Browsing by Author "Kubiś, Adam"

Now showing 1 - 20 of 59
  • Item
    Adam Ryszard Sikora, Patmos – wyspa św. Jana. Miejsca na Patmos związane z Apostołem znane z tradycji spisanych i ustnych (Biblioteka Szkoły DABAR 3; Rzeszów: Bonus Liber 2022)
    (Wydawnictwo KUL, 2022) Kubiś, Adam
    Recenzja książki: Adam Ryszard Sikora, Patmos – wyspa św. Jana. Miejsca na Patmos związane z Apostołem znane z tradycji spisanych i ustnych (Biblioteka Szkoły DABAR 3; Rzeszów: Bonus Liber 2022). Ss. 335. PLN 120. ISBN 978-83-66566-32-3
  • Item
    Betlejem - pomiędzy teologią, historią i archeologią
    (Diecezja Rzeszowska, 2013) Kubiś, Adam
  • Item
    Biblijny obraz św. Józefa
    (Miejska i Powiatowa Biblioteka Publiczna w Kolbuszowej, 2022) Kubiś, Adam
    Zaprezentowano sylwetkę Józefa, prawnego ojca Jezusa, w ujęciu dwóch ewangelistów, Mateusza i Łukasza. W prezentacji Józefa w relacji Mateusza skupiono się na pięciu dyskutowanych kwestiach: (1) pochodzeniu Józefa z rodu Dawida, a zatem prawnym ojcostwie Józefa; (2) sprawiedliwości Józefa (1,19); (3) posłuszeństwie woli Boga ze strony Józefa; (4) decyzji Józefa o rozstaniu się z Maryją (1,20); (5) kontrowersyjnym stwierdzeniu o niezbliżaniu się Józefa do Maryi do czasu narodzin Jezusa (1,25). Prezentacja postaci Józefa w relacji Łukasza omawia sceny z postacią Józefa w Ewangelii Dzieciństwa Jezusa oraz genealogię Jezusa i perykopę nazaretańską. Jedyne teksty ewangeliczne mówiące o Józefie dotyczą dzieciństwa Jezusa (wyjątkiem są Łk 3,23; 4,22). Fakt ten może potwierdzać tradycję apokryficzną mówiącą o wczesnej śmierci Józefa. Najistotniejszą cechą Józefa jest jego ojcostwo prawne w stosunku do Jezusa.
  • Item
    Chris Keith, Jesus’ Literacy. Scribal Culture and the Teacher from Galilee
    (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, Instytut Nauk Biblijnych, 2016) Kubiś, Adam
  • Item
  • Item
    Człowiek czy anioł? Tożsamość młodzieńca w Markowej narracji o pustym grobie Jezusa (16,5-7)
    (Instytut Tomistyczny, 2015) Kubiś, Adam
    The question of the identity of the νεανίσκος in Mark 16:5-7 is not so clear and straightforward as one might think at first glance. If the reader is not influenced by the other three canonical gospels, the Markan description of this figure is at least ambiguous. It might be an angel, but equally well a human being. Further, when read in the context of the larger Markan narrative, this figure should be linked with another, parallel νεανίσκος appearing in Mark 14:51-52. Both of these occurrences ought to be read not only on a realistic-historical level but in a symbolic register as well. On a historical level the young man sitting in the tomb of Jesus is an angel, even though the women visiting Jesus’ tomb regarded him purely as a human being. As a symbolic figure, however, the νεανίσκος sitting in the empty tomb of Jesus might represent, at one and the same time: Jesus, his disciple, a catechumen, a martyr, a Markan Church, or an implied reader. The two Markan νεανίσκοι, taken together, create an inclusio which brackets that Gospel’s entire passion and paschal narrative. This invites the discerning reader, Jesus’ disciple, to pose a question regarding his or her own status as a witness to Jesus’ resurrection. Discover the world's research
  • Item
    Dlaczego w narracji Janowej Piotr nie płakał po zaparciu się Jezusa? Kilka refleksji na temat prezentacji postaci Piotra w J 18,1-27
    (2017) Kubiś, Adam
    The article seeks to shed light on the Johannine presentation of Peter, by focusing on the scenes surrounding Jesus’ arrest and his trial before the high priest. The analysis opens with pointing out the importance of Peter as a secondary character in the Gospel of John, specifically in John 18:1-27. There follows an overview of recent scholarly studies on the characters found in the Gospel of John, and how they are characterized. In the next four sections of the article, the figure of Peter is analyzed as he appears in four episodes: (1) Peter’s taking up the sword during Jesus’ arrest (18:1-12); (2) Peter’s accompanying Jesus as he is led to the place of trial (18:15); (3) Peter’s entering into the courtyard of the high priest’s house (18:15-16); (4) Peter’s three-fold denial (18:17-27). The final section of the article confronts the issue of Peter’s apparent lack of remorse in the wake of his third denial, as reflected in the Johannine narrative.
