Uciecha, Andrzej2022-03-012022-03-012020"Vox Patrum", 2020, T. 73, s. 181-198http://hdl.handle.net/20.500.12153/2641Mowa O Chrystusie, Synu Bożym jest siedemnastym wykładem w całym dziele Afrahata. Mędrzec perski kontynuuje i rozwija polemikę z nauczaniem judaizmu i rabinów babilońskiej diaspory. Osią argumentacji jest prawda o bóstwie Mesjasza-Chrystusa, Syna Bożego, w którym wypełniły się prorockie zapowiedzi Starego Testamentu. Perski Mędrzec konsekwentnie odpiera żydowską krytykę, w której chrześcijanie są oskarżani o fałszowanie proroctw Starego Testamentu i bluźnierstwo przypisywania Chrystusowi boskiej godności. Relatywnie niewielka objętość tego chrystologicznego przedłożenia może rodzić pytania i wątpliwości. Możliwe, że Afrahat uświadomił sobie ułomną fragmentaryczność swojego wywodu na temat Chrystusa, Syna Bożego, i łamiąc zasady literackiej konwencji akrostychu, dodał do całości dzieła dwudzieste trzecie bardzo obszerne Demonstratio de acino.plUznanie autorstwa-Bez utworów zależnych 3.0 Polskahttp://creativecommons.org/licenses/by-nd/3.0/pl/Afrahatantyjudaizmtłumaczeniepatrologiajęzyk syryjskiSyriaPatrologia OrientalnaAfrahat, Mowa XVII – O Chrystusie, Synu Bożym. Demonstratio XVII: De Christo Dei Filioinfo:eu-repo/semantics/other10.31743/vp.4667