Gamrat, Małgorzata2023-02-062023-02-062022"Litteraria Copernicana", 2022, T. 43, nr 3, s. 137-1471899-315Xhttp://hdl.handle.net/20.500.12153/4242Kantata poetycka to jeden z niewielu gatunków poetyckich w XVIII-wiecznej Francji, który został opisany teoretycznie przez swojego twórcę, który zarazem stworzył dlań pewien wzorzec. Gatunek ten z założenia wywodzi się z muzyki, co implikuje określone rozwiązania artystyczne. Z całej spuścizny literackiej Rousseau to właśnie kantaty przetrwały do dziś jako arcydzieła swojego gatunku, stanowiące jego wkład w rozwój poezji i, pośrednio, muzyki francuskiej. Kantata poetycka bowiem odegrała bardzo ważną rolę w powstaniu świeckiej kantaty muzycznej we Francji, specyficznej dla tego kraju tzw. cantate française. Największa popularność gatunku przypada na I połowę XVIII wieku, następnie gatunek odżywa wraz z powołaniem Prix de Rome dla kompozytorów w 1803 roku i pojawia się w twórczości młodych romantyków w formie jeszcze bardziej udramatyzowanej niż XVIII-wieczny pierwowzór złożony z arii i recytatywów. Głównym celem artykułu jest wskazanie cech gatunkowych kantaty poetyckiej wyłożonych przez twórcę gatunku oraz artystycznych realizacji kantaty na przykładzie wybranych utworów XIX-wiecznych twórców.plUznanie autorstwa-Bez utworów zależnych 3.0 Polskahttp://creativecommons.org/licenses/by-nd/3.0/pl/kantata poetyckaJean-Baptiste RousseauAlphonse de LamartinePrix de Romegatunki poetycko-muzyczne XIX wiekuinfo:eu-repo/semantics/article10.12775/LC.2022.038