Synody w Afryce Prokonsularnej III wieku jako przejaw kolegialności biskupów w świetle Kanonów synodalnych i Listów św. Cypriana z Kartaginy

Simple item page
dc.contributor.authorStrękowski, Stanisław
dc.date.accessioned2020-04-24T09:49:37Z
dc.date.available2020-04-24T09:49:37Z
dc.date.issued2019
dc.description.abstractW połowie III wieku biskupem Kartaginy w Afryce prokonsularnej został wybrany Thascius Caecilius Cyprianus, człowiek zamożny i wykształcony. W czasie prześladowań zarządzonych przez cesarza Decjusza wiara wielu osób została poddana ciężkiej próbie. We wspólnocie chrześcijan powstały podziały na tle dyscyplinarnym i administracyjnym. Św. Cyprian odwołał się do starej tradycji pielęgnowanej nie tylko w Kościele Afryki prokonsularnej, lecz także w innych prowincjach Kościoła powszechnego, którą było zwoływanie synodów w celu wspólnego rozwiązywania powstałych problemów duszpasterskich. W czasach zasiadania przez św. Cypriana na stolicy biskupiej w Kartaginie w sumie zostało zwołanych 7 synodów, których uczestnicy zajęli swoje stanowisko wobec schizm Felicissimusa i Nowacjana oraz w sprawie powrotu do wspólnoty kościelnej osób, które uległy nakazom edyktu Decjusza, dokonując ofiar bałwochwalczych, ważności chrztu udzielanego przez heretyków oraz chrztu dzieci. Niniejsze opracowanie jest próbą ukazania ważnej roli synodów w kształtowaniu kolegialności biskupów w Afryce prokonsularnej w połowie III wieku w kontekście troski o jedność Kościoła. Z drugiej jednak strony ukazuje prawdę, że nie wszystkie uchwały synodów w Kartaginie współtworzyły doktrynę Kościoła.pl
dc.description.abstractIn the mid-third century, Thascius Caecilius Cyprianus, a wealthy and educated man, was elected bishop of Carthage in proconsular Africa. During the persecution ordered by Emperor Decius, the faith of many people was put to the test. Disciplinary and administrative divisions arose in the Christian community. St. Cyprian appealed to the old tradition cultivated not only in the Church of proconsular Africa, but also in other provinces of the universal Church, which was the convening of synods in order to solve together pastoral problems. During the time of sitting on the episcopal capital in Carthage, a total of 7 synods were convened, whose participants took their stand on the schism of Felicissimus and Novatian, and on the return to the church community of persons who were subject to the decree of Decius by making idolaters, the validity of baptism by heretics and baptism children. This study is an attempt to show the important role of synods in shaping the collegiality of bishops in proconsular Africa in the mid-third century in the context of concern for the unity of the Church.pl
dc.description.abstractA metà del terzo secolo, Thascius Caecilius Cyprianus, un uomo ricco e istruito, fu eletto vescovo di Cartagine nell’Africa proconsolare. Durante la persecuzione ordinata dall’imperatore Decio, la fede di molte persone fu messa alla prova. Divisioni disciplinari e amministrative sorsero nella comunità cristiana. San Cipriano si appellò alla vecchia tradizione coltivata non solo nella Chiesa dell’Africa proconsolare, ma anche in altre province della Chiesa universale, che era la convocazione dei sinodi per risolvere insieme i problemi pastorali. La collegialità nei documenti provenienti dall’Africa proconsolare della metà del terzo secolo può essere vista su due livelli: tra i metropoliti (nel caso di Cipriano con i vescovi di Roma e i vescovi di Spagna) e con i vescovi e i chierici della propria provincia. Durante il periodo in cui si sedette nella capitale episcopale di Cartagine, furono convocati in totale 7 sinodi, i cui partecipanti presero posizione sullo scisma di Felicissimus e Novaziano, e al ritorno nella comunità ecclesiale delle persone che erano soggette al decreto di Decio facendo offerte idolatriche, la validità del battesimo da parte di eretici e battesimo bambini. Lo scopo apparente di tali disposizioni era preservare l’unità della Chiesa. San Cipriano, rispettando l’autonomia di ciascun vescovo nella gestione della propria comunità, ha cercato di sviluppare una linea di condotta comune al fine di mantenere l’unità della Chiesa cattolica. Va notato però, che non tutte le risoluzioni dei sinodi di Cartagine hanno contribuito alla dottrina della Chiesa.pl
dc.identifier.citation"Vox Patrum" 72 (2019), s. 97-120pl
dc.identifier.doihttps://doi.org/10.31743/vp.4834
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/20.500.12153/1033
dc.language.isoplpl
dc.publisherWydawnictwo KULpl
dc.rightsUznanie autorstwa-Bez utworów zależnych 3.0 Polska
dc.rights.urihttp://creativecommons.org/licenses/by-nd/3.0/pl/
dc.subjectCyprian z Kartaginypl
dc.subjectsynodypl
dc.subjectkolegialność biskupówpl
dc.subjectschizmypl
dc.subjectherezjepl
dc.subjectCyprian of Carthagepl
dc.subjectsynodspl
dc.subjectepiscopal collegespl
dc.subjectschismspl
dc.subjectheresiespl
dc.subjectCipriano di Cartaginepl
dc.subjectsinodipl
dc.subjectcollegi episcopalipl
dc.subjectscismipl
dc.subjecteresiepl
dc.titleSynody w Afryce Prokonsularnej III wieku jako przejaw kolegialności biskupów w świetle Kanonów synodalnych i Listów św. Cypriana z Kartaginypl
dc.title.alternativeSinodi nell’Africa proconsolare del terzo secolo come l’espresione della collegialità dei vescovi alla luce dei canoni sinodali e delle lettere di San Cipriano di Cartaginepl
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/articlepl
Files
Original bundle
Now showing 1 - 1 of 1
Thumbnail Image
Name:
Strekowski_Stanislaw_Synody_w_Afryce_prokonsularnej_III_wieku_jako_przejaw_kolegialnosci_biskupow_w_swietle_Kanonow_synodalnych.pdf
Size:
452.12 KB
Format:
Adobe Portable Document Format
Description:
Download

License bundle
Now showing 1 - 1 of 1
Thumbnail Image
Name:
license.txt
Size:
2.63 KB
Format:
Item-specific license agreed upon to submission
Description:
Download

Collections
Vox Patrum, 2019, Vol. 72