The Cultural Dimension of Catholic Liturgical Rites in Catholic Religious Educationin the Context of the Objectives of the Education System in Italy
Loading...
Date
2022-12-21
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Wydawnictwo KUL
Abstract
This article aims to show the possibility of an academic approach to the teaching of Catholic religion at school to the liturgical rites of the Catholic Church from a cultural perspective. Liturgical rites consist of numerous signs and symbols that refer to the human dimension which seeks what is beautiful, true and good. One of the main objectives of Italian and European schools, at all levels, is to teach, educate and raise responsible and upright citizens. Therefore, while contributing to the general formation of the human being at school, the teaching of Catholic religion also draws students closer, in cultural terms, to the great code, that is the liturgy of the Catholic Church. It is certainly a form of public and social communication. It is education in action.
This article is an attempt to show how, on the one hand, the cultural dimension of the Italian model of teaching Catholic religion corresponds to the objectives of the Italian educational system, and thus, given the fact that the Holy See has concluded concordats with many countries on teaching religion according to the denominational model, it could become a potential European norm in the future. In this sense, for example, it could be a serious and systematic cultural opportunity for Ukrainian students residing in Poland, a chance to learn the symbolic language of the Catholic liturgy in the perspective of reaching human maturity, without fear of proselytism from the Catholic Church. The proposal presented in the article can also be regarded as an attempt to respond scientifically to the postulates of the President of the Polish Bishops’ Conference, who has recently stressed the need for a reformed educational and didactic project with regard to the teaching of Catholic religion in Polish schools, with greater consideration of the educational aspects of Christian culture.
The article is in no way intended to diminish the intrinsic value of the liturgy in the life of the Church, understood as a celebration, proclamation, commemoration, promise and a moral call, whose purpose is to transform or transfigure the person so that he/she is oriented towards the highest good, which is God, and able to live a life of mutual love. The intention of the study was to highlight a cultural approach in which a school subject such as teaching Catholic religion ‘can’ and ‘must’ fit into the school’s objectives ‒ a school that includes believers and non-believers, Christians and non-Christians. As a result of the conducted analysis, it can be assumed that if the school is to be a place of humanisation of man, then the teaching of Catholic religion through a cultural approach to the great code of the liturgy, will help all students to critically confront themselves in order to grow in humanity through the construction of a personal life project. Moreover, this will give Catholic students another opportunity to deepen the human foundations following from their own religion.
Artykuł ma na celu ukazanie możliwości podejścia naukowego do nauczania religii katolickiej w szkole w kwestii obrzędów liturgicznych Kościoła katolickiego w kluczu kulturowym. Obrzędy liturgiczne składają się z wielości znaków i symboli, które odnoszą się do wymiaru ludzkiego, poszukującego tego, co piękne, prawdziwe i dobre. Jednym z głównych celów szkół włoskich i europejskich, na wszystkich poziomach, jest nauczanie, szkolenie i wychowywanie odpowiedzialnych i świadomych obywateli. Dlatego też, przyczyniając się do ogólnej formacji człowieka w szkole, nauczanie religii katolickiej przybliża również kulturowo do wielkiego kodu, jakim jest liturgia Kościoła katolickiego. Jest to z pewnością forma komunikacji publicznej i społecznej. Jest to edukacja w działaniu. Artykuł jest próbą ukazania, w jaki sposób wymiar kulturowy modelu nauczania religii katolickiej we włoskich szkołach odpowiada normom włoskim, który, zważywszy na fakt, że Stolica Apostolska zawarła konkordaty z wieloma państwami o nauczaniu religii według modelu wyznaniowego, może w przyszłości stać się potencjalną normą europejską. W tym sensie np. dla uczniów ukraińskich przebywających w Polsce mogłaby to być poważna i systematyczna szansa kulturowa poznania symbolicznego języka liturgii katolickiej w perspektywie osiągania dojrzałości ludzkiej, bez obawy przed prozelityzmem ze strony katolickiej. Przedstawioną w artykule propozycję traktować można również jako próbę naukowej odpowiedzi na postulaty Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski, który w ostatnim czasie podkreślił potrzebę stworzenia zreformowanego projektu wychowawczo-dydaktycznego w odniesieniu do nauki religii katolickiej w polskich szkołach, z większym uwzględnieniem wychowawczych aspektów kultury chrześcijańskiej. Artykuł w żaden sposób nie ma na celu pomniejszenia wewnętrznej wartości liturgii w życiu Kościoła, rozumianej jako celebracja, głoszenie, pamiątka, obietnica i wezwanie moralne, której celem jest przekształcenie lub przemiana osoby, tak aby była ona ukierunkowana na najwyższe dobro, jakim jest Bóg, i umiała żyć miłością wzajemną. Intencją badaczy było zwrócenie uwagi na podejście kulturowe, w którym przedmiot szkolny, jakim jest nauka religii katolickiej, „może” i „musi” wpisywać się w cele szkoły. Szkoły obejmującej uczniów wierzących i niewierzących, chrześcijan i niechrześcijan. Na podstawie przeprowadzonych analiz przyjąć można, że jeśli szkoła jest miejscem humanizacji człowieka, to nauczanie religii katolickiej, poprzez kulturowe podejście do wielkiego kodu liturgii, pomoże wszystkim uczniom w krytycznej konfrontacji z samym sobą i wzrostu w człowieczeństwie, poprzez budowanie osobistego projektu życia. Co więcej, uczniom katolickim da to kolejną okazję do pogłębienia ludzkich podstaw wypływających z ich własnej religii.
