Od prostoty do szaleństwa dla Chrystusa. Spojrzenie na jeden z nurtów wczesnego monastycyzmu
Loading...
Date
2021
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Wydawnictwo KUL
Abstract
Wśród chrześcijańskich ascetów nie brakowało takich, którzy uchodzili za prostych, nieuczonych, a przede wszystkim „głupich dla Boga”. W ten sposób wyłonił się nurt „szalonych dla Chrystusa” (saloi), zakorzeniony w nauce apostoła Pawła (l Kor 3,18; 4,10). Ten rodzaj ascezy był szczególnie rozpowszechniony w starożytnej Syrii, Egipcie i Bizancjum. „Święty głupiec” prowadził odmienny styl życia, jawiąc się jako ktoś niespełna rozumu, by narazić się na drwiny i lekceważenie bliźnich. Jednak oburzające i prowokacyjne zachowania maskowały głęboką świętość. Formy tej radykalnej formy ascetyzmu były różne: ekscentryczne zachowanie, narzucanie sobie ubóstwa, nieskrępowana prostota, wyobcowanie i prowokowanie publicznego upokorzenia. „Święty głupiec” – salos przyjmował taką postawę, aby skuteczniej głosić Ewangelię i o niej świadczyć.
Among the Christian ascetics, some wanted to be considered simple, uneducated, but above all „fools for God”. In this way, the group of „fools for Christ” (saloi) was formed. Their spirituality had its roots in the doctrine of the apostle Paul (l Cor 3:18; 4:10). The spiritual feat of foolishness for Christ was especially widespread in ancient Syria, Egypt and Byzantium. The „blessed fool” took on an unusual style of life, appearing as someone bereft of his mental faculties, thus bringing upon himself the ridicule of others. Their outrageous and provocative behaviour masked a deeper sanctity. Madness for Christ was a radical form of asceticism and its forms and manifestations have varied, including eccentricity, self-imposed poverty, unlettered simplicity, perpetual vagrancy and public self-humiliation. The „holy fool” – salos took this ascetic endeavour upon himself to more effectively preach and witness to the Gospel.
Among the Christian ascetics, some wanted to be considered simple, uneducated, but above all „fools for God”. In this way, the group of „fools for Christ” (saloi) was formed. Their spirituality had its roots in the doctrine of the apostle Paul (l Cor 3:18; 4:10). The spiritual feat of foolishness for Christ was especially widespread in ancient Syria, Egypt and Byzantium. The „blessed fool” took on an unusual style of life, appearing as someone bereft of his mental faculties, thus bringing upon himself the ridicule of others. Their outrageous and provocative behaviour masked a deeper sanctity. Madness for Christ was a radical form of asceticism and its forms and manifestations have varied, including eccentricity, self-imposed poverty, unlettered simplicity, perpetual vagrancy and public self-humiliation. The „holy fool” – salos took this ascetic endeavour upon himself to more effectively preach and witness to the Gospel.
Description
Keywords
szaleństwo dla Chrystusa, Boża głupota, tradycja monastyczna, chrześcijańskie życie ascetyczne, literatura starożytna, foolishness for Christ, divine idiocy, monastic tradition, ascetic Christian life, ancient literature
Citation
"Vox Patrum", 2021, T. 79, s. 321-346