Communio jako paradygmat teologii duchowości
Loading...
Date
2004
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II
Abstract
Opracowanie omawia w punkcie wyjścia treściową zawartość pojęcia „duchowość komunii” (NMI 43), wskazując na znaczeniowe niuanse pomiędzy łac. communio a gr. koinōnia. Prezentuje communio w wymiarze esse, eksponując jedną godność wszystkich w Kościele i następnie communio w wymiarze agere, która ujawnia różnorodność posłannictw w Kościele. Ujmuje communio ad intra według wskazań adhortacji apostolskich Jana Pawła II (zob. ChL, PDV, VC, PGr, EinE) odwołując się do komplementarności stanów życia w Kościele. Communio ekstraeklezjalną ukazuje jako otwartość na całą ludzkość i wszelkie stworzenie, upatrując tu istotę katolickości: „Kościół wyłania się z serca Ojca i jest [dlatego] katolicki, ponieważ Ojciec otwiera [tu] swoje ojcostwo wobec całej ludzkości” (Jan Paweł II).
Pojęcie communio przymusza teologów do postrzegania duchowości poszczególnych stanów życia na sposób komplementarny. Właściwe odczytanie wertykalnego wymiaru duchowości, ustrzeże przed niebezpieczeństwem dawania priorytetu godnościom wypływającym z pełnionych w Kościele funkcji.
Description
Keywords
communio, paradygmat, teologia duchowości, paradigm, theology of spirituality
Citation
Communio w chrześcijańskiej refleksji o Kościele, red. ks. A. Czaja, M. Marczewski, Lublin 2004, s. 463-482.
ISBN
83-7306-210-6