Browsing by Author "Żurek, Waldemar Witold"
Now showing 1 - 20 of 22
Results Per Page
Sort Options
- ItemIII Ogólnopolskie Forum Dyrektorów Archiwów Diecezjalnych w Polsce(Wydawnictwo KUL, 2016) Żurek, Waldemar Witold
- ItemInwentarz kościoła i plebanii w Kosowie w 1751 roku(Wydawnictwo KUL, 2016) Żurek, Waldemar WitoldThe inventory coming from the Diocesan Archive of Drohiczyn is the detailed records of the state of the church and presbytery drawn up by the dean Rev. Krzysztof Modzelewski on 19 January 1751. The inventory was drawn up due to the fact that the parish in Kosów was taken over by Rev. Benedykt Rumszewicz. The former Polish borderland parish is now located within the borders of Belarus.
- ItemInwentarz rzymskokatolickiego kościoła parafialnego w Kobryniu z 21 sierpnia 1933 roku(Wydawnictwo KUL, 2018) Żurek, Waldemar WitoldPo zniszczeniu w 1812 roku parafialnego kościoła rzymskokatolickiego w Kobryniu, nowy wybudowany został przez parafian pod kierunkiem proboszcza ks. Antoniego Kisielewskiego i przez niego poświęcony w sierpniu 1845 roku, konsekrowany został w 1851 roku przez biskupa wileńskiego Wacława Żylińskiego. Prezentowany inwentarz Parafii Wniebowzięcia N.M. Panny w Kobryniu pochodzi z lat międzywojennych II Rzeczypospolitej. Inwentarz sporządził jego proboszcz ks. Józef Kuczyński dnia 21 sierpnia 1933 roku i według tego inwentarza przejął parafię kobryńską z przynależnym inwentarzem ks. Jan Węckiewicz, nowy proboszcz, w obecności ks. Bronisława Kiełbasy, delegata kurii pińskiej i dziekana brzeskiego. After destroying the Roman Catholic Parish Church in Kobryń in 1812, the new parish church was built under the supervision of the parish priest Rev. Antoni Kisielewski and blessed by him in August 1845, then consecrated by the bishop of Vilnius Wacław Żyliński in 1851. The presented inventory of the Parish dedicated to the Assumption of Mary in Kobryń dates back to the interwar years of the Second Polish Republic. The inventory was prepared by the parish priest Józef Kuczyński on 21 August 1933. According to this inventory, the parish of Kobryń (along with the all the inventory) was taken over by Rev. Jan Węckiewicz, a new parish priest, in the presence of Rev. Bronisław Kiełbasa, the delegate of the Curia of Pińsk and the dean of Brest.
- ItemInwentarz rzymskokatolickiego kościoła parafialnego w Siehniewiczach z 14 maja 1930 roku(Wydawnictwo KUL, 2018) Żurek, Waldemar Witold„Inwentarz Siehniewickiego rz-kat. parafialnego kościoła sporządzony przez ks. Izydora Niedroszlańskiego przy zdaniu niniejszego nowo mianowanemu proboszczowi ks. Henrykowi Kazimierowiczowi w myśl zarządzenia J. E. Ks. Biskupa Pińskiego z dnia 14 maja 1930 roku pod Nr 1096/30”. Pierwotny, drewniany kościół parafialny pw. Opieki Najświętszej Maryi Panny w Siehniewiczach, w diecezji łucko-brzeskiej ufundowany został w połowie XVI wieku. Murowaną świątynię ufundowali dla tej parafii Józef i Maria Prozorowie w 1785 roku. Spalona w 1915 roku przez Rosjan, w 1922 roku została odbudowana staraniem ówczesnego proboszcza ks. Izydora Niedroszlańskiego i dzięki ofiarności parafian i dobrodziejów. W latach II Rzeczypospolitej parafia w Siehniewiczach znalazła się w granicach erygowanej w 1925 roku diecezji pińskiej. Decyzją pasterza tej diecezji, biskupa Zygmunta Łozińskiego, z 14 maja 1930 roku, jej proboszcz ks. Izydor Niedroszlański przekazał ją swemu następcy w Siehniewiczach. Ze sporządzonego z tej okazji inwentarza-protokołu dowiadujemy się o historii świątyni, jej odbudowach i remontach, wyposażeniu i konserwacji wystroju świątyni oraz jej odbudowach. Opisane dobra materialne przynależne do parafii ukazują stan beneficjum kościelnego w tamtych czasach. Inwentarz zamieszcza opis zabudowań gospodarczych, aktualnego inwentarza kościelnego i biura oraz archiwum parafialnego. “The inventory of the Catholic church of Siehniewice prepared by father Izydor Niedroszlański during the transfer of that church to the new appointed pastor, father Henryk Kazimierowicz according to the decision of His Excellency the Bishop of Pińsk on 14 May 1930, number 1096/30”. The first wooden parish St. Mary of Assistance church in Siehniewice in the diocese of Łuck-Brześć has been founded in the middle of XVIth century. The church built of bricks have established in 1785 Józef and Maria Prozorowie. The church has been burned by the Russians in 1915 and 1922 reconstructed by the pastor father Izydor Niedroszlański und thanks to the support of the parishioners and benefactors. During the years of the Second Republic the parish of Siehniewice was placed in the new 1925 created diocese of Pińsk. The Bishop Zygmunt Łoziński gave on 14 May 1930 the administration of that parish to the successor of farther Izydor Niedroszlański. From the at that time completed inventory we are getting knowledge about the history of that parish and church, about the successively done constructions and reconstruction, about the equipment and decorations of that church. The in the inventory described material means of the parish are revealing the church preferment. The inventory is describing also the parish buildings, archives and office.
