Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne, 2015, T. 103

Permanent URI for this collection

https://hdl.handle.net/20.500.12153/7799

Browse

Browsing Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne, 2015, T. 103 by Issue Date

Filter results by year or month
Now showing 1 - 20 of 33
  • Item
    Przegląd bibliograficzny
    (Wydawnictwo KUL, 2015) Hamryszczak, Artur Paweł; Kiper, Daniel
  • Item
  • Item
  • Item
    Władze komunistyczne wobec zakonów męskich na Środkowym Nadodrzu w latach 1970-1980
    (Wydawnictwo KUL, 2015) Zamiatała, Dominik
    W latach 70. XX wieku w Polsce Ludowej, mimo deklarowanego przez władze komunistyczne współistnienia państwa z Kościołem, komuniści nadal prowadzili z nim walkę na płaszczyźnie ideologicznej oraz dążyli do jego osłabienia i ograniczenia działalności duszpasterskiej zwłaszcza zakonów w społeczeństwie polskim. Te założenia realizowały w praktyce organa administracji i bezpieczeństwa na Środkowym Nadodrzu. W tym okresie starały się prowadzić wobec nich politykę elastyczną. Zgodnie z odgórnymi decyzjami władze wyznaniowe starały się neutralizować zakonników pod względem politycznym od wpływów biskupów. W pierwszej kolejności dążyły, i to z sukcesem, do zlojalizowania sobie postaw zakonów i zgromadzeń zakonnych pracujących na tym terenie. Czyniły to głównie poprzez często przeprowadzane rozmowy indywidualne z zakonnikami, przeprowadzanie wizytacji domów zakonnych. W dalszym ciągu realizowały zadanie zmuszania zakonów do respektowania zasad społeczno-ustrojowych i obowiązujących przepisów państwowych. Na bieżąco opracowywały, a następnie dostarczały UdsW w Warszawie, informacje dotyczące ogólnej oceny aktualnej postawy i działalności zakonu na terenie swojego województwa. Na bieżąco monitorowały relacje wewnątrzzakonne i działalność duszpasterską. Dążyły do poróżnienia zakonników z miejscowym biskupem i duchowieństwem diecezjalnym. Działania podejmowane przez lokalne władze państwowe wobec zakonów przyniosły i pożądany skutek. Zakonnicy przestrzegali przepisów państwowych dotyczących Kościoła oraz nie angażowali się w działalność antysocjalistyczną. In the 1970s in the Polish People's Republic, despite declaration of co-existence of the state and the Church, the Communists continued to fight with the Church on the ideological plane and strived to weaken it and reduce its pastoral activity, and it especially referred to religious orders in Polish society. Those principles were implemented by the organs of administration and security in Środkowe Nadodrze. During that period, they tried to lead a flexible policy with regard to religious orders. According to the top-down decisions, religious authorities tried to neutralize monks from the political influence of bishops. First, they sought, and with success, to make religious orders and congregations in that area loyal to them. They did that mainly through frequent individual conversations with monks and visits to religious houses. Then they continued to implement the task of forcing the orders to respect socio-political principles and binding state laws. They systematically analysed and then provided the Office of Religious Affairs in Warsaw with the information on the overall assessment of the current attitudes and activities of religious orders in their provinces. They monitored, on a regular basis, the relationships inside religious orders and their pastoral activities. They sought to set monks at variance with the local bishop and diocesan clergy. The actions taken by local governments towards religious orders brought the desired effect. Monks complied with the state regulations concerning the Church and they were not engaged in anti-socialist activities.
