Browsing by Author "Uciecha, Andrzej"
Now showing 1 - 8 of 8
Results Per Page
Sort Options
- ItemAfrahat, Mowa XIX – Przeciwko Żydom, którzy mówią, że na nowo zostaną zgromadzeni(Wydawnictwo KUL, 2020) Uciecha, AndrzejMowa Przeciwko Żydom, którzy mówią, że na nowo zostaną zgromadzeni jest dziewiętnastym wykładem w całej kolekcji Afrahata. Mędrzec perski kontynuuje i rozwija polemikę z nauczaniem judaizmu i rabinów babilońskiej diaspory. Pers podważa przekonanie Żydów oparte na prorockich obietnicach o ponownym zgromadzeniu Izraela i dowodzi fałszu ich interpretacji. Bóg odrzucił swój Naród Wybrany. Prorockie zapowiedzi odbudowy Izraela wypełnione zostały ostatecznie w powrocie z niewoli babilońskiej. Uprzywilejowaną postacią w antyżydowskiej argumentacji Persa jest prorok Daniel. Jego wizje wypełniły się w Jezusie Chrystusie i w zniszczeniu Jeruzalem, które nigdy już nie zostanie odbudowane.
- ItemAfrahat, Mowa XVI – O narodach, które zastąpiły naród (Demonstratio XVI: De Gentibus quae Loco Populi Suffectae Sunt, PSyr 1, 760-784)(Wydawnictwo KUL, 2019) Uciecha, AndrzejMowa O narodach, które zastąpiły naród jest szesnastym wykładem w całym dziele Afrahata. Mędrzec perski podejmuje temat Izraela i ludów pogańskich. Bóg odrzucił „naród wybrany” a jego miejsce zajęły narody pogańskie. Polemiczne przesłanie De Gentibus quae Loco Populi Suffectae Sunt podważało mniemanie, że Izrael może się uważać „za naród z narodów”. Lud izraelski został odrzucony, gdyż zlekceważył nieustanne upomnienia proroków. Bóg upodobał sobie w ludach „nowego przymierza”, które miały drażnić i inspirować Izraelitów. W planach Bożych powołanie pogan było wcześniejsze niż „narodu wybranego”.
- ItemAfrahat, Mowa XVII – O Chrystusie, Synu Bożym. Demonstratio XVII: De Christo Dei Filio(Wydawnictwo KUL, 2020) Uciecha, AndrzejMowa O Chrystusie, Synu Bożym jest siedemnastym wykładem w całym dziele Afrahata. Mędrzec perski kontynuuje i rozwija polemikę z nauczaniem judaizmu i rabinów babilońskiej diaspory. Osią argumentacji jest prawda o bóstwie Mesjasza-Chrystusa, Syna Bożego, w którym wypełniły się prorockie zapowiedzi Starego Testamentu. Perski Mędrzec konsekwentnie odpiera żydowską krytykę, w której chrześcijanie są oskarżani o fałszowanie proroctw Starego Testamentu i bluźnierstwo przypisywania Chrystusowi boskiej godności. Relatywnie niewielka objętość tego chrystologicznego przedłożenia może rodzić pytania i wątpliwości. Możliwe, że Afrahat uświadomił sobie ułomną fragmentaryczność swojego wywodu na temat Chrystusa, Syna Bożego, i łamiąc zasady literackiej konwencji akrostychu, dodał do całości dzieła dwudzieste trzecie bardzo obszerne Demonstratio de acino.
- ItemAfrahat, Mowa XX: O trosce o biednych (Demonstratio XX: De sustentatione egenorum, PSyr 1, 893-930)(Wydawnictwo KUL, 2021) Uciecha, AndrzejMowa O pomocy biednym jest dwudziestym wykładem w całej kolekcji Demonstrationes Afrahata. Mędrzec perski kontynuuje i dyskretnie rozwija polemikę z nauczaniem judaizmu i rabinów babilońskiej diaspory. Właściwe odczytanie przesłania zawartego w De sustentatione egenorum wymaga znajomości kontekstu społeczno-religijnego w jakim rozwijało się życie Kościoła w Persji w połowie IV wieku. Wykład może świadczyć o trudnej sytuacji chrześcijan babilońskich, którzy w czasie prześladowań Szapura II, nie rozumiejąc istotnych różnic między chrześcijaństwem a judaizmem, prawdopodobnie odwiedzali synagogi i korzystali z dobroczynności Żydów. Jak nauczyciel swoich uczniów Mędrzec Perski stara się zachęcić słuchaczy do podjęcia dzieła caritas christiana i umocnić tych chrześcijan, którzy już wspierają ubogich.