- ItemKaplica Matki Bożej Uzdrowienia chorych w Galu na Wileńszczyźnie(Wydawnictwo KUL, 2016) Żurek, Waldemar WitoldIn the Vilnius region near Troki there is the tiny village of Gaj situated in the forest; it is part of the parish of Stare Troki in the Archdiocese of Vilnius. The village is inhabited by dozens of residents who are Polish. In this village there is a chapel of Our Lady Health of the Sick, which was built in the thirties of the last century thanks to the efforts of Włodzimierz Andrzejewski’s brother (a member of the Brothers Hospitallers of Saint John of God) and his family. It was consecrated in 1937. The chapel houses a copy of the image of Our Lady Health of the Sick from the Holy Cross Church of the Brothers Hospitallers in Vilnius. To this day, on the last Sunday in August, the faithful gather in the parish fair to give thanks to God, through the intercession of Our Lady, for everything they received from Him.
- ItemKs. Franciszek Niemczyk SDB, Wiązanka wspomnień i zdarzeń z czasu jego pobytu w zakładzie oświęcimskim(1894, 1900-1904)(Wydawnictwo KUL, 2019) Żurek, Waldemar WitoldW sierpniu 1898 roku przybył z kolebki Zgromadzenia Salezjańskiego z Turynu do Oświęcimiu młody salezjanin, skierowany tutaj jako delegat przełożonego generalnego salezjanów – ks. Michała Rua, aby przejąć na rzecz zgromadzenia zabytkową kaplicę św. Jacka Odrowąża, mając w planie odkupić z rąk żydowskich ruiny podominikańskiego klasztoru i kościoła Świętego Krzyża. Inspiratorem powyższego przedsięwzięcia był proboszcz oświęcimski ks. Andrzej (Jędrzej-junior) Knycz (1835-1902), który z wdzięczności osobistej wobec założyciela salezjanów ks. Jana Bosko (1815-1888), za zgodą ordynariusza krakowskiego biskupa Jana Puzyny doprowadził do przekazania obiektów podominikańskich w Oświęcimiu salezjanom. Ci w zamian zobowiązali się do wybudowania, otwarcia i prowadzenia zakładu młodzieżowego o charakterze wychowawczo-dydaktycznym. Zapisane wspomnienia Franciszka Niemczyka, jednego z pierwszych trzech wychowanków salezjańskich w tymczasowym zakładzie w Oświęcimiu, późniejszego salezjanina, obejmują okres od przybycia w 1898 roku do Oświęcimia ks. Franciszka Trawińskiego do objęcia na początku grudnia 1900 roku tej placówki zakonnej przez następcę ks. F. Trawińskiego – ks. Emanuela Manassero. Wiązanka wspomnień opisuje życie codzienne otwartego tymczasowego zakładu salezjańskiego w wydzierżawionym budynku przy ulicy Kęckiej (późniejszej ulicy Jagiełły), a głównie zmagania z podjętą przez ks. F. Trawińskiego ryzykowną loterią, która miała dostarczyć środków ekonomicznych na budowę salezjańskiego zakładu młodzieżowego w Oświęcimiu. Ten został zbudowany w Oświęcimiu i poświęcony w 20 października 1901 roku przez kard. Jana Puzynę z Krakowa.
