Summum supplicium in the Legislation of Christian Roman Emperors
Loading...
Date
2019
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Wydawnictwo KUL
Abstract
This publication is an attempt to answer the question: what was the role of the criminal penalty, especially in its strictest form (summum supplicium) in the Roman legislation of Christian emperors? Finally, whether is it noticeable, based on the example of summum supplicium, that Christianity influenced the Roman criminal law in any way? As it has been demonstrated, the new state religion did not radically change the Roman criminal legislation. The legislation of the Christian emperors confirmed both, the division of society into servi and liberii that had existed for centuries in the Roman state and the diversity of the legal situation of individual social groups. Punishment in the legislation of Christian emperors continued to fulfil the role it had played in the previous centuries and became, even more than ever before, an essential tool for the political struggle of the present state authority. The finest example of this was the legislation of Constantine the Great, followed by all the severity of criminal repression which resulted in the issuing of this legal act. A great desire to bring about a new order, maintain power and even the fear of losing it can be detected in the strictness of the Constantine’s legislation. Finally, the once persecuted Christians began to behave like their previous persecutors.
Niniejsza publikacja została poświęcona próbie udzielenia odpowiedzi na pytanie – jaką rolę pełniła kara kryminalna, a zwłaszcza jej najsurowszy wymiar (summum supplicium), w ustawodawstwie rzymskich cesarzy chrześcijańskich? W końcu, czy na przykładzie summum supplicium można zauważyć, że chrześcijaństwo wpłynęło w jakiś sposób na rzymskie prawo karne. Jak wykazano, nowa religia państwowa nie zmieniła w radykalny sposób rzymskiego ustawodawstwa karnego. Prawodawstwo cesarzy chrześcijańskich utwierdziło istniejący od wieków w państwie rzymskim podział społeczeństwa na servi i liberii oraz zróżnicowanie sytuacji prawnej poszczególnych grup społecznych. Kara w ustawodawstwie cesarzy chrześcijańskich nadal spełniała te funkcje, które pełniła w poprzednich wiekach, ale stała się w jeszcze większym stopniu niż do tej pory, zasadniczym narzędziem walki politycznej obecnej władzy państwowej. Najlepszym tego przykładem było ustawodawstwo Konstantyna Wielkiego, ale także cała surowość represji karnej, której efektem było wydanie tego aktu prawnego. W surowości ustawodawstwa Konstantyna widać wielką chęć zaprowadzenia nowego porządku, utrzymania władzy, ale jeszcze bardziej strach przed jej utratą. W końcu prześladowani wcześniej chrześcijanie zaczęli postępować tak, jak ich poprzedni prześladowcy.
Эта публикация посвящена попытке ответить на вопрос – какую роль играло уголовное наказание, и особенно его самое серьезное измерение (summum supplicium) в законодательстве римских христианских императоров? Наконец, можно ли на примере summum supplicium отметить, что христианство каким-то образом повлияло на римское уголовное право. Как было показано, новая государственная религия не изменила радикальным образом римское уголовное законодательство. Законодательство христианских императоров подтвердило разделение общества на servi и liberii, существовавшее на протяжении веков в римском государстве, и дифференциацию правового положения отдельных социальных групп. Наказание в законодательстве христианских императоров по-прежнему выполняло те функции, которые оно выполняло в предыдущие века, но стало даже в большей степени, чем прежде, важнейшим инструментом политической борьбы существующей государственной власти. Лучшим примером этого является законодательство Константина Великого, но также и вся строгость уголовных репрессий, которая привела к изданию этого правового акта. Строгость законодательства Константина свидетельствует о большом желании создать новый порядок, сохранить власть, но еще больше о боязни потерять ее. В конце концов, преследуемые ранее христиане начали вести себя как их предыдущие преследователи.
Niniejsza publikacja została poświęcona próbie udzielenia odpowiedzi na pytanie – jaką rolę pełniła kara kryminalna, a zwłaszcza jej najsurowszy wymiar (summum supplicium), w ustawodawstwie rzymskich cesarzy chrześcijańskich? W końcu, czy na przykładzie summum supplicium można zauważyć, że chrześcijaństwo wpłynęło w jakiś sposób na rzymskie prawo karne. Jak wykazano, nowa religia państwowa nie zmieniła w radykalny sposób rzymskiego ustawodawstwa karnego. Prawodawstwo cesarzy chrześcijańskich utwierdziło istniejący od wieków w państwie rzymskim podział społeczeństwa na servi i liberii oraz zróżnicowanie sytuacji prawnej poszczególnych grup społecznych. Kara w ustawodawstwie cesarzy chrześcijańskich nadal spełniała te funkcje, które pełniła w poprzednich wiekach, ale stała się w jeszcze większym stopniu niż do tej pory, zasadniczym narzędziem walki politycznej obecnej władzy państwowej. Najlepszym tego przykładem było ustawodawstwo Konstantyna Wielkiego, ale także cała surowość represji karnej, której efektem było wydanie tego aktu prawnego. W surowości ustawodawstwa Konstantyna widać wielką chęć zaprowadzenia nowego porządku, utrzymania władzy, ale jeszcze bardziej strach przed jej utratą. W końcu prześladowani wcześniej chrześcijanie zaczęli postępować tak, jak ich poprzedni prześladowcy.
Эта публикация посвящена попытке ответить на вопрос – какую роль играло уголовное наказание, и особенно его самое серьезное измерение (summum supplicium) в законодательстве римских христианских императоров? Наконец, можно ли на примере summum supplicium отметить, что христианство каким-то образом повлияло на римское уголовное право. Как было показано, новая государственная религия не изменила радикальным образом римское уголовное законодательство. Законодательство христианских императоров подтвердило разделение общества на servi и liberii, существовавшее на протяжении веков в римском государстве, и дифференциацию правового положения отдельных социальных групп. Наказание в законодательстве христианских императоров по-прежнему выполняло те функции, которые оно выполняло в предыдущие века, но стало даже в большей степени, чем прежде, важнейшим инструментом политической борьбы существующей государственной власти. Лучшим примером этого является законодательство Константина Великого, но также и вся строгость уголовных репрессий, которая привела к изданию этого правового акта. Строгость законодательства Константина свидетельствует о большом желании создать новый порядок, сохранить власть, но еще больше о боязни потерять ее. В конце концов, преследуемые ранее христиане начали вести себя как их предыдущие преследователи.
Description
Keywords
summum supplicium, kara śmierci, rzymskie ustawodawstwo karne, chrześcijaństwo, capital punishment, Roman criminal legislation, Christianity, смертная казнь, римское уголовное законодательство, христианствo
Citation
"Studia Prawnicze KUL", 2019, nr 4, s. 39-56