  • Item
    O pracach rzeźbiarskich Antoniego Popiela dla jasielskich franciszkanów
    (Wydawnictwo KUL, 2015) Laskowski, Andrzej
    Artykuł omawia kilka elementów dekoracji i wyposażenia zburzonego w czasie II wojny światowej kościoła Franciszkanów w Jaśle, zaprojektowanego przez lwowskiego architekta Michała Łużeckiego. Elementy te łączy postać ich twórcy, znanego lwowskiego rzeźbiarza Antoniego Popiela. Są nimi kamienne elementy dekoracji fasady kościoła (figura Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej i płaskorzeźbione godło zakonu franciszkanów) oraz drewniane rzeźby zdobiące ołtarz główny świątyni, przedstawiające świętych: Antoniego Padewskiego, Alfonsa i Franciszka Salezego. Wszystkie powstały w latach 1904-1905. W ich kontekście pojawiają się nazwiska związanych ze Lwowem współpracowników rzeźbiarza: kamieniarza Albrychta (wykonawcy godła), architekta Michała Łużeckiego (projektanta ołtarza) oraz snycerza Tadeusza Sokulskiego (wykonawcy ołtarza). Z zaprezentowanych prac Antoniego Popiela dla jasielskich Franciszkanów do dnia dzisiejszego zachowała się jedynie figura św. Antoniego, zajmująca pierwotnie centralne miejsce w strukturze głównego ołtarza zniszczonej świątyni, a dzisiaj umieszczona w kaplicy bocznej nowego, zbudowanego po wojnie na nowym miejscu, kościoła Franciszkanów. Figura ta, cudownie ocalona z zagłady samej świątyni, od dawna otoczona jest w Jaśle żywym kultem, co w 1996 roku skłoniło Radę Miejską w Jaśle do uznania św. Antoniego Padewskiego patronem miasta. 27 grudnia 2014 roku mija równo sto lat od momentu sprowadzenia tej figury do Jasła. Autor artykułu zwraca uwagę na walory artystyczne zachowanej rzeźby, porównując ją z innymi przedstawieniami świętego z tego czasu, powstałymi na obszarze oddziaływania lwowskiego środowiska artystycznego. Wnioskuje z tego, iż jasielska rzeźba jest dziełem wartościowym artystycznie, będącym indywidualną interpretacją tematu zaproponowaną przez rzeźbiarza. Wskazuje przy tym, iż jasielskie prace Antoniego Popiela stanowią ciekawe, dotąd nieznane historykom sztuki, uzupełnienie jego dorobku artystycznego oraz istotny przyczynek do relacji łączących rzeźbiarza z innymi twórcami związanymi ze Lwowem. Artykuł uzupełnia odpis listu Antoniego Popiela do prowincjała Franciszkanów o. Peregryna Haczeli z 15 stycznia 1906 roku, zawierający rozliczenie kosztów wykonania trzech figur do głównego ołtarza dawnej jasielskiej świątyni franciszkańskiej, przechowywany w archiwum franciszkańskim w Krakowie. The article discusses several elements of decoration and equipment of the Franciscan church in Jasło, destroyed during the Second World War, which was designed by Michał Łużecki, an architect from Lviv. These elements were created by a known Lviv sculptor Antoni Popiel. They are stone elements of church facade decoration (the statue of Our Lady of the Immaculate Conception and the bas-relief emblem of the Franciscan order) and wooden sculptures adorning the altar of the church, depicting such saints as: St. Anthony of Padua, Alphonsus and St. Francis de Sales. All were created in 1904-1905. These decorations evoke the names of the above mentioned sculptor’s collaborators from Lviv: Albrycht, a stonemason (the emblem creator); Michał Łużecki, an architect (the designer of the altar) and Tadeusz Sokulski, a woodcarver (the altar creator). Only one of Anthony Popiel’s works made for the Franciscans in Jasło survived to the present day- the statue of St. Anthony. It was originally placed in the central place in the structure of the main altar of the destroyed church. Today it is in the side chapel of the new Franciscan church, built after the war at a new site. This figure, miraculously saved from destruction, has long been worshiped in Jasło, which in 1996 led to the recognition of St. Anthony of Padua as the patron saint of the town by the Town Council in Jasło. December 27, 2014 marks exactly a century since bringing the figure to Jasło. The article draws attention to the artistic values of the preserved sculpture, comparing it with other representations of this saint of that time created in the area of influence of the artistic community of Lviv. It can be concluded that the sculpture from Jasło is the work of an artistic value, the work which is an individual interpretation of the theme proposed by the sculptor. It can also be noted that Anthony Popiel’s works from Jasło, hitherto unknown to historians of art, are an interesting complement to his artistic achievements and significant contribution to the relationships between the sculptor and other artists associated with Lviv. The article is supplemented with the copy of Anthony Popiel’s letter of January 15, 1906 to the Franciscan Provincial, Father Peregrine Haczela, containing the estimate of three figures for the main altar of the former Franciscan church in Jasło. The letter is stored in the Franciscan archive in Cracow.
