Why Hope Cannot Be an Intellectual Virtue: Rationality of Hope Considered from an Analytic Perspective
No Thumbnail Available
Date
2021
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Towarzystwo Naukowe KUL, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Abstract
There are two aims of the paper. The first is to critically analyse the claim that hope can be regarded as an intellectual virtue, as proposed by Nancy E. Snow (2013) in her recent account of hope set within the project of regulative epistemology. The second aim is to explore the problem of rationality of hope. Section one of the paper explains two different interpretations of the key notion of hope and discusses certain features to be found in hope-that and hope-in. Section two addresses the question of whether hope could be interpreted as an intellectual virtue. To develop an argument against that view, a brief account of the notion of epistemic virtue is provided. Section three analyses the problem of rationality of hope and the parallels between rational belief and rational hope; the section focuses on what exactly makes a particular hope-that a rational and justified hope. Belief that p is possible/probable is part of the meaning of hope that p; therefore, it is assumed that rationality of hope cannot be considered in isolation from rationality of belief. It is argued that the “standard account” of the reasonableness of hope, which is found in the analytic literature, does not meet the standards of epistemic responsibility and needs rectifying.
Artykuł ma dwa podstawowe cele. Pierwszym jest krytyczna analiza twierdzenia, że nadzieja może być uznana za jedną z cnót epistemicznych czy też intelektualnych, jak to proponuje Nancy E. Snow (2013) w artykule osadzonym w ramach epistemologii regulatywnej. Drugim celem jest rozpatrzenie problemu racjonalności nadziei. Artykuł przedstawia dwie różne interpretacje pojęcia nadziei: jako postawy propozycjonalnej (hope-that p) i jako ogólnej dyspozycji (hope-in x) (część pierwsza). W części drugiej rozpatrywane jest zagadnienie tytułowe: czy nadzieja może być uważana za cnotę epistemiczną. W celu rozwinięcia argumentu przeciwko takiej interpretacji nadziei, przedstawiona jest krótka charakterystyka rozumienia pojęcia cnoty epistemicznej w obrębie epistemologii cnót. W części trzeciej analizowany jest problem racjonalności nadziei (jako postawy propozycjonalnej). Szczególną uwagę poświęcono cechom wspólnym, które łączą racjonalne przekonanie i racjonalną nadzieję. W części tej rozpatrywane jest pytanie o warunki konieczne, które muszą być spełnione, aby nadzieję można było uznać za postawę racjonalną i uprawomocnioną. W artykule zakłada się, że skoro przekonanie, że p jest możliwe/ prawdopodobne, jest częścią składową nadziei, że p, kwestia racjonalności nadziei nie może być rozpatrywana zupełnie niezależnie od zagadnienia racjonalności przekonań. Przedstawiona jest argumentacja, dlaczego tzw. stanowisko standardowe co do racjonalności nadziei przedstawiane w epistemologii analitycznej nie spełnia wymagań epistemicznej odpowiedzialności i wymaga skorygowania.
Artykuł ma dwa podstawowe cele. Pierwszym jest krytyczna analiza twierdzenia, że nadzieja może być uznana za jedną z cnót epistemicznych czy też intelektualnych, jak to proponuje Nancy E. Snow (2013) w artykule osadzonym w ramach epistemologii regulatywnej. Drugim celem jest rozpatrzenie problemu racjonalności nadziei. Artykuł przedstawia dwie różne interpretacje pojęcia nadziei: jako postawy propozycjonalnej (hope-that p) i jako ogólnej dyspozycji (hope-in x) (część pierwsza). W części drugiej rozpatrywane jest zagadnienie tytułowe: czy nadzieja może być uważana za cnotę epistemiczną. W celu rozwinięcia argumentu przeciwko takiej interpretacji nadziei, przedstawiona jest krótka charakterystyka rozumienia pojęcia cnoty epistemicznej w obrębie epistemologii cnót. W części trzeciej analizowany jest problem racjonalności nadziei (jako postawy propozycjonalnej). Szczególną uwagę poświęcono cechom wspólnym, które łączą racjonalne przekonanie i racjonalną nadzieję. W części tej rozpatrywane jest pytanie o warunki konieczne, które muszą być spełnione, aby nadzieję można było uznać za postawę racjonalną i uprawomocnioną. W artykule zakłada się, że skoro przekonanie, że p jest możliwe/ prawdopodobne, jest częścią składową nadziei, że p, kwestia racjonalności nadziei nie może być rozpatrywana zupełnie niezależnie od zagadnienia racjonalności przekonań. Przedstawiona jest argumentacja, dlaczego tzw. stanowisko standardowe co do racjonalności nadziei przedstawiane w epistemologii analitycznej nie spełnia wymagań epistemicznej odpowiedzialności i wymaga skorygowania.
Description
Keywords
hope-that, nadzieja, że p, hopefulness, postawa nadziei, intellectual virtue, cnota epistemiczna, propositional attitude, racjonalność, rationality, postawa propozycjonalna, reliability, reliabilizm, truth-conduciveness, wiarygodność
Citation
"Roczniki Filozoficzne", 2021, Vol. 69, nr 2, s. 5-37