Rekwizycje na ziemiach polskich w latach 1919–1920 w świetle ustawodawstwa i orzecznictwa sądowego

Abstract
Będąca przedmiotem niniejszej analizy instytucja rekwizycji przynależy do materii związanych z obowiązkiem ponoszenia świadczeń rzeczowych przez ludność znajdującą się na obszarze działań zbrojnych, stanowiąc pole zainteresowania przede wszystkim nauki prawa międzynarodowego publicznego i prawa ad­ministracyjnego. Instytucja rekwizycji wojennej, rozumianej jako sposób pozyskiwania na potrzeby zaopatrze­nia wojsk istotnych z jego punktu widzenia przedmiotów, posiada wielowiekową tradycję i pozostaje związana z działaniami wojennymi prowadzonymi na przestrzeni wieków przez poszczególne narody i państwa. Celem artykułu jest analiza zagadnień normatywnych związanych ze stosowaniem tej instytucji przez wojsko polskie w okresie wojny polsko-bolszewickiej 1920 r., w świetle ówczesnego ustawodawstwa regulującego tę materię oraz orzecznictwa sądów polskich w tym zakresie po zakończeniu działań wojennych.
The institution of requisitioning, analysed in this article, belongs to the area of research related to the obligation to provide in-kind contributions by the population in the area of military operations. It is primarily an area of interest for the study of international public law and administrative law. The institution of war requisitioning, understood as a way of obtaining items important for the supply of troops, has a centuries-long tradition and is connected with warfare carried out by individual nations and States over the centuries. The aim of the article is to analyse normative issues related to the use of this institution by the Polish army during the Polish-Bolshevik War of 1920, in light of the legislation regulating on this matter at that time and decisions of Polish courts in this area after the end of warfare The institution of requisitioning, analysed in this article, belongs to the area of research related to the obligation to provide in-kind contributions by the population in the area of military operations. It is primarily an area of interest for the study of international public law and administrative law. The institution of war requisitioning, understood as a way of obtaining items important for the supply of troops, has a centuries-long tradition and is connected with warfare carried out by individual nations and States over the centuries. The aim of the article is to analyse normative issues related to the use of this institution by the Polish army during the Polish-Bolshevik War of 1920, in light of the legislation regulating on this matter at that time and decisions of Polish courts in this area after the end of warfare.
Институт реквизиции, который является предметом настоящего анализа, относится к вопросам, связанным с обязанностью несения материальных благ населением, находящимся в зоне военных действий, является сферой интересов науки в рамках международного публичного права и административного права. Институт военной реквизиции, понимаемый как способ приобретения важных с его точки зрения объектов для нужд снабжения армий, имеет многовековую традицию и остается связанным с военными операциями, проводимыми на протяжении веков различными народами и государствами. Целью настоящей статьи является анализ нормативных вопросов, связанных с использованием этого института польской армией во время польско-большевистской войны 1920 года, в свете законодательства, регулирующего этот вопрос в то время, и судебной практики польских судов в этой области после окончания военных действий.
Description
Keywords
II Rzeczpospolita, prawo administracyjne, świadczenia wojenne, prawo wojenne, rekwizycje, rozkaz wojskowy, sądownictwo administracyjne, Second Polish Republic, administrative law, wartime duties, law of war, requisitioning, military command, administrative courts, Вторая Польская Республика, административное право, военные платежи, военное право, реквизиции, военный приказ, административная судебная система
Citation
"Studia Prawnicze KUL", 2021, nr 2, s. 81-101
ISBN