  • Item
    Dlaczego w relacji Mateusza (21,1-11) Jezus wjeżdżał do Jerozolimy na dwóch osłach? Część 1: Referent drugiego zaimka αὐτῶν w Mt 21,7
    (2018) Kubiś, Adam
    The article deals with one of the problematic issues found in the Matthean entry narrative (21:1-11), namely identifying the appropriate referent for the second pronoun αὐτῶν in Mt 21:7. First, a few textual emendations to the original Greek text are discussed, since the solution to the above problem has sometimes been sought in the discovery of a truly original text, free of this interpretative difficulty. Second, the grammatical and rhetorical explanations of the issue are elucidated. Third, the article presents and evaluates arguments for identifying the proper referent of αὐτῶν, whether in the vestments or in the two animals. In the author’s opinion, the most convincing solution to the problem lies in identifying the referent of the ambiguous pronoun as the two animals.
  • Item
  • Item
    Drzewo figowe, osioł i woda żywa. Rola księgi Zachariasza w Ewangelii Janowej
    (2015) Kubiś, Adam
    In four sections, the article deals with four specific issues related to the use of the Book of Zechariah in the Fourth Gospel. First, nine different ways in which the Old Testament is employed in John’s Gospel are presented. In this section the article aims to justify focusing on the use of a single OT book in John’s Gospel, an approach which appeals to many scholars as the most appropriate way of dealing with the broader issue of the use of the OT in the Fourth Gospel. Such a seemingly narrow methodological choice enables the exegete to investigate virtually all possible uses of a particular OT text (book), applying the appropriate attention and thoroughness. Second, the article discusses two major methodological problems connected with the study of the OT in the Fourth Gospel, namely (1) the absence of careful, widely accepted definitions for the literary devices of quote, allusion, and echo; and, related to this, (2) the elusive nature of any objective criteria for identifying allusions and echoes. The article also broaches the issue of the rightly questioned legitimacy of using the term “intertextuality” within the realm of biblical studies employing the historical-critical method. As to the problem of definitions, Ben-Porat’s definition of literary allusion, together with Sommer’s approach to the phenomenon called an echo, are adopted in this article. Thirdly, the article presents a case study of one particular allusion in the Fourth Gospel, namely the mention of the fig tree in the narrative of the call of the first disciples in John 1:45-51. Indeed, the question of why Nathaniel confesses Jesus to be the Son of God and the king of Israel (1:49) following Jesus’ statement that he saw him under the fig tree (1:48) stands as a perennial crux interpretum in Johannine studies. Seeing an allusion to the prophecy of Zec 3:10 seems to solve this problem convincingly. Fourth, the article discusses the use of explicit quotations from Zechariah in the Fourth Gospel. The current study reveals that there are two basic focal points of the major Johannine references to Zechariah: (1) the cleansing narrative (Jn 2:13-22), with its references to Zec 6:12-13 and 14:21, and the triumphal entry narrative (Jn 12:12-16), which quotes Zec 9:9, both refer to the rebuilding of the temple; and (2) Jn 7:38, quoting Zec 14:8, and Jn 19:30-37, quoting Zec 12:10 both relate to the gift of the Spirit. Taken together, the references to Zechariah in the Fourth Gospel express two facets of a single, fundamental Johannine theological paradigm, i.e. that Jesus is the new temple: (1) the cleansing and rebuilding of the temple, understood as both Jesus’ body and the community of believers, and (2) the gift of the Spirit flowing out of the new temple, Jesus’ body.
  • Item
  • Item
    The Hemorrhaging Woman and Jairus’ Daughter as Representatives of Israel. An Attempt at the Symbolic Reading of Mark 5:21-43
    (Wydawnictwo KUL, 2020) Kubiś, Adam
    The scope of the present study is the symbolic analysis of the two interwoven Markan narratives about the healing of the woman with the flow of blood (5:25-34) and the raising of Jairus’ daughter (5:21-24.35-43). The principal thesis of this work consists in interpreting both women as symbols of Israel. The study begins with the presentation of the methodological premises of symbolic analysis. The main methodological premise of this work is the conviction that the literary sense of this pericope is in fact imbued with symbolism. Then there is a presentation of three criteria which help in detecting symbols in the biblical text: textual probability, conventions probability and contextual probability. Subsequently, in order to lend credence to the principal thesis of the article, seventeen literary elements found in Mark 5:21-43 are discussed; each of them meets the first two criteria and lends itself to symbolic interpretation of the two women as representations of Israel. The cumulative weight of these seventeen elements creates a rather strong cumulative argument in favor of the main thesis. Finally, the conformity between the symbolic interpretation of these women and both the immediate and global contexts of this pericope is discussed. The presence of this conformity meets the third criterion of contextual probability. The article thus offers a convincing case for the symbolic interpretation of the hemorrhaging woman and Jairus’ daughter in Mark 5:21-43 as representations of Israel.
  • Item
    “I delight in love, not in sacrifice”. Hosea 6:6 and Its Relecture in the Gospel of Matthew
    (2020-12) Kubiś, Adam
    The first part of the article deals with four different understandings of Hosea 6:6 in the context of this prophetic book: (1) repudiation of the cult as such, (2) the rejecting of a specific kind of cult, (3) the priority of ethics over the cult, and (4) the symbiosis of cult and ethics, i.e. that an authentic cult interweaves ethical values and proper ritual conduct. The author concludes that the forth interpretation best fits the message of the Book of Hosea. The second part of the article deals with the problem of the textual Vorlage which would have been used by Matthew. It seems that he quoted from the Hebrew text, being faithful to a then-current hermeneutical rule by which each part of a biblical parallelism was interpreted separately, based on the belief that every single line carried equal weight and conveyed a new truth or a new law. The Matthean relecture of Hosea 6:6, the focus of the third part, is presented from two perspectives: synchronic and diachronic. In the synchronic presentation the main point of concern is the contribution of the quotes in 9:13 and 12:7 to understanding the Matthean pericopies. Finally, the diachronic reading deals with the Matthean use of Hosea 6:6 within the context of the Matthean community, and of its dialogue with the Rabbinic Judaism of that day.
  • Item
  • Item
  • Item
    Janowe rozumienie pracy Boga i człowieka. Studium zastosowania terminów ergazomai oraz ergon w czwartej Ewangelii.
    (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, Instytut Nauk Biblijnych, 2014) Kubiś, Adam
    The article deals with the concept of work as reflected in the Fourth Gospel, encompassing the two cognate lexemes evrga,zomai and e;rgon. The analysis is organized according to the subjects who are performing a given work, to wit: the Father, the Son, Jesus’ disciples (including Abraham) and, finally, the people hostile toward God, designated in the Gospel by the general term world. Interestingly enough, both of the studied lexemes appear in John’s Gospel only on the lips of Jesus. Additionally, as it turns out, the Johannine concept of work covers a whole range of meanings: the activity of the Father and the Son (who give life and perform judgment), the salvific mission of the Son, Jesus’ teaching and his obedience to the Father’s will, miraculous healings, human deeds in general (both good or bad), disciples’ fulfillment of God’s will, meaning primarily their faith in Jesus as the Messiah and the Son of God. In a nutshell, the very essence of the work of the Father and the Son (and continued by Jesus’ disciples) can be encapsulated in the concept of salvation.
  • Item
    Jesus' trial before Herod Antipas
    (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara, 2014) Kubiś, Adam
    Opowiadanie o procesie Jezusa przed trybunałem Heroda Antypasa, zamieszczone w Ewangelii Łukaszowej 23,6-12, ma jedną główną funkcję, mianowicie ukazanie niewinności Jezusa. Wśród egzegetów spotyka się opinie, iż opowiadanie jest kompozycyjną fikcją, nieopartą na faktach, gdyż narracja ta nie wnosi niczego istotnego do Łukaszowego opisu męki i śmierci Jezusa, powtarzając jedynie występujące wcześniej motywy. Okazuje się jednak, iż opowiadanie, kładąc nacisk na znany już fakt niewinności Jezusa, posiada nowe elementy oraz odgrywa istotną rolę w ogólnym teologicznym przesłaniu Łukaszowego opisu męki Jezusa. Można zatem mówić o czterech funkcjach opowiadania, a właściwie funkcjach prezentacji niewinnego i milczącego Jezusa: historycznej (Jezus był niewinny, mimo że został postawiony przed sądem), chrystologicznej (milczenie Jezusa nawiązuje do proroctwa Iz 53,7 i wskazuje na jego tożsamość Cierpiącego Sługi Pańskiego; sąd nad Jezusem prowadzi do pojednania pomiędzy wrogami, Herodem i Piłatem, ukazując zbawienne skutki męki i śmierci Jezusa, co także wskazuje na Jego prawdziwą tożsamość, jako Zbawiciela i Dawcy Pokoju), pedagogicznej, czy inaczej parenetyczno-kerygmatycznej (prześladowany Jezus ukazany jest jako model do naśladowania dla prześladowanych chrześcijan) oraz apologetycznej (niewinność Jezusa potwierdzona jest przez dwa niezależne trybunały: żydowski i rzymski, co ma znaczenie w kontekście prześladowań pierwszych chrześcijan ze strony środowisk żydowskich i Cesarstwa).
  • Item
    Jezus Oblubieniec. Metafora małżeńska w Ewangelii Janowej
    (Bonus Liber, 2023-12-01) Kubiś, Adam
    Opisanie Boga YHWH w Starym Testamencie oraz Jezusa w Nowym Testamencie jako Oblubieńca jest niezwykle śmiałym antropomorfizmem. Trudno sobie bowiem wyobrazić bardziej odważną myśl niż porównanie relacji Boga do człowieka poprzez pryzmat ludzkiego małżeństwa, które w tradycji biblijnej widziane jest jako ścisłe zjednoczenie, prowadzące do „stania się jednym ciałem” (Rdz 2,24). Antropomorfizm ten spotykamy na wielu kartach ST i NT. Porównanie Jezusa do małżonka, oblubieńca, pana młodego jest jednak jednym z najbardziej fundamentalnych kluczy otwierających najgłębszy sens tożsamości Jezusa ukazanego na kartach Ewangelii Janowej. W pierwszej części swego dzieła Ewangelista opisuje i definiuje oblubienicę Jezusa. Jest nią matka Jezusa, Jego uczniowie, Żydzi w Jerozolimie z Nikodemem na czele, Samarytanie z anonimową Samarytanką, w końcu urzędnik królewski z Kafarnaum. Oblubienicą są zatem wszyscy wierzący w Jezusa, poczynając od Jego matki, a kończąc na schizmatykach, heretykach i nieczystych rytualnie poganach. W drugiej części Ewangelii, odpowiadającej drugiemu rozdziałowi książki, opisany jest moment zaślubin pomiędzy Jezusem a Jego oblubienicą. Jest to godzina wywyższenia na krzyżu, śmierci, kiedy Jezus przekazuje swej oblubienicy, stojącej pod krzyżem, swój ślubny dar: Ducha Świętego. Z tej racji spotkanie zmartwychwstałego Jezusa z Marią Magdaleną ujęte jest w konwencji spotkania Salomona ze swą ukochaną w Pnp 3. Rozdział trzeci książki traktuje o tekście, który explicite identyfikuje Jezusa jako oblubieńca, a Jana Chrzciciela jako drużbę, przyjaciela Oblubieńca: „Ten, kto ma oblubienicę, jest oblubieńcem; a przyjaciel oblubieńca, który stoi i słucha go, doznaje najwyższej radości na głos oblubieńca. Ta zaś moja radość doszła do szczytu” (3,29).
  • Item
    Jezus piszący po ziemi (J 8,6.8). Przegląd poszukiwań dotyczących treści napisu, znaczenia gestu i kwestii piśmienności Jezusa
    (2015) Kubiś, Adam
    The article offers a glimpse into the wide spectrum of scholarly analysis concerning three basic issues connected with Jesus’ writing as reported in John 8,6.8. First, the article surveys the question of the content of Jesus’ writing. Despite the complete absence of an actual text, many authors over time have provided a plethora of possible, but hypothetical proposals as to what words Jesus might have written. Secondly, moving beyond the hypothetical content of the writing, the article reviews various suggestions concerning the meaning of Jesus’ action, that is, the very fact that Jesus was writing. Finally, the article deals with the question of the literacy of Jesus and Ch. Keith’s suggestion that this pericope adulterae, as a third century interpolation to the text of John’s Gospel, was created in order to meet the Church’s need for literate leaders.
  • Item
    Judas or Jesus’ Other Disciples? The Old Testament or Jesus’ Word? A Mysterious Reference to the “Scripture” in John 17:12
    (Wydawnictwo KUL, 2019-01-30) Kubiś, Adam
    The fulfillment of “the Scriptures” in John 17:12 has long been a bone of contention among commentators on the Fourth Gospel. The majority of authors have argued that ἡ γραφή unmistakably refers to a passage in the Hebrew Bible. Wendy Sproston (North) and Francis Moloney, however, picking up on an earlier observation by Edwin Freed, suggest Jesus’ own words as a more appropriate referent of ἡ γραφή in this verse. The issue of the correct scriptural referent is intrinsically connected with the question of the thematic referent within the verse in question. As it turns out, the fulfillment of the scripture can refer to either the tragic fate of Judas or the preserving of Jesus’ other disciples. The article surveys recent scholarship on these issues in order to identify the most convincing solutions.