„Kara wieczna” w Mt 25,31-46 to pojęcie symetryczne
do „życia wiecznego”. Symetryzm
cechuje całą jednostkę kompozycyjną, do której
należy ta perykopa. Jest też ona realizacją modelu
obecnego już w Ewangelii według św. Marka,
ale rozwiniętego w Ewangelii według św. Mateusza.
Model składa się z trzech części: przypowieści,
separatora oraz alegoryzującej interpretacji
początkowej przypowieści. W tym kontekście
„kara wieczna” jest odpowiednikiem niedopuszczenia
nierozumnych panien na ucztę weselną.