- ItemAfrahat, Mowa XXI: O prześladowaniu (Demonstratio XXI: De Persecutione, PSyr 1, 931-990) ܬܚܘܝܬܐ ܕܪܕܘܦܝܐ(Wydawnictwo KUL, 2021) Uciecha, AndrzejAfrahat redagował swoje Demonstrationes w czasie krwawych prześladowań Kościoła w Persji w latach 337-379 za panowania Szapura II (309–379). Wykład De Persecutione został w całości poświęcony zagadnieniu martyrologii perskich chrześcijan. W polemicznej argumentacji Afrahat odpiera ataki żydowskich przeciwników i dowodzi błędu ich wywodów: cierpienia Jezusa i trudną sytuację chrześcijan interpretowali oni jako dowód na kłamstwo chrystianizmu i Jego założyciela. Centralnym komponentem wykładu jest bogato udokumentowana sekcja skonstruowana na bazie wyselekcjonowanych biblijnych bohaterów, którzy byli prześladowani: Józef Egipski, Mojżesz, Jozue, Jefte, Dawid, Eliasz, Elizeusz, Ezechiasz, Jozjasz, Daniel, Chananiasz i Mardocheusz. Wszyscy oni są typami i zapowiadają Jezusa, który był prześladowany. Tworzą oni osobowe modele aplikowanej w doczesności Bożej sprawiedliwości; są wzorem ludzi sprawiedliwych, czyli tych, którzy wiernie zachowywali prawo Boże, i których to Bóg nie opuścił.
- ItemTeologia postu w "Hymnach o poście" św. Efrema Syryjczyka(Wydawnictwo KUL, 2020-06-15) Uciecha, AndrzejW literackim dorobku świętego Efrema są biblijne komentarze, pisane prozą polemiczne refutationes i medytacje, dialogi poetyckie, metryczne homilie (memre) oraz hymny (madrasze). Te ostatnie zasługują na szczególną uwagę, gdyż jak się wydaje ten gatunek literacki był ulubionym narzędziem w hermeneutycznym warsztacie Syryjczyka. Adresatami madrasza nie byli mnisi, czy eremici, bowiem syryjskie chrześcijaństwo orientalne w IV wieku skupiało się z wyjątkową intensywnością na pogłębianiu aspektów ascetycznych chrześcijańskiego życia, takich jak: post, czuwanie, modlitwa nieustanna. To duchowe nastawienie dotyczyło wszystkich ochrzczonych, niezależnie czy duchownych, mnichów, czy świeckich. Oprócz przykładów biblijnych drugim źródłem obrazów w pieśniach De ieiunio jest świat natury, który nie istniałby bez woli Stwórcy. W niektórych fragmentach swoich madrasza O poście Efrem buduje harmoniczną kompozycję złożoną z tych dwóch wątków, dopełniając sens tekstu biblijnego za pomocą obrazów zaczerpniętych ze świata natury. Klamrą spinającą bogate teologiczne przesłanie zawarte w zwrotkach dziesięciu liturgicznych pieśni jest Chrystus, jako Słowo otwierające skarbnicę Pisma Świętego, jako Pierworodny Syn Ojca, jako jedyny Sprawiedliwy i wzór nad wzorami dla wszystkich ascetów i poszczących. W praktykowaniu postu liczy się dobra wola, dyscyplina w walce z głodem i pożądaniem oraz umiejętność dzielenia się z innymi. Efrem podkreśla znaczenie czynników motywacyjnych i akcentuje oczyszczające działanie postu.
- ItemTeologiczne podstawy monastycznej mistyki nestoriańskiej (syro-orientalnej) w listach Jana z Dalijata(Wydawnictwo KUL, 2018) Uciecha, AndrzejThe article attempts to draw an outline of the mystic theology of the Nestorian monk John of Dalyatha (John Saba, „the Elder”), who lived at the border of what is now Turkey and Iraq at the turn of the 7th and the 8th centuries. His literary output consists of the letters and the homilies and belongs to the „golden age” of the East Syrian Christian literature. In line with the Nestorian Orthodoxy, John Saba denied the perception of the God’s nature, which was identified by him with the transcendent nature of Father. He accepted, however, a contemplation of God’s glory, understood as a radiance and a reflection of the invisible nature. John of Dalyatha was the only mystic who attempted to explain this distinction in the light of ideas of St. Paul (2Cor 3:18 and 4:6). The subject of the current analysis is the idea behind the expressions „remembrance of God” and „the world of changeability”. Unceasing looking at the God, and searching for Him deep into the heart is necessary for the development of mystical sensitivity. The psychological depth of John’s religious programme is striking. In the human soul, the heart is the place of a union with the God, as it was in „the Holy of Holies”. John conveys his spiritual experience, although he is fully conscious of imperfect means through which man can communicate the mysteries of God.
- ItemThe Basis of John Chrysostom’s Teaching on Widowhood(Wydawnictwo KUL, 2022) Konieczko, Michał; Uciecha, AndrzejThe paper presents the origins of John Chrysostom's teaching on widowhood. The author analyses the most important factors that contributed to the shaping of John’s teaching aimed at widows. The first factor was his personal experience, such as the relationship with his mother or with befriended widows. The second factor was being under a strong influence of St. Paul’s teachings, especially the Letter to the Ephesians and the First Letter to the Corinthians. The last factor was a consequence of John's distinction between the existential and essential sources of widowhood. The existential sources, i.e. mainly the imitation of virginity, are the result of John’s understanding of anthropology, while the essential sources are rooted in the unity of divine hypostases and arise from his view on Christian marriage. Chrysostom’s concept of widowhood takes on a concrete and vertical structure in which one can see a trace of the influence of philosophy and education which he received.