- ItemNational Forum of the Directors of the Diocesan Archives in Poland(Wydawnictwo KUL, 2014) Żurek, Waldemar Witold
- ItemParafia farna Świętych Joachima i Anny we Włodzimierzu Wołyńskim w świetle opisu z 1864 roku(Wydawnictwo KUL, 2021) Żurek, Waldemar WitoldParafialny kościół farny we Włodzimierzu Wołyńskim zapoczątkował swoją historię w połowie XVI wieku, jako drewniany, następnie murowany, który był trzykrotnie trawiony przez pożar: w 1736, 1800 i 1833 r. Posługę pastoralną w tym kościele spełniali od 1751 r. kapucyni mieszkający w klasztorze przy kościele. Po skasowaniu klasztoru kapucynów przez władze carskie w 1832 r., w czasie represji popowstaniowych, opiekę nad parafią przejęli księża diecezjalni. Parafia przetrwała II wojnę światową. W 1958 r. została zlikwidowana przez władze komunistyczne. Świątynia wróciła do katolików w 1992 r. Duszpasterstwo prowadzą karmelici trzewiczkowi.
- ItemParafia Opieki Najświętszej Maryi Panny w Siehniewiczach w diecezji pińskiej w świetle wizytacji z 3 października 1926 roku(Wydawnictwo KUL, 2020-06-30) Żurek, Waldemar WitoldPierwotna świątynia parafialna pw. Opieki Najświętszej Maryi Panny w Siehniewiczach, w diecezji łucko-brzeskiej pochodzi z połowy XVI wieku. Świątynię murowaną ufundowali dla tej parafii Józef i Maria Prozorowie w 1785 roku. Spalona w 1915 roku przez Rosjan, w 1922 roku została odbudowana staraniem proboszcza ks. Izydora Niedroszlańskiego i ludzi dobrej woli. W II Rzeczypospolitej parafia w Siehniewiczach należała do erygowanej w 1925 roku diecezji pińskiej. Historia parafii i sporządzony jej inwentarz, zarówno kościelny, jak i zaplecza gospodarczego, zostały opracowane na wizytację kanoniczną parafii w Siehniewiczach dokonaną 3 października 1926 roku przez ordynariusza diecezji pińskiej Zygmunta Łozińskiego.
- ItemParafia rzymskokatolicka w Mikaszewiczach w diecezji pińskiej w świetle inwentarza kościoła z 1938 roku(Wydawnictwo KUL, 2017) Żurek, Waldemar WitoldMikaszewicze in Polesie, Poland, developed quite intensely thanks to the construction of the railway, the factory of plywood and the sawmill. This town developed after Poland regained its independence in 1918. The factories which were built there attracted a number of workers, which led to the creation of a fairly large town with a workers' settlement in 1938. Then there was a need to erect a separate parish and, given that the neighbouring villages of Rudnia, Morszczynowicze and Zaprosie accepted the Orthodox faith in the period of Poland’s captivity. Initially, the parish priests from Dawidgródek and Łachwa celebrated church services in private houses and later in the school in Mikaszewicze. In 1923, attempts were made to establish a new pastoral and parish centre. In 1927, the Ordinary of Pińsk erected a parish dedicated to the Queen of the Crown of Poland, and Rev. Paweł Stepak was appointed a parish priest. The church, built in a mixture of Gothic and Romanesque style, was consecrated on 18 July 1937 by Bishop Kazimierz Bukraba.
- ItemParafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Stawach w diecezji pińskiej w świetle Inwentarza z 16 października 1933 roku(Towarzystwo Naukowe KUL, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2022) Żurek, Waldemar WitoldW miejscowości Stawy w województwie brzeskim Wielkiego Księstwa Litewskiego Joanna (lub Jan) i Jerzy Stawscy ufundowali w połowie XV w. w swoim majątku pierwotny, drewniany kościół. Nowy kościół, również drewniany, zbudowano w Stawach w pierwszej połowie XVIII w. Konsekrował go biskup łucki jako świątynię Parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i Jakuba Większego Apostoła, w dekanacie Kamieniec Litewski. W 1864 r. parafia w Stawach uległa kasacji przez rząd carski, a świątynię przejęli prawosławni. W 1919 r. powróciła do katolików, a miejscowość Stawy powróciła w granice niepodległej II Rzeczypospolitej. Należała do diecezji mińskiej, a od 1925 r. do nowo powstałej diecezji pińskiej. Prezentowany inwentarz parafialnego kościoła stawskiego sporządził ówczesny proboszcz ks. Ignacy Drozdowicz i dnia 16 października 1933 r. przekazał wraz z parafią swemu następcy ks. Piotrowi Sadowskiemu.
