Amielańczyk, Krzysztof2024-04-302024-04-302018"Zeszyty Naukowe KUL", 2018, T. 61, nr 4, s. 7-202543-97150044-4405https://hdl.handle.net/20.500.12153/6806Celem artykułu jest prezentacja rzymskich regulacji dotyczących klauzul umownych dołączanych do umowy sprzedaży niewolnika: klauzuli ne manumittatur zakazującej wyzwolenia przez nabywcę i klauzuli ut exportetur, nakazującej jego wydalenie z określonego miejsca pobytu. Dzięki aktywności władzy publicznej, reskryptom i mandatom cesarskiej administracji klauzule mogły uzyskać oczekiwaną skuteczność, a właściciele niewolników uzyskać lepszą ochronę ich praw właścicielskich. Z drugiej strony, instytucje prawa prywatnego: prawa rzeczowego i obligacyjnego zostały “wzbogacone” o rozwiązania wychodzące poza prawo prywatne. Stały się one w rękach cesarzy rzymskich narzędziami kreowania polityki społecznej wobec niewolnictwa.plAttribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Internationalhttp://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/rzymskie prawo niewolniczehandel niewolnikamiemptio - venditioklauzula ne manumittaturklauzula ut exporteturrescriptamandataKlauzule umowne w handlu niewolnikami jako narzędzie polityki społecznej w okresie cesarstwa rzymskiegoBasic dilemmas of implementing civil law in administrative law in the con-text of the use of administrative instruments (and vice versa). Searching for the optimal model of coexistence of both spheres of law in the perspective of contemporary challenges, taking into account selected public (adminis-trative) areas of commercial lawinfo:eu-repo/semantics/article10.31743/zn.2018.61.4.7-20