Resignation of a shareholder of a simple joint-stock company
Loading...
Date
2020
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Wydawnictwo KUL
Abstract
The subject matter of the article is the analysis of the institution of the resignation of a shareholder in a simple joint-stock company. The author considers the introduction of an institution granting a shareholder the right to exit the company as justified. It may form an instrument for the protection of interests of shareholder (usually the minority of them), which on the one hand are marginalized by other shareholders (usually the majority), and on the other hand find it impossible (due to legal or actual grounds) to dispose of their shares, regardless of whether the company does not consent it, or there is no demand for them, due to the situation of the company. The author critically assesses the regulation of the institution of resignation. He believes that it will be ineffective in its current form: first, because of the requirement for the petitioner to sue all the remaining shareholders. Secondly, due to the scope of court cognition, which is too narrow, the current regulation can be effective only if the company voluntarily buys out after losing the case in the resignation proceedings. Otherwise, effective resignation from the company will require an action for a commitment to make a declaration of intent, followed by an action for payment. The article also contains specific suggestions for optimizing this provision.
Przedmiotem artykułu jest analiza instytucji ustąpienia akcjonariusza z prostej spółki akcyjnej. Autor uznaje wprowadzenie instytucji przyznającej akcjonariuszowi prawo wyjścia ze spółki za uzasadnione. Może być to bowiem instrument ochrony interesów akcjonariusza (najczęściej mniejszościowego), który z jednej strony jest marginalizowany przez pozostałych akcjonariuszy (najczęściej większościowych), z drugiej zaś strony nie ma możliwości (prawnych lub faktycznych) zbycia swoich akcji, czy to dlatego, że spółka nie zgadza się na to czy to z tego powodu, z uwagi na sytuację w spółce, nie ma na nie popytu. Autor krytycznie jednak ocenia sposób uregulowania instytucji ustąpienia. Uważa, że w obecnym kształcie będzie ona nieefektywna: po pierwsze, z uwagi na wymóg, by powód pozwał wszystkich pozostałych akcjonariuszy. Po drugie, ze względu na zakres kognicji sądu, który jest za wąski. Obecna regulacja może być efektywna jedynie wówczas, gdy spółka dobrowolnie dokona wykupu po przegraniu procesu o ustąpienie. W przeciwnym razie efektywne ustąpienie ze spółki będzie wymagało wytoczenia powództwa o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli, a następnie powództwa o zapłatę. Artykuł zawiera także konkretne propozycje optymalizacji tego przepisu.
Предметом статьи является анализ института выхода акционера из простого акционерного общества. Автор считает обоснованным введение института, предоставляющего акционеру право выхода из общества. Это может быть инструмент защиты интересов акционера (чаще всего миноритарного акционера), который, с одной стороны, маргинализирован другими акционерами (чаще всего мажоритарными акционерами), а с другой стороны, не имеет возможности (юридически или фактически) продать свои акции, либо потому, что компания не согласна с его решением, либо по той причине, что в связи с ситуацией в компании на них нет спроса. Однако автор критически оценивает способ регулирования институтов выхода акционера. Он считает, что в нынешнем виде он будет неэффективным: во-первых, изза требования, чтобы истец подал иск в суд на всех остальных акционеров. Во-вторых, из-за слишком узкой юрисдикции суда. Текущее регулирование может быть эффективным только в том случае, если компания добровольно выкупит акции после того, как проиграет процесс увольнения. В противном случае для фактического выхода из компании потребуется предъявление иска об обязательстве подать заявление о волеизъявлении, а затем иск о выплате. В статье содержатся также конкретные предложения по оптимизации этого закона.
Przedmiotem artykułu jest analiza instytucji ustąpienia akcjonariusza z prostej spółki akcyjnej. Autor uznaje wprowadzenie instytucji przyznającej akcjonariuszowi prawo wyjścia ze spółki za uzasadnione. Może być to bowiem instrument ochrony interesów akcjonariusza (najczęściej mniejszościowego), który z jednej strony jest marginalizowany przez pozostałych akcjonariuszy (najczęściej większościowych), z drugiej zaś strony nie ma możliwości (prawnych lub faktycznych) zbycia swoich akcji, czy to dlatego, że spółka nie zgadza się na to czy to z tego powodu, z uwagi na sytuację w spółce, nie ma na nie popytu. Autor krytycznie jednak ocenia sposób uregulowania instytucji ustąpienia. Uważa, że w obecnym kształcie będzie ona nieefektywna: po pierwsze, z uwagi na wymóg, by powód pozwał wszystkich pozostałych akcjonariuszy. Po drugie, ze względu na zakres kognicji sądu, który jest za wąski. Obecna regulacja może być efektywna jedynie wówczas, gdy spółka dobrowolnie dokona wykupu po przegraniu procesu o ustąpienie. W przeciwnym razie efektywne ustąpienie ze spółki będzie wymagało wytoczenia powództwa o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli, a następnie powództwa o zapłatę. Artykuł zawiera także konkretne propozycje optymalizacji tego przepisu.
Предметом статьи является анализ института выхода акционера из простого акционерного общества. Автор считает обоснованным введение института, предоставляющего акционеру право выхода из общества. Это может быть инструмент защиты интересов акционера (чаще всего миноритарного акционера), который, с одной стороны, маргинализирован другими акционерами (чаще всего мажоритарными акционерами), а с другой стороны, не имеет возможности (юридически или фактически) продать свои акции, либо потому, что компания не согласна с его решением, либо по той причине, что в связи с ситуацией в компании на них нет спроса. Однако автор критически оценивает способ регулирования институтов выхода акционера. Он считает, что в нынешнем виде он будет неэффективным: во-первых, изза требования, чтобы истец подал иск в суд на всех остальных акционеров. Во-вторых, из-за слишком узкой юрисдикции суда. Текущее регулирование может быть эффективным только в том случае, если компания добровольно выкупит акции после того, как проиграет процесс увольнения. В противном случае для фактического выхода из компании потребуется предъявление иска об обязательстве подать заявление о волеизъявлении, а затем иск о выплате. В статье содержатся также конкретные предложения по оптимизации этого закона.
Description
Keywords
simple joint-stock company, resignation of a shareholder, membership in a simple joint-stock company, prosta spółka akcyjna, ustąpienie akcjonariusza z prostej spółki akcyjnej, członkostwo w prostej spółce akcyjnej, простое акционерное общество, выход акционера из простого акционерного общества, членство в простом акционерном общест
Citation
"Studia Prawnicze KUL", 2020, nr 4, s. 159-178