  • Item
  • Item
  • Item
  • Item
  • Item
    Działalność wydawnicza Związku Księży Abstynentów (1903-1914)
    (Wydawnictwo KUL, 2015) Krasińska, Izabela
    Jedną z form działalności istniejącego od 1902 r. Związku Księży Abstynentów było zwalczanie alkoholizmu poprzez publikowanie stosownej literatury skierowanej do szerokiego kręgu odbiorców. Pierwsze publikacje wydawane nakładem Związku ukazały się już w 1903 r. Związek Księży Abstynentów do wybuchu pierwszej wojny wydał sześć druków zwartych (broszur i niewielkich objętościowo książeczek). Nadto ukazało się kilkadziesiąt rodzajów druków ulotnych, wśród których warto wymienić: obrazki kolędowe i komunijne, widokówki, odezwy, tablice poglądowo-statystyczne, grafikony oraz wkładki do książeczek do nabożeństwa. Na uwagę zasługują również wydawane nakładem Związku Księży Abstynentów na archidiecezję gnieźnieńską i poznańską periodyki. W działalność naukową, publicystyczną i redakcyjną włączyło się wielu kapłanów – członków Związku Księży Abstynentów. Wśród nich na szczególne wyróżnienie zasługują: ks. Kazimierz Niesiołowski, ks. Józef Janiszewski, ks. Henryk Antoni Szuman, ks. Maksymilian Mrugas oraz ks. Onufry Śpikowski. Kolportażem wydawnictw Związku Księży Abstynentów zajmowały się głównie sekretariaty (składnice) abstynenckie mieszczące się w Poznaniu i we Lwowie. Warte odnotowania jest, iż członkowie Związku opłacający systematycznie składki, wszelkie związkowe publikacje otrzymywali bezpłatnie. One of the aims of the Association of Teetotal Priests was to combat alcoholism by publishing relevant literature addressed to a wide audience. The first publications released by the Association appeared in 1903. The Association of Teetotal Priests published six books (brochures and books of small size) to the outbreak of the First World War. Moreover, there were dozens types of ephemeral prints, among which worth mentioning are: carol and communion pictures, postcards, appeals, pictorial and statistical charts, graphs and inserts for prayer books. Another thing worth noting is the fact that the Association of Teetotal Priests in the Archdiocese of Gniezno and Poznań also published periodicals. A number of priests from the Association were engaged in scientific, journalistic and editorial activity. Among them special mention should be drawn to: Rev. Kazimierz Niesiołowski, Rev. Józef Janiszewski, Rev. Henryk Antoni Szuman, Rev. Maksymilian Mrugas and Rev. Onufry Śpikowski. The publications of the Association were distributed mainly by the abstinence secretariats (depots) located in Poznań and Lviv. It is noteworthy that those members of the Association who paid regular fees received all publications free of charge.
  • Item
    Działalność kinematograficzna i rekolekcyjna księdza Bronisława Szymańskiego
    (Wydawnictwo KUL, 2015) Żurek, Waldemar Witold
    Rev. Bronislaw Szymański, a Salesian priest, following the indications of the Second Vatican Council, screened religious films in Polish parishes in the years 1965-1988. He was a complete amateur in that area. In the case of foreign films (Italian or English-speaking), it was necessary to translate the texts into Polish. Within 23 years, he presented 11 religious films in over 2.5 thousand projections, which were watched by nearly two million viewers. Those projections were performed mainly in parishes, monasteries and nunneries, seminaries, and for the communities of other faiths. Rev. Szymański was also an experienced and sought-after preacher. In the years 1959-2002 he conducted a 19 one-week retreats for the Salesians and 92 parish retreats for the faithful.
  • Item
    Metody finansowania Kościoła katolickiego w Rosji w XIX wieku. Przyczynek archiwalny
    (Wydawnictwo KUL, 2015) Radwan, Marian; Wodzianowska, Irena
    Polityka wyznaniowa państwa rosyjskiego była inspirowana przez dwa nurty ideologiczne, sięgające korzeniami tradycji Piotra I i Katarzyny II – cezaropapizmu i słowianofilstwa. Władcy rosyjscy dążyli do podporządkowania sobie wyznań religijnych, a ponadto do zbudowania imperium wszechsłowiańskiego z językiem rosyjskim. W odniesieniu do Kościoła katolickiego postulaty te okazały się wyjątkowo aktualne kiedy 60% ziem Rzeczpospolitej po rozbiorach znalazło się w granicach Rosji. Władze carskie starały się uniezależnić katolików od Stolicy Apostolskiej i narzucić im stopniowo język i kulturę rosyjską. Świeckiej władzy podporządkowały instytucje kościelne – diecezje, seminaria, parafie, klasztory. W tym celu powołano Kolegium Rzymsko-katolickie (1801), podporządkowując je bezpośrednio MSW. Obydwie organizacje sprawowały pełny nadzór nad instytucjami kościelnymi. Świeccy prokuratorzy w obu wymienionych urzędach odgrywali decydującą rolę. Na polecenie caratu przejęto stopniowo wszystkie majątki zakonne, diecezjalne i parafialne, w zamian samowolnie przyznając im określone pensje (1832,1843). Z drugiej strony z