Poproszono Abrahama, aby uwolnił faraona nękanego przez „ducha zarazy”. Tenże, stając się egzorcystą, sprawił, że demon został przegnany. Celem artykułu jest pokazanie tego opowiadania na tle biblijnych tekstów demonologicznych. Po ukazaniu postaci złego ducha i jego aktywności w 1Q20ar omówione zostało zagadnienie obecności demonów w Piśmie św. (zły duch szkodzący faraonowi najbardziej przypomina „ducha kłamstwa” z 1 Krl 22,19-22 oraz szatana Księgi Hioba). Opisany jest również przebieg egzorcyzmu w apokryfie i środki zastosowane przez Abrahama, a następnie przegląd egzorcyzmów w Starym i Nowym Testamencie. Okazuje się, że opowiadanie o wypędzeniu demona w 1Q20ar odbiega od tego, jaki znamy z Księgi Tobiasza, oraz od opisów obecnych w Ewangeliach. W podsumowaniu dochodzimy do przekonania, że mimo pewnych podobieństw w tym zakresie opowiadanie w 1Q20ar zachowuje swój oryginalny i nieporównywalny charakter. Być może stanowi swoisty pomost między „powściągliwą” demonologią Starego Testamentu a bardziej rozwiniętą nauką o złych duchach w Nowym Testamencie. In the Genesis Apocryphon (1Q20ar), there is a story containing a description of an exorcism (col. 20). In that text, Abraham is asked to free Pharaoh who is plagued by a “spirit of pestilence”. By becoming an exorcist, the patriarch causes the demon to be banished. The aim of the article is to show this story against the background of biblical demonological texts. After presenting the figure of the evil spirit and its activity in 1Q20ar, the issue of the presence of demons in the Holy Scriptures is discussed (the evil spirit that harms Pharaoh most resembles the “lying spirit” from 1 Kings 22:19–22 and Satan from the Book of Job). The course of exorcism in the apocryphon and the means used by Abraham are also described, followed by a review of exorcisms in the Old and New Testaments. It turns out that the story about the expulsion of the demon in 1Q20ar differs from the one found in the Book of Tobit and in the descriptions present in the Gospels. In recapitulation, the conclusion is reached that despite some similarities in this field, the story in 1Q20ar retains its original and incomparable character. Perhaps it is a form of bridge between the “restrained” demonology of the Old Testament and the more developed doctrine of evil spirits in the New Testament.