Browsing by Author "Pawlak, Wiesław"

Now showing 1 - 1 of 1
  • Item
    Respublica litteraria pisarzy nowołacińskich XVI-XVII wieku. Studia i szkice, Lublin, Wydawnictwo KUL, 2022, ss. 326 ("Studia i Materiały z Dziejów Literatury Wczesnonowożytnej" 9)
    (Wydawnictwo KUL, 2022) Pawlak, Wiesław
    Książka zawiera dziewięć studiów i szkiców na temat wybranych twórców literatury nowołacińskiej XVI-XVII wieku jako reprezentantów ówczesnej reipublicae litterariae – ponadnarodowej i ponadwyznaniowej wspólnoty uczonych, której koncepcja, nawiązująca do źródeł antycznych, zrodziła się w kulturze humanistycznej XV-XVI wieku. U jej podstaw legła między innymi idea łączącej uczonych przyjaźni (amicitia eruditorum), opartej na wspólnych wartościach etycznych i intelektualnych. Niejako urzędowym językiem tej rzeczypospolitej uczonych była łacina. To właśnie w tym języku tworzono prace, które publikowano i czytano w całej Europie i dopiero wtórnie tłumaczono na języki wernakularne. Łacina była też głównym językiem humanistycznej epistolografii, która w epoce wczesnonowożytnej odgrywała istotną rolę jako narzędzie komunikacji, a ponadto służyła do nawiązywania kontaktów między członkami reipublicae litterariae. Udział polskich autorów w tych listownych rozmowach nieobecnych przyjaciół (amicorum colloquia absentium) oraz inne polonika ukryte w korespondencji dawnych humanistów, podobnie jak europejska recepcja dzieł pisarzy polsko-łacińskich i znacznie liczniejsze ślady recepcji literatury nowołacińskiej w Polsce, są jeszcze jednym i to ważnym świadectwem przynależności przedrozbiorowej Rzeczypospolitej do kultury łacińskiej Europy. Przywołane wyżej najważniejsze pojęcia i tematy zostały rozwinięte i uszczegółowione w poszczególnych studiach i szkicach. Utrzymane w poetyce autonomicznych tekstów, pozostają one ze sobą w bliskim, dialogicznym niejako związku, przedstawiając i naświetlając wspomniane wyżej zagadnienia z odmiennej perspektywy, często wyznaczonej przez postaci i dzieła mało znane lub z pozoru mało istotne, które jednak starano się usytuować i przedstawić w możliwie szerokim kontekście współczesnej im kultury polskiej i europejskiej. W pierwszym rozdziale, w nawiązaniu do rozprawy Johanna Schraga (Johannes Schragius) Dissertatio academica de amicitia eruditorum ad ideam Plinii Secundi praesertim delineata (Strasburg 1696), zrekonstruowana została humanistyczna koncepcja przyjaźni uczonych (amicitia eruditorum). W rozdziale drugim ukazano jej związek z humanistyczną epistolografią. Rozdział trzeci poświęcony został obecnym w niej polonikom – korespondencji polskich i europejskich humanistów oraz świadectwom zainteresowania dawną Polską w listach autorów obcych. Ich przykładem jest m.in. list francuskiego humanisty Rolanda Desmarestsa (1594-1653) do Jeana-François Sarrasina (1614-1654) oraz zawarty w nim utwór Aloisiae Gonzagae ad Ladislaum Poloniae Regem sponsum proficiscentis propempticum (Pieśń pożegnalna dla Ludwiki Gonzagi, udającej się w drogę do swojego męża, króla Polski Władysława), któremu poświęcony został czwarty rozdział książki. W rozdziale piątym przedstawiono najważniejsze świadectwa recepcji niemieckiej literatury nowołacińskiej w dawnej Rzeczypospolitej oraz recepcji dzieł polskich autorów nowołacińskich w krajach niemieckojęzycznych. Egzemplifikacją obu tych zjawisk jest znajomość dzieł bawarskiego jezuity Jeremiasa Drexela w Polsce, której dotyczy rozdział szósty, oraz twórczości Szymona Szymonowica w Niemczech, o czym mowa w rozdziale ósmym. Szymona Szymonowica dotyczy również rozdział siódmy, poświęcony nieznanym aspektom biografii i twórczości tego nowołacińskiego poety. W rozdziale dziewiątym przedstawiono postać oraz najważniejsze dzieło – zbiór emblematów maryjnych Firmamentum symbolicum (1652) – siedemnastowiecznego karmelity polskiego Sebastiana a Matre Dei. Integralną częścią książki jest bibliografia, obejmująca teksty źródłowe oraz opracowania, i indeks nazwisk.