Książki/rozdziały (WKUL)
Permanent URI for this collection
Browse
Browsing Książki/rozdziały (WKUL) by browse.metadata.type "info:eu-repo/semantics/article"
Now showing 1 - 9 of 9
Results Per Page
Sort Options
- ItemCorrection de la prononciation de la voyelle [œ] en français selon la méthode verbo-tonale - proposition d’activités pour les apprenants et les enseignants polonais dans l'éducation précoce(Wydawnictwo KUL, 2019) Billerey, Bozena; Borowska, BarbaraL’apprentissage d’une langue étrangère comprend plusieurs aspects. Afin de comprendre les natifs, il est nécessaire de bien percevoir les sonorités de la langue étudiée pour pouvoir ensuite les reproduire. Cette perception subit, entre autres, l’influence du crible phonologique de la langue maternelle. La mauvaise prononciation des langues étrangères résulte d’une mauvaise interprétation perceptive. Afin de corriger la prononciation, nous pouvons utiliser la méthode verbo-tonale en classe de français langue étrangère. Nous proposons ici un exemple d’activité de correction de la prononciation de la voyelle [œ] selon cette méthode à destination des apprenants polonais et des enseignants polonais dans l'éducation précoce.
- ItemEdukacja zawodowa i zatrudnianie osób niepełnosprawnych umysłowo w Polsce. Czy jest szansa na pomyślne przejście ze szkoły na rynek pracy?(Wydawnictwo KUL, 2012) Mariańczyk, Katarzyna; Otrębski, WojciechOsoba z niepełnosprawnością umysłową podobnie jak osoby sprawne podejmuje rozmaite życiowe przedsięwzięcia. Jedną z ważnych sfer funkcjonowania każdego z nas jest odnalezienie własnego miejsca w obszarze pracy zawodowej. Uzyskanie i utrzymanie zatrudnienia to jeden z kluczowych czynników rehabilitacji zawodowej i aktywizowania osób z niepełnosprawnością umysłową. Tymczasem osoby te doświadczają w tym zakresie wielu trudności. Ukończenie szkoły i zdobycie zawodu to dopiero początek trudnej zawodowej drogi. Z tego powodu we współczesnej, światowej literaturze poświęca się dużo uwagi zagadnieniu tranzycji, przejścia osób niepełnosprawnych umysłowo z systemu edukacji na rynek pracy (McDonnell, Hardman, 2010; Davies, Beamisch, 2009; Schwarz i in., 2006). Analizuje się w tym kontekście różne czynniki sprzyjające lub utrudniające ten proces, na przykład związane z funkcjonowaniem osoby niepełnosprawnej umysłowo, ze środowiskiem szkolnym, rynkiem pracy, możliwościami realnego uczestnictwa w życiu zawodowym, a także umiejętnościami, kompetencjami, zainteresowaniami. W polskich warunkach wspomniany proces tranzycji dokonuje się pomiędzy środowiskiem szkolnym – mającym ochronny charakter – a realiami niełatwego rynku pracy, zwłaszcza dla osób niepełnosprawnych. Ważne jest zatem poznanie tych czynników, które sprzyjają pomyślnemu przejściu osób z niepełnosprawnością umysłową ze szkoły do aktywności zawodowej. Podejmując się głębszej refleksji nad tym zagadnieniem w odniesieniu do osób niepełnosprawnych umysłowo w Polsce, w niniejszym artykule postawiono pierwszy krok na drodze do osiągnięcia tego celu, tzn. dokonano przeglądu współczesnych badań dotyczących edukacji i zatrudnienia osób z niepełnosprawnością umysłową w Polsce. Artykuł ukazuje rzeczywistość edukacyjno-zawodową tych osób, warunkującą ich aktywność jako pracowników, a przez to wpływającą także na ich jakość życia, a zwłaszcza na poziom życiowej samodzielności i niezależności.