Artykuł ma na celu ukazanie możliwości podejścia naukowego do nauczania religii katolickiej w szkole w kwestii obrzędów liturgicznych Kościoła katolickiego w kluczu kulturowym. Obrzędy liturgiczne składają się z wielości znaków i symboli, które odnoszą się do wymiaru ludzkiego, poszukującego tego, co piękne, prawdziwe i dobre. Jednym z głównych celów szkół włoskich i europejskich, na wszystkich poziomach, jest nauczanie, szkolenie i wychowywanie odpowiedzialnych i świadomych obywateli. Dlatego też, przyczyniając się do ogólnej formacji człowieka w szkole, nauczanie religii katolickiej przybliża również kulturowo do wielkiego kodu, jakim jest liturgia Kościoła katolickiego. Jest to z pewnością forma komunikacji publicznej i społecznej. Jest to edukacja w działaniu. Artykuł jest próbą ukazania, w jaki sposób wymiar kulturowy modelu nauczania religii katolickiej we włoskich szkołach odpowiada normom włoskim, który, zważywszy na fakt, że Stolica Apostolska zawarła konkordaty z wieloma państwami o nauczaniu religii według modelu wyznaniowego, może w przyszłości stać się potencjalną normą europejską. W tym sensie np. dla uczniów ukraińskich przebywających w Polsce mogłaby to być poważna i systematyczna szansa kulturowa poznania symbolicznego języka liturgii katolickiej w perspektywie osiągania dojrzałości ludzkiej, bez obawy przed prozelityzmem ze strony katolickiej. Przedstawioną w artykule propozycję traktować można również jako próbę naukowej odpowiedzi na postulaty Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski, który w ostatnim czasie podkreślił potrzebę stworzenia zreformowanego projektu wychowawczo-dydaktycznego w odniesieniu do nauki religii katolickiej w polskich szkołach, z większym uwzględnieniem wychowawczych aspektów kultury chrześcijańskiej. Artykuł w żaden sposób nie ma na celu pomniejszenia wewnętrznej wartości liturgii w życiu Kościoła, rozumianej jako celebracja, głoszenie, pamiątka, obietnica i wezwanie moralne, której celem jest przekształcenie lub przemiana osoby, tak aby była ona ukierunkowana na najwyższe dobro, jakim jest Bóg, i umiała żyć miłością wzajemną. Intencją badaczy było zwrócenie uwagi na podejście kulturowe, w którym przedmiot szkolny, jakim jest nauka religii katolickiej, „może” i „musi” wpisywać się w cele szkoły. Szkoły obejmującej uczniów wierzących i niewierzących, chrześcijan i niechrześcijan. Na podstawie przeprowadzonych analiz przyjąć można, że jeśli szkoła jest miejscem humanizacji człowieka, to nauczanie religii katolickiej, poprzez kulturowe podejście do wielkiego kodu liturgii, pomoże wszystkim uczniom w krytycznej konfrontacji z samym sobą i wzrostu w człowieczeństwie, poprzez budowanie osobistego projektu życia. Co więcej, uczniom katolickim da to kolejną okazję do pogłębienia ludzkich podstaw wypływających z ich własnej religii.
Description
Keywords
the teaching of Catholic religion, liturgy, culture, public school, human formation, nauczanie religii katolickiej, liturgia, kultura, szkoła publiczna, formacja ludzka
Citation
"Verbum Vitae", 2022, T. 40, nr 4, s. 843-868