Napora, Krzysztof2022-02-242022-02-242020"Verbum Vitae", 2020, T. 38, nr 1, s. 11-29http://hdl.handle.net/20.500.12153/2577Organizacja kosmosu w wymiarze czasowym (temporalnym) wydaje się stanowić istotny, choć niekiedy ignorowany, element kapłańskiego opowiadania o stworzeniu (Rdz 1,1-2,4a). Jej logika opiera się na osi wyznaczonej przez pierwszy, czwarty, i siódmy dzień stworzenia: powstanie światła, stworzenie ciał niebieskich, wreszcie konsekrację szabatu. W artykule tym autor podejmuje krytyczną refleksję nad centralnym elementem osi, na której wspiera się temporalna organizacja kosmosu: opisem czwartego dnia stworzenia (Rdz 1,14-19). Analizując strukturalny i semantyczny wymiar opisu stworzenia ciał niebieskich autor uwypukla ich wyjątkowe miejsce i niepowtarzalną rolę w kapłańskim opowiadaniu o stworzeniu świata.The temporal organization of the cosmos seems to be an important, though sometimes ignored, element of the priestly creation narrative in Gen 1,1-2,4a. Its logic is based on the axis determined by the first, fourth, and seventh days of creation: the creation of luminaries, of celestial bodies, and finally the consecration of the Sabbath. In this article, the author takes up a critical reflection on the central element of the axis: the description of the fourth day of creation in Gen 1,14-19. In analyzing the structural and semantic dimensions of this text, the author emphasizes the unique place and role of the celestial bodies in the description of the created world.plAttribution-NoDerivatives 4.0 Internationalhttp://creativecommons.org/licenses/by-nd/4.0/kapłańskie opowiadanie o stworzeniuHeptameronRdz 1,14-19Rdz 1Rdz 1–11ciała niebieskieczaspriestly creation narrativeGen 1:14-19Gen 1Gen 1–11heavenly bodiestimeinfo:eu-repo/semantics/article10.31743/vv.11387