Ordon, Marta2017-12-082017-12-082004Studia z Prawa Wyznaniowego, 2004, T. 7, s. 255-262.2081-8882http://hdl.handle.net/20.500.12153/205Ustrój komunistyczny wprowadzony w Polsce po II wojnie światowej, oparty na ateistycznej w swej istocie ideologii marksistowskiej, był wrogi religii i związkom wyznaniowym, a w szczególności Kościołowi katolickiemu. Władze dążyły do eliminacji z życia publicznego wszelkich przejawów działalności duszpasterskiej Kościoła. W tym celu m.in. w dniu 5 sierpnia 1949 r. został wydany dekret o zmianie niektórych przepisów prawa o stowarzyszeniach, stawiający przed organizacjami kościelnymi alternatywę: albo poddanie się wpływom władz, albo delegalizacja. Instrukcja nr 30 Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego (MBP) z dnia 1 września 1949 r.oznaczona jako "ściśle tajna", przeznaczona dla pracowników operacyjnych, którzy zajmowali się sprawami legalizacji stowarzyszeń, odsłania faktyczny cel dokonanej nowelizacji Prawa o stowarzyszeniach oraz tryb rejestracji objętych nią zrzeszeń.plCC0 1.0 uniwersalnahttp://creativecommons.org/publicdomain/zero/1.0/Prawo o stowarzyszeniach katolickichzrzeszenia religijnewolność zrzeszaniaPolska Rzeczpospolita Ludowaprawo wyznanioweKościół a PRLinfo:eu-repo/semantics/article