Opieka duszpasterska Kościoła katolickiego nad migrantami. Zarys problematyki emigracji polskiej
Loading...
Date
2016
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Wydawnictwo KUL
Abstract
Pierwsze ośrodki duszpasterstwa dla emigrantów polskich powstały w pierwszej połowie XIX w. we Francji i Anglii. Troskę w tym zakresie wykazywali polscy biskupi, przeznaczając do pracy na emigracji swoich kapłanów. Duże zasługi w opiekę nad migrantami wnieśli kardynałowie E. Dalbor, a następnie A. Hlond, Prymas Polski, który w 1932 r. powołał Towarzystwo Chrystusowe dla Wychodźców (obecnie Towarzystwo Chrystusowe dla Polonii Zagranicznej; łac. Societas Christi pro Emigrantibus Polonis). W dniu 3 maja 1984 r. erygowany został w Poznaniu Instytut Duszpasterstwa Emigracyjnego, a z charyzmatu i duchowości Chrystusowców zrodził się w 1985 r. ruch społeczny pod nazwą „Ruch Apostolatu Emigracyjnego” (RAE). Stolica Apostolska w XX i XXI w. wydała szereg dokumentów, na podstawie których migranci otoczeni zostali specjalną opieką duszpasterską. Ważnym tekstem w tym przedmiocie, nazwanym Wielką Kartą Emigrantów, jest Konstytucja papieża Piusa XII Exul familia (1 lipca 1952 r.), zawierająca podstawowe zasady i regulacje dotyczące migrantów. Dokument ten daje autonomię duszpasterstwu emigracyjnemu. Kolejne ważne w tym zakresie teksty to: motu proprio Pastoralis migratorum cura (15 sierpnia 1969 r.), w którym papież Paweł VI w odniesieniu do emigrantów nakazuje, aby uszanować ich dziedzictwo i kulturę (dotyczy to także języka) oraz włączyć ich do lokalnej społeczności, nakazując obowiązek współpracy całego Ludu Bożego w opiece nad migrantami. Następnie, motu proprio Apostolicae caritatis (19 marca 1970 r.) papieża Pawła VI pozwoliło ustanowić Papieską Komisję do spraw Duszpasterstwa Migrantów i Podróżujących, której zadaniem było koordynowanie poczynań i inicjatyw w zakresie opieki duszpasterskiej wszystkich „ludzi w drodze”. Ostatnia Instrukcja Erga migrantem Caritas Christi z dnia 3 maja 2004 r., wydana przez Papieską Radę do spraw Duszpasterstwa Migrantów i Podróżujących, wychodzi z fundamentalnej prawdy o znaczeniu i godności osoby ludzkiej. Ukazuje powstałe dobro dokonane dzięki migrantom oraz misyjny wymiar migracji.
The first centres of pastoral care for Polish emigrants were created in the first half of the 19th century in France and England. Polish bishops demonstrated their care in this respect by assigning some work to their priests. A significant contribution was made by Cardinal E. Dalibor, and next by Cardinal A. Hlond, the then Prime of Poland who founded The Society of Christ for Exiles in 1932 (now called The Society of Christ for Poles Living Abroad; Latin Societas Christi pro Emigrantibus Polonis). On May 3, 1984 Instytut Duszpasterstwa Emigracyjnego (Institute of Emigration Pastorate) was established in Poznań and in 1985 a social movement called “Ruch Apostolatu Emigracyjnego” (RAE) (Emigration Apostolate Movement) was born out of the charism and spirituality of the Christ Fathers. In the 20th and 21st century the Holy See issued a number of documents on the basis of which migrants were provided with special pastoral care. An important document on this subject, the so-called Magna Carta on Migration, was the Apostolic Constitution of Pope Pius XII Exsul Familia (of 1st July 1952) which included the basic rules and regulations concerning migrants. This document gives full autonomy to the pastoral care of migrants. Other crucial texts on this subjects are: motu proprio Pastoralis migratorum cura (of 15th August 1969) in which Pope Paul VI ordered to respect emigrants’ heritage and culture (including their language) and to connect them to the local community and assigned the duty of cooperation of the people of God in the care of migrants; motu proprio Apostolicae caritatis (of 19th March 1970) by Pope Paul VI which allowed for establishing the Pontifical Council for Migrants and Travellers and whose aim was to coordinate activities and initiatives regarding the pastoral care over all “people on the move”. The latest Instruction Erga migrantem Caritas Christi of 3rd May 2004, issued by the Pontifical Council for Migrants and Travellers, focuses on the fundamental truth about the importance and dignity of the human person. It points to the good done by migrants and to the missionary dimension of migration.
Description
Keywords
emigracja, duszpasterstwo, kapelan, misja katolicka, emigration, pastoral care, minister, Catholic mission
Citation
Prawno-historyczne uwarunkowania migracji Polaków po II wojnie światowej, w okresie solidarnościowym i po akcesji do Unii Europejskiej, red. E. Krzysztofik, R. Pal, Lublin 2016, s. 57-72
ISBN
978-83-8061-314-0