Tabaszewski, Robert2023-05-082023-05-082011-06-06http://hdl.handle.net/20.500.12153/5071Praca magisterska napisana pod kierunkiem prof. Dariusza DudkaProfesja adwokata i radcy prawnego, obok zawodu lekarza, duchownego, czy dyplomaty, od czasów Cycerona powszechnie uznawana jest za zawód o szczególnym dla społeczeństwa znaczeniu, jako służba publiczna sui generis wyrażająca się w misji ochrony, rozwijania bądź gwarantowania dóbr wyższego rzędu: życia, zdrowia, własności intelektualnej, sztuki, mienia, ładu społecznego i publicznego, a także praw i wolności jednostki. We wszystkich wymienionych wyżej wypadkach szczególnie istotną przesłanką kwalifikacji jest dobro „wyższego rzędu”. Przedmiotem działalności adwokata i radcy prawnego jest zatem rozwiązywanie kolizji nie tylko między równorzędnymi podmiotami, ale także pomiędzy interesem ogółu a partykularnym interesem klienta, co w praktyce powoduje, że prawnik i jego klient są „złączeni węzłem spowiednika i penitenta”, przy czym to klient, w odróżnieniu od prawnika, po przedstawieniu słusznych w jego mniemaniu racji, może żądać spełnienia powierzonych profesjonaliście spraw.plUznanie autorstwa 3.0 Polskahttp://creativecommons.org/licenses/by/3.0/pl/prawnicyadwokaciradcy prawnikonstytucjaprawo konstytucyjneusługi prawneinfo:eu-repo/semantics/masterThesis