Tradycja roku 364-dniowego w judaizmie okresu Drugiej Świątyni
Loading...
Date
2019
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Wydawnictwo KUL
Abstract
Artykuł przedstawia rok 364-dniowy jako rok
schematyczny, będący innowacją w ramach
judaizmu Drugiej Świątyni, która wyłoniła się
z astrologii mezopotamskiej. Po raz pierwszy na
gruncie judaizmu rok ten spotykamy w Księdze
Astronomicznej (1 Hen 72–82), a następnie
w Księdze Jubileuszy, której autor włącza go
w ramy przymierza z Bogiem. Rok schematyczny
prawdopodobnie wyłonił się z babilońskiego
roku idealnego, złożonego z 360 dni, do którego
dodano cztery dodatkowe dni, po jednym
na koniec każdego kwartału, tak aby dostosować
go do cyklu szabatowego. Świadkami tego
dostosowania są zwoje wspólnoty z Qumran,
w których wszystkie teksty kalendarzowe opierają
się na 364-dniowym roku. Roku schematycznego
nie należy ściśle utożsamiać z rokiem
słonecznym, gdyż uwzględnia on również fenomeny
związane z księżycem.
This article presents a 364-day year as a schematic year, being an innovation within Second Temple Judaism which emerged from Neo– Babylonian astrology in the Hellenistic period. The very first appearance of the year is found in the Enochic Astronomical Book (1 Enoch 72– 82), after which it was set in the context of the covenant by an author of the Book of Jubilees. Scholars suggest that the year was transformed from a Babylonian ideal year (i.e. 360-day year) into the 364-day year by means of four phenomenal days added singly at the end of each quarter, so as to adjust the year to a sabbatical temporal system. In the Qumran scrolls, the 364-day year is a common denominator for all calendrical texts.
This article presents a 364-day year as a schematic year, being an innovation within Second Temple Judaism which emerged from Neo– Babylonian astrology in the Hellenistic period. The very first appearance of the year is found in the Enochic Astronomical Book (1 Enoch 72– 82), after which it was set in the context of the covenant by an author of the Book of Jubilees. Scholars suggest that the year was transformed from a Babylonian ideal year (i.e. 360-day year) into the 364-day year by means of four phenomenal days added singly at the end of each quarter, so as to adjust the year to a sabbatical temporal system. In the Qumran scrolls, the 364-day year is a common denominator for all calendrical texts.
Description
Keywords
rok 364-dniowy, rok schematyczny, kalendarz słoneczny, Qumran, 364-day year, schematic year, solar calendar
Citation
"Verbum Vitae" 35 (2019), s. 145-164