A Comprehensive Introduction to Synodality: Reconfiguring Ecclesiology and Ecclesial Practice
Loading...
Date
2022
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Towarzystwo Naukowe KUL, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Abstract
This article contributes to the growing body of literature on synodality with a comprehensive introduction. Firstly, the author observes the link between the synodal approach promoted by Pope Francis and the Second Vatican Council. With the help of Myriam Wijlens’ term ‘reconfiguration,’ he then discusses the theological foundations of a synodal understanding of the Church. Synodality recontextualizes the bishop’s responsibility by situating it within the community of the faithful. In addition, as the Holy Spirit is the main actor in the synodal process, all the faithful, including bishops, have to listen to what He is saying, a task that requires discerning the spirits. In the third place, the author focuses on the reconfiguration of ecclesial practice. In a synodal way of proceeding, the traditional virtue of obedience is complemented by various other virtues, such as speaking out, listening with interest, and a deep openness to the Spirit’s newness. Finally, the author identifies practical issues that need attention.
Artykuł wzbogaca rosnąca literaturę przedmiotu na temat synodalności poprzez kompleksowe do niej wprowadzenie. Po pierwsze, autor zwraca uwagę na związek między synodalnym podejściem promowanym przez papieża Franciszka i Sobór Watykański II. Za pomocą terminu „rekonfiguracja,” wypracowanego przez Myriam Wijlens, autor omawia teologiczne podstawy synodalnego rozumienia Kościoła. Synodalność bowiem rekontekstualizuje odpowiedzialność biskupa, umieszczając ją we wspólnocie wiernych. Jako że Duch Święty jest głównym aktorem procesu synodalnego, wszyscy wierni, w tym także biskupi, muszą słuchać tego, co mówi On. To zadanie wymaga umiejętności rozeznawania duchów. Po trzecie, autor skupia się na rekonfiguracji praktyki kościelnej. W postępowaniu synodalnym tradycyjna cnota posłuszeństwa jest uzupełniana przez różne inne umiejętności, takie jak możliwość wypowiadania się, słuchanie z zainteresowaniem i głębokie otwarcie na nowość Ducha. Na końcu artykułu autor identyfikuje praktyczne kwestie, które wymagają uwagi.
Artykuł wzbogaca rosnąca literaturę przedmiotu na temat synodalności poprzez kompleksowe do niej wprowadzenie. Po pierwsze, autor zwraca uwagę na związek między synodalnym podejściem promowanym przez papieża Franciszka i Sobór Watykański II. Za pomocą terminu „rekonfiguracja,” wypracowanego przez Myriam Wijlens, autor omawia teologiczne podstawy synodalnego rozumienia Kościoła. Synodalność bowiem rekontekstualizuje odpowiedzialność biskupa, umieszczając ją we wspólnocie wiernych. Jako że Duch Święty jest głównym aktorem procesu synodalnego, wszyscy wierni, w tym także biskupi, muszą słuchać tego, co mówi On. To zadanie wymaga umiejętności rozeznawania duchów. Po trzecie, autor skupia się na rekonfiguracji praktyki kościelnej. W postępowaniu synodalnym tradycyjna cnota posłuszeństwa jest uzupełniana przez różne inne umiejętności, takie jak możliwość wypowiadania się, słuchanie z zainteresowaniem i głębokie otwarcie na nowość Ducha. Na końcu artykułu autor identyfikuje praktyczne kwestie, które wymagają uwagi.
Description
Keywords
Holy Spirit, listening, participation, people of God, renewal, Duch Święty, słuchający, udział, lud Boży, odnowa
Citation
"Roczniki Teologiczne", 2022, Vol. 69, z. 2, s. 73-93