- ItemGlottodydaktyka ojczystojęzyczna w systemie edukacyjnym Bronisława Rocławskiego(Wydawnictwo KUL, 2016) Borowska, BarbaraUstawiczne uczenie się jest istotnym wymogiem współczesnego życia, a wszelkie trudności w tym zakresie, chociażby w czytaniu, rozumieniu tekstu, czy pisaniu stanowią główną przeszkodę w osiągnięciu najwyższych ocen w nauce i w dążeniu do szybkich zmian nie tylko technologicznych. Pracując z dzieckiem metodą „glottodydaktyki” ojczystojęzycznej, stworzonej i ciągle doskonalonej przez prof. Bronisława Rocławskiego, już od najmłodszych lat można zapewnić uczniom osiągnięcie sukcesu zarówno w szkole, jak i w karierze pozaszkolnej. Artykuł ten prezentuje najważniejsze założenia „glottodydaktyki” ojczystojęzycznej w systemie edukacyjnym B. Rocławskiego jako innowacyjnej metody nauki czytania i pisania dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Autorka dzieli się wiedzą i umiejętnościami zdobytymi w trakcie letniej szkoły prowadzonej przez Profesora, a posiadając licencję i kwalifikacje do prowadzenia zajęć tą metodą, skutecznie realizuje ją wśród studentów pedagogiki wczesnoszkolnej i przedszkolnej w Instytucie Pedagogiki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
- ItemJęzyk propagandy politycznej. Analiza wypowiedzi Donalda Tuska(Wydawnictwo KUL, 2015) Łukasik-Turecka, AgnieszkaArtykuł pt. „Język propagandy politycznej. Analiza wypowiedzi Donalda Tuska” ma na celu ukazanie mechanizmów perswazji i środków językowych stosowanych w tekstach premiera Donalda Tuska, wygłoszonych w specyficznym ze względu na parlamentarną kampanię wyborczą, 2011 roku. Autorka na podstawie analizowanych tekstów omawia takie mechanizmy perswazji, jak: dobór słownictwa w celach perswazyjnych, powoływanie się na powszechność sądu czy stosowanie przenośni i porównań w wypowiedziach polityka. Ponadto ukazuje środki językowe wykorzystywane w tekstach Donalda Tuska, takie jak: superlatywy czy przymiotniki podkreślające prawdziwość wygłaszanych tez. Omawiane mechanizmy i środki językowe zostały bogato zilustrowane przykładami fragmentów wypowiedzi Donalda Tuska.
- ItemKultura organizacyjna szkoły jako instytucji wychowawczej - raport z badań(Wydawnictwo KUL, 2014) Borowska, BarbaraKażda szkoła ma inną kulturę, na którą składają się różne elementy systemu kulturowego, takie jak zbiór wartości, tradycji, praw, obowiązków, wzorce zachowań i normy charakterystyczne dla danej instytucji. Wysoki poziom kultury organizacyjnej umożliwia realizację zajęć dydaktycznych i zadania edukacyjne. Przedstawiona w artykule wyniki są częścią przeprowadzonych szeroko zakrojonych badań dotyczących zaangażowania młodzieży w kulturę w różnych liceach województwa radomskiego w latach 2005-2008. Artykuł przedstawia wybór komentarzy uczniów pochodzących z trzech różnych środowisk, czyli z Radomia, małych miast (Lipsko, Iłża, Skaryszew) i ze wsi (Solec nad Wisłą, Sienno, Mariówka). Badanie prowadzono w 9 liceach, w którym wzięło udział 455 uczniów z 18 klas.
- ItemKultura współpracy w zespołach zadaniowych i profesjonalnych(Wydawnictwo KUL, 2008) Otrębski, WojciechKonsekwencje dokonujących się w Polsce po 1989 roku przemian ekonomiczno-społecznych nie zawsze wzbudzają nasz zachwyt. Jako badacz funkcjonowania jednostki i grupy ze szczególną troska obserwuje zmiany zachodzące w życiu osoby oraz ich wpływ na funkcjonowanie społeczności i odwrotnie. Dotyczą one wszystkich mieszkańców naszego kraju bez względu na płeć, wiek, wykształcenie, status społeczny czy ekonomiczny. Nie wszyscy natomiast radzą sobie z nimi na tyle dobrze, aby zmiany te odczuwać jako prorozwojowe, motywujące do aktualizacji siebie. Są wśród nich i tacy, którzy nie wytrzymując tempa i nie radząc sobie z napięciami związanymi z biegiem współczesnego życia, nierzadko zasilają, stale zwiększającą się, grupę osób marginalizowanych. Jedna z grup marginalizowanych są niewątpliwie osoby niepełnosprawne, szczególnie w kontekście ich aktywności społecznej i zawodowej. Na