inicjatywy metropolity S. Siestrzeńcewicza (1820) utworzono tzw. fundusz pomocowy celem finansowania wydatków nadzwyczajnych – biednych parafii, seminariów, Akademii Duchownej, chorych i emerytowanych duchownych, zesłanych biskupów. Dysponując tym funduszem pomocowym zarówno MSW jak i Kolegium dopuszczało się wielu nadużyć, często finansując nawet antykościelne posunięcia lub znanych wrogów polskiego społeczeństwa (K. E. Sievers). Rząd A. Kiereńskiego przygotował nie zrealizowany projekt reform w tej dziedzinie, storpedowany przez rewolucję z 1917 r. The religious policy of the Russian State was inspired by two ideological trends, which were rooted in the tradition of Peter I and Catherine II - Caesaropapism and Slavophilism. Russian rulers sought to subjugate the religious denominations, and also to build a Pan-Slavic empire with the Russian language. With regard to the Catholic Church, those demands proved to be extremely valid as 60% of the lands of the Polish Republic became part of Russia after the partitions. The tsarist authorities tried to separate Catholics from the Holy See and impose gradually the Russian language and culture on them. Secular authorities wanted to gain control over church institutions - dioceses, seminaries, parishes, monasteries. To achieve that aim, the authorities established the Roman-Catholic College (1801), and subordinated it directly to the Ministry of the Interior. Both organizations exercised full control over ecclesiastical institutions. Lay prosecutors in both of those offices played a decisive role. At the command of the tsarist regime all the monastic, diocesan and parish properties were gradually taken over, in return certain salaries (1832.1843) were granted to them. On the other hand, at the initiative of Metropolitan Bishop Siestrzeńcewicz S. (1820) so-called assistance fund was created, the aim of which was to finance the special expenses - poor parishes, seminars, Theological Academy, sick and retired priests, deported bishops. Having the assistance fund at their disposal, both the Ministry of the Interior and the College misappropriated funds, often financing even anti-Church actions or well-known enemies of Polish society (K.E. Sievers). A. Kerensky’s government prepared a draft reform in this field. However, it was not implemented as it was torpedoed by the revolution of 1917.
  • Item
  • Item
    Wacław Tokarek - w służbie jednego Kościoła
    (Wydawnictwo KUL, 2015) Szymański, Józef
    Ksiądz Tokarek Wacław był kapłanem archidiecezji łódzkiej. Urodził się 15 stycznia 1914 w Łodzi. 15 sierpnia 1936 z rąk bpa W. Jasińskiego przyjął święcenia kapłańskie. 6 października 1941 w Pabianicach został aresztowany przez Gestapo. Był więziony w obozie koncentracyjnym w Dachau. Bezpośrednio po wyzwoleniu z obozu podjął posługę wobec rodaków. Dzieląc ich tułaczy los, poprzez słowo pisane, stwarzał możliwości ochrony języka, kultury i obyczajów wyniesionych z rodzinnego domu. Pracował dla Polaków w Monachium i okolicy. Był redaktorem m.in. „Słowa Katolickiego", „Słowa Polskiego". W 1950 wyjechał do Francji, gdzie redagował czasopisma: „Polska Wierna" i „Słowo Katolickie". Pomagał w duszpasterstwie w Paryżu. W 1969 powrócił na stałe do Niemiec. Od 1 listopada 1970 przejął obowiązki proboszcza PMK w Dortmundzie. Tamże zmarł 2 lipca 1990. Przytoczone poniżej dokumenty egzemplifikują jego zmagania duszpasterskie wobec Boga, Kościoła i Ojczyzny. Rev. Wacław Tokarek was a priest of the Archdiocese of Łódź. He was born on January 15, 1914 in Łódź. On August 15, 1936 he was ordained a priest by Bishop W. Jasiński. On October 6, 1941 he was arrested by the Gestapo in Pabianice. He was imprisoned at Dachau concentration camp. He worked for the Poles in Munich and the region near this city. He was an editor of, among others, "Słowo Katolickie", "Słowo Polskie". In 1950 he went to France, where he edited the magazine: "Polska Wierna" and "Słowo Katolickie". He helped in pastoral work in Paris. In 1969 he returned to Germany, where he settled permanently. On 1 November 1970 he became a parish priest of the Polish Catholic Mission in Dortmund. He died there on July 2, 1990. Immediately after the liberation of the camp, he began ministering to his countrymen. By sharing their wanderer’s fate through the written word, he provided opportunities to protect the language, culture and customs learnt in the family home. The documents cited below exemplify his pastoral struggle in the service of God, the Church and the country.
  • Item
  • Item
  • Item
    Represje wobec zakonów i zgromadzeń zakonnych metropolii lwowskiej obrządku łacińskiego w latach 1939-1950. Stan i perspektywy badań
    (Wydawnictwo KUL, 2015) Krzysztofiński, Mariusz
    Artykuł przedstawia stan badań i postulaty badawcze dotyczące represji wobec Zakonów i Zgromadzeń Zakonnych Metropolii Lwowskiej Obrządku Łacińskiego w latach 1939-1950. Sporządