Browsing by Author "Grochowski, Zbigniew Tadeusz"

Now showing 1 - 4 of 4
  • Item
    Elementy retoryki greckiej obecne w opisie grobu Jezusa w J 19,41
    (Wydawnictwo KUL, 2021) Grochowski, Zbigniew Tadeusz
    Artykuł poddaje analizie krótki tekst J 19,41. Owocem badań – po określeniu kontekstu tego wersetu (punkt 1) – jest zidentyfikowanie w nim takich figur retorycznych, jak: conexio, inclusio, amplificatio per incrementum i recapitulatio (punkt 2) oraz allitteratio (punkt 3). Ostatnia z nich, oparta na syntagmie οὐδέπω οὐδείς („nigdy nikt”), stanowi hapax legomenon w całym greckim Starym i Nowym Testamencie oraz podkreśla czystość rytualną miejsca pochówku Jezusa, a tym samym (pośrednio) po­twierdza godność Ciała Chrystusa oraz Jego świętość. Pozostałe figury retoryczne uwypuklają wagę miejsca, w którym odbył się pogrzeb Jezusa, służąc potwierdzeniu Jego królewskiej tożsamości. Wyka­zany retoryczny kunszt czwartego ewangelisty zaprzecza twierdzeniu, jakoby „Jan nie znał wielu technik retorycznych, opisanych przez Arystotelesa, Cycerona czy innych późniejszych retorów” (P.F. Ellis).
  • Item
    Godzina uczniów Jezusa (J 16,32; 18–19) okazją do objawiania się Mistrza
    (Wydawnictwo KUL, 2020) Grochowski, Zbigniew Tadeusz
    Pojęcie „godzina próby w Czwartej Ewangelii” najczęściej kojarzy się z męką Pańską. Okazuje się, że jest to moment trudnego doświadczenia, jaki będą przeżywać także uczniowie Jezusa, zarówno podczas pojmania Mistrza (por. J 16,32), jak i później, gdy przyjdą prześladowania chrześcijan (por. J 16,2.4.21). Niniejszy artykuł prezentuje sześć typów postaw uczniów Jezusa opisanych w „Męce Pańskiej” (J 18–19), ale także – aby nie zaniedbać chrystologii – pokazuje, w jaki sposób stają się oni przy tej okazji „lustrem” dla objawienia Jezusa. Chrystus objawia się bowiem nie tylko za pośrednictwem własnych verba et facta, lecz czyni to także dzięki interakcji ze swymi uczniami lub w zestawieniu (σύγκρισις) własnej postawy z ich zachowaniem. W ten sposób stają się oni locus theologicus objawienia Jezusa. Godzina uczniów staje się więc okazją, w której objawienie Mistrza wybrzmiewa jeszcze dobitniej i w sposób bardziej zrozumiały.
  • Item
    Nicodemus. A Disciple Liberated by the Cross of the Christ from the Darkness of Fear and Disbelief
    (Wydawnictwo KUL, 2020) Grochowski, Zbigniew Tadeusz
    Nicodemus, a Pharisee and one of the Jewish leaders, appears only in the Fourth Gospel. Three events in which he participates—a night meeting with Jesus (John 3:1-21), a verbal clash with members of the Sanhedrin (John 7:50-52) and a funeral, performed for Jesus together with Joseph of Arimathea (John 19:38-42)—are perceived negatively by numerous exegetes, and Nicodemus’s attitude is (sometimes harshly) criticised. However, taking into consideration the significance of all the details of the current narrative and the context of the occurring events, one should be led to the conclusion that this man, nowhere explicitly referred by the Evangelist with the term μαθητής, deserves to be called “a disciple of Christ,” who passed through the three-stage process of maturation in faith. Gradually he began to gain courage in advocating for Christ, and at the decisive moment—during Jesus’ death on the Cross—he definitely stepped out of hiding and gave a public testimony of his adherence to the Master of Nazareth. His person, through a gesture shown to the Crucified, became the locus theologicus in which Jesus revealed himself as the immortal Messiah, Prophet, and King.
  • Item
    The Feigned Ignorance of Judas. Rhetorical Question from the Category interrogatio/ἐρώτημα in Matt 26:25
    (Wydawnictwo KUL, 2022) Grochowski, Zbigniew Tadeusz
    The article analyzes the utterance made by Judas in the Cenacle (1) in the context of his efforts to hand Jesus over to the chief priests (Matt 26:14–25). The fact that his question (Matt 26:25) includes the particle μήτι which assumes a negative response from the interlocutor (1–2) suggests that the disciple was unaware that he was betraying Jesus. Consequently, there is no shortage of positive opinions about Judas, expressed both in the past and today. Matthew’s narrative, however, says something different in this regard. The research problem is therefore seeking an answer to the question: how to interpret Judas’ words? The referenced various biblical translations (3.1) and claims of exegetes (3.2) quote the words of the apostles (Matt 26:22,25) and explain them in an ambiguous manner. The attempts to solve the problem shown in sections 2 and 3.1–2 do not provide a satisfactory conclusion. In the last section (4), the grammatical rules and narrative logic – which are clearly in contradiction – are supplemented with a rhetorical perspective, which leads to a definitive resolution of the dilemma. The synchronic approach applied to the pericope Matt 26:14–25 allows one to draw the conclusion that in Judas’ utterance one should identify a rhetorical question from the category interrogatio/ἐρώτημα whose function in Matt 26:25 is auferendae dissimulationis (“misleading pretense”). Many exegetes have decrypted Judas’ dishonest conduct, but it is only this article that precisely defines this rhetorical phenomenon.