- ItemParafialny kościół farny Świętych Joachima i Anny we Włodzimierzu Wołyńskim w 1831 roku(Wydawnictwo KUL, 2019) Żurek, Waldemar WitoldFundatorem obecnego kościoła farnego we Włodzimierzu Wołyńskim był w połowie XVIII wieku tamtejszy rodak, biskup Adam Woyna Orański, sufragan kamieniecki, który konsekrował świątynię. W kościele tym zostali osadzeni karmelici z Zakonu Braci Najświętszej Maryi Panny, popularnie nazywani karmelitami trzewiczkowymi. W samym tylko XIX wieku kościół ten ulegał dwukrotnie (1800, 1833) pożarowi. Dzięki zaangażowaniu tamtejszych pasterzy diecezji, proboszczów i wiernych nie tylko każdorazowo był odbudowywany, lecz także remontowany i modernizowany (1856). Na podstawie powyższego opisu kościoła parafialnego we Włodzimierzu dowiadujemy się o jego historii, odbudowach, wyposażeniu w sprzęt liturgiczny, wystroju oraz o proboszczach. Zamieszcza opis dóbr materialnych przynależnych do parafii, ilość i stan kaplic na terenie parafii.
- ItemPolityczno-społeczne uwarunkowania salezjańskiej działalności wychowawczo-duszpasterskiej w republikach Związku Radzieckiego po 1945 roku(Wydawnictwo KUL, 2007) Żurek, Waldemar WitoldDie Kirche als Gemeinschaft des Volkes Gottes nimmt immer wieder in Erwägung ihre Präsenz in der Welt und die erfolgreiche Verkündigung des Evangeliums, für die der Mut und der verantwortungsvolle Einsatz vieler Glaubensapostel als Halt und Inspiration gelten. Nicht selten mussten diese Glaubensverkündiger, oft schwierigen zeitgemäßen Umständen ausgesetzt, unter Beistand des Heiligen Geistes auch das Kreuzopfer auf sich nehmen. Diesem Opfer mussten sich auch die polnischen Salesianer preisgeben, die weiterhin auf den, ihnen schon fremd gewordenen, ehemaligen polnischen Gebieten ausharren wollten. Nach dem zweiten Weltkrieg hat Polen die von der Sowjetunion annektierten Ostgebiete verloren. Demzufolge hatten die den dortigen zwei Provinzen angehörenden (Hl. Stanislaus Kostka-Privinz und Hl. Jacek-Hyazinth-Provinz) Salesianer, 11 Ordenshäuser einbüssen müssen. Nachdem die meisten dortigen Polen zur so genannten Repatriierung gezwungen wurden, was Aussiedlung nach nunmehr kommunistisch regierten Polen bedeutete, sind 11 Salesianer in der Fremde geblieben, darunter 9 aus eigenem Willen. Die letzteren, taten dies um die dort weiterhin lebenden Katholiken, hauptsächlich Polen, seelsorglich zu betreuen. Diese Leute mussten doch im kommunistischen Staat wohnen, wo Religion und Kirche einer unablässigen Verfolgung unterzogen waren und der Glaube aus den Herzen und Gemütern mit allen Mitteln ausradiert sein sollte. Aus dem Wilnaer Gebiet (Litauische Sozialistische Räterepublik), wo sich bis 1945 der Seelsorgeeinsatz der Salesianer konzentrierte, wurde er nunmehr auf andere Sowjetische Republiken ausgeweitert, nämlich: Weißrussland, Ukraine, Moldawien. In den Jahren ihrer Seelsorge auf dem Gebiet der Sowjetunion blieben die dortigen Salesianer im Kontakt mit den Ordensbrüdern und Vorgesetzten in der polnischen Heimat. Kein einziger hat seine Pfarrkinder verlassen. Durch schwere Arbeit, Krankheiten und Nöte abgerieben, unter ständigem Druck der gottlosen Gesetzgebung lebten sie und starben in der Fremde als wahrhafte Apostel Christi, Zeugen der Kirche. Sie erwarten dort auf die allgemeine Auferstehung von den Toten.