szczęście są też i tacy, którzy bardzo świadomie przeciwstawiają się narzucanym współcześnie wzorcom postępowania i bazując na dostępnej wiedzy oraz zdroworozsądkowym rozumieniu świata, propagują i sami stosują w życiu odpowiednie reguły postępowania, umożliwiające rozwój każdemu człowiekowi. Jednym z obszarów życia jednostki, który wydaje się szczególnie dotknięty wspomnianymi konsekwencjami zmian, jest działanie i praca. Praca rozumiana nie tylko jako działalność zawodowa, ale szerzej, jako wszelka aktywność człowieka prowadząca do osiągnięcia określonego celu. Można zaryzykować stwierdzenie, że okres przemian spowodował powrót do dyskusji nad natura człowieka pracy. W kontekście działania/pracy pojawia się pytanie, co jest bardziej pierwotne dla osoby ludzkiej: rywalizacja czy współpraca. Obserwując wzorce, jakie przenoszone są współcześnie na grunt polski z tak zwanej kultury Zachodu, można dojść do wniosku, że jej rozwój następował głownie dlatego, iż jednostki ja tworzące kierowały się przede wszystkim rywalizacja a nie współpraca. Wsparcie dla tego wniosku płynie również z tego, że jednocześnie pojawia się w naszym kraju, szczególnie wśród „głodnych" sukcesu bardzo młodych i młodych ludzi, coraz liczniejsza grupa zwolenników walki o przetrwanie. Ciągła rywalizacja i myślenie jedynie o indywidualnych korzyściach z własnej działalności/pracy staje się dla wielu z nich główną wartością życia. Aktualna wiedza, szczególnie ta ujawniająca dorobek filozofów i antropologów, historyków myśli społecznej i kultury, teologów, psychologów i socjologów, a także dokumentująca empiryczna weryfikacje socjo-psychologiczną pozytywnych i negatywnych konsekwencji współpracy oraz rywalizacji dla funkcjonowania jednostki, jak i grupy (rodziny, społeczności, szkoły, organizacji), zdecydowanie podważa zasadność powyższego wniosku. W niniejszym artykule podejmę próbę przybliżenia dostępnych mi informacji uzasadniających tezę, że to nie rywalizacja a współpraca jest pierwotnym zachowaniem człowieka, przynoszącym mu możliwość rozwoju osobowego, aktualizacji siebie, poczucie satysfakcji, maksymalizacje jego potencjalności i tym samym najlepiej służącym rozwojowi społeczeństw tworzonych przez jednostki.
- ItemObraz kampanii wyborczej do Parlamentu Europejskiego w lubelskiej prasie regionalnej(Wydawnictwo KUL, 2015) Łukasik-Turecka, AgnieszkaRola mediów w zakresie informowania i edukowania społeczeństwa jest szczególnie istotna w okresie kampanii wyborczej. Ważne jest, w jaki sposób media przybliżają swym odbiorcom kampanię wyborczą, czy obraz kampanii przedstawiany jest przez pryzmat sylwetek kandydatów, ich działania kampanijne czy może poprzez prezentację instytucji, o których mandaty walczą kandydaci. Niniejszy artykuł ukazuje w jaki sposób przedstawiano kampanie wyborcze do Parlamentu Europejskiego na łamach trzech lubelskich dzienników regionalnych w 2004 i 2009 roku.
- ItemReligijne strategie radzenia sobie z doświadczaniem własnej niepełnosprawności(Wydawnictwo KUL, 2014) Irzyk, Maria; Otrębski, WojciechOsobie z niepełnosprawnością bardzo często trudno jest zaakceptować fakt niepełnosprawności i siebie jako osoby niepełnosprawnej. Określa ona siebie jako posiadającą więcej cech negatywnych i nierzadko koncentruje się na własnych ograniczeniach. Nie postrzega niepełnosprawności jako cechy, którą posiada i która w sposób pozytywny odróżnia ją od innych ludzi. Zaistniałą sytuację życiową interpretuje raczej jako trudną, niezrozumiałą i stresogenną, a nie jako zadanie, z którym należy się zmierzyć. Brak kontroli nad niepełnosprawnością i świadomość własnych ograniczeń wzbudza przekonanie, że indywidualne możliwości są niewystarczające, aby można było samodzielnie sprostać trudnościom wynikającym z sytuacji niepełnosprawności. Napięcie emocjonalne stwarza sytuację stresową. W celu polepszenia swojego funkcjonowania osoba stosuje strategie radzenia sobie ze stresem. Coraz częściej do ich grona zalicza się także strategie religijne, ponieważ to właśnie religia uznawana jest za istotny czynnik w nadawaniu sensu i celu życia w doświadczaniu niepełnosprawności (Janocha, 2011; Orkan-Łęcka, 1980; Talik, 2009). Przeprowadzone badania mają na celu z jednej strony przybliżenie koncepcji religijnych strategii radzenia sobie i rozszerzenie świadomości psychologów w zakresie zróżnicowania możliwych do stosowania przez jednostkę strategii radzenia sobie, a z drugiej – pomoc w pracy z osobami niepełnosprawnymi, szczególnie nad: kształtowaniem u nich pozytywnego obrazu Boga, przystosowaniem do sytuacji niepełnosprawności oraz tworzeniem indywidualnych, a przede wszystkim skutecznych strategii radzenia sobie ze stresem, aby ostatecznie osoby te miały możliwość optymalnego funkcjonowania – rozpatrywanego w sensie całościowym. Badania zostały przeprowadzone na terenie dwóch województw – podkarpackiego i lubelskiego. Uczestniczyły w nich osoby wierzące z niepełnosprawnością ruchową (kobiety i mężczyźni) w wieku 18-57 lat. Badani udzielali odpowiedzi na pytania znajdujące się w metryczce oraz ustosunkowywali się do twierdzeń Skali Religijności Personalnej, Skali Akceptacji Niepełnosprawności oraz Skali Religijnych Strategii Radzenia Sobie. W niniejszym artykule najpierw przedstawimy kontekst teoretyczny omawianego tematu, następnie wyniki przeprowadzonych badań empirycznych i dalej analizy i interpretację uzyskanych wyników.
- ItemUstosunkowanie środowiska akademickiego wobec studentów z niepełnosprawnością – próba eksploracji zjawiska(Wydawnictwo KUL, 2010) Otrębski, Wojciech; Kubik, KatarzynaStudenci z niepełnosprawnością, zawsze obecni byli na uniwersytetach w Polsce, a zdecydowana większość z nich nie musiała korzystać ze specjalistycznego wsparcia, realizując program studiów. To oznaczałoby, że ich stopień niepełnosprawności był lekki, a sama dysfunkcja mało widoczna. W ostatnich kilku latach obserwujemy, że studia podejmowane są również przez grupę studentów z niepełnosprawnościami złożonymi, dającymi zdecydowanie bardziej rozległe ograniczenia w funkcjonowaniu (stopień umiarkowany i znaczny) i wyróżniające ich nie tylko funkcjonalnie, lecz także wizualnie na tle pozostałych studentów. Studenci ci nierzadko wymagają specjalistycznego wsparcia procesu dydaktycznego, bez którego nie są w stanie realizować program studiów. Środowisko akademickie (pracownicy naukowo-dydaktyczni, studenci, pracownicy obsługi) raczej nie miało większych problemów z akceptacją studentów z niepełnosprawnością, wtapiających się w ogólną masę studiujących. Zjawisko nabiera zupełnie innego znaczenia dziś, kiedy grupa osób z niepełnosprawnością na polskich uczelniach wyższych jest zdecydowanie bardziej zróżnicowana ze względu na stopień dysfunkcjonalności i zakres wymaganych działań wspomagających. Pojawiające się przeszkody i bariery nie powinny być sprowadzane tylko do niedoskonałości architektonicznych budynków czy przestrzeni w kampusach. Z tym uczelnie zazwyczaj radzą sobie nieźle, wykorzystują różne źródła finansowania koniecznych adaptacji. Zdecydowanie należy także zwrócić uwagę na ustosunkowanie środowiska akademickiego wobec tej grupy studiujących. Sytuacja, w której pracownik naukowo-dydaktyczny zmuszony jest do wysiłku związanego z adaptacją materiałów dydaktycznych czy zmiany metod dydaktycznych, nauczenia się nowych sposobów komunikacji ze studentem, poświęcenia większej ilości czasu na realizację tego samego programu, niekoniecznie i nie zawsze pozytywnie usposabia go do studenta z niepełnosprawnością. Nierzadko spotkać się on może wręcz z niechęcią czy wrogością. Aby można było temu zaradzić i lepiej przygotować środowisko akademickie do pracy z osobami niepełnosprawnymi, podjęliśmy się eksploracji tego tematu. Rozpoczynając od studiów teoretycznych, doszliśmy do koncepcji projektu badań empirycznych, dających możliwość wstępnej oceny ustosunkowania środowiska akademickiego do studentów z niepełnosprawnością. Efekty prowadzonych analiz przestawiamy poniżej.