- Item[Recenzja]: Historia – Tożsamość – Kultura. 100-lecie salezjańskiej Parafii Świętego Józefa w Przemyślu, red. Jerzy Gocko SDB, Marta Trojanowska, Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego, ISBN 978-83-61451-29-7, Muzeum Narodowe Ziemi Przemyskiej, ISBN 987-83-6684-35-5, Przemyśl 2023, ss. 278(Wydawnictwo KUL, 2023) Żurek, Waldemar Witold
- Item
- ItemRev. Profesor Bolesław Kumor. The church historian and educator. The symposium on the 15th anniversary of his death, Lublin 21 September 2017(Wydawnictwo KUL, 2017) Żurek, Waldemar Witold
- ItemSalezjanin, wychowawca, artysta – życie i działalność koadiutora Jana Kajzera (1892-1976)(Wydawnictwo KUL, 2021) Żurek, Waldemar WitoldArtykuł przedstawia sylwetkę Jana Kajzera (1892-1976), salezjanina, wychowawcy i autora wielu projektów z zakresu sztuki użytkowej, wieloletniego nauczyciela i dyrektora szkoły zawodowej w Zakładzie Salezjańskim im. Księdza Bosko w Oświęcimiu. Kierował tamtejszą placówką dydaktyczną w trudnych latach. Szkolnictwo salezjańskie w Polsce osiągnęło największy rozwój w roku szkolnym 1947/48, po czym do 1963 r. następowała stopniowa likwidacja i upaństwowienie 20 szkół salezjańskich w kraju. Jan Kajzer był autorem wielu projektów mebli – głównie kościelnych, tkanin i prac malarskich, które zaskarbiły mu uznanie w środowisku sztuki. Prywatnie odznaczał się wielką pobożnością, kierując się wzorem założyciela ks. Jana Bosko. Artykuł niniejszy dowodzi, że koadiutor Jan Kajzer może być postrzegany jako wybitny przedstawiciel zgromadzenia salezjanów w Polsce, obok kard. Augusta Hlonda, abp. Antoniego Baraniaka czy koadiutorów: Klemensa Hlonda i Szymona Szmergalskiego.
- ItemSalezjański wotywny kościół Matki Bożej Ostrobramskiej we Lwowie. Historia i dzień dzisiejszy(Wydawnictwo KUL, 2014) Żurek, Waldemar WitoldThe Metropolitan Archbihop of Lviv of the Latin Rite Bolesław Twardowski (1854- 1944) was the founder and the initiator of the construction of the Church of Our Lady of Ostra Brama in the district of Lviv - Górny Łyczaków. The votive church dedicated to the Mother of Mercy was to be a symbol of gratitude for the return of Lviv and Eastern Galicia to their homeland after years of captivity. Started in 1931, the construction of the church was completed and on 7 October 1934, Archbishop Twardowski consecrated it. After that ceremony, at the residence of the archbishop the votive church was given to the Salesians of the Province of St. Jack in Cracow. The Church of Our Lady of Ostra Brama was a rectoral church in the parish of St. Anthony where the Salesians carried out pastoral ministry until 4 June 1946. In 1989, the church was taken over by the Salesians of the Byzantine-Ukrainian Rite where in 1992, the parish of the Protection of Our Most Holy Lady Theotokos (Pokrov) was erected.
- ItemSzczyrkowska Wspomożycielka i Królowa(Wydawnictwo KUL, 2008) Żurek, Waldemar Witold
- ItemWizytacja kościoła parafialnego w Kroszynie w diecezji wileńskiej z 1820 roku(Wydawnictwo KUL, 2017) Żurek, Waldemar WitoldThe manuscript of the general visitation in the parish of Kroszyn of 20 November 1820, conducted by the canon of Mińsk, the dean of Nowogródek, the parish priest in Iszkołdź - Rev. Walenty Zan, contains all historical data, personal information and statistics on the parish church and its equipment, church ministry, parishioners, church property, the description of the parish priest’s land and census of the parishioners. Valuable information relates to organizing, by the then parish priest Rev. Magnuszewski, the parish school in 1810 in Kroszyn with the exact description of its students, their age and gender. The parish of Kroszyn also boasted a newly built hospital for the poor. The same text of the general visitation of 1820 was reviewed and signed by the person who conducted the next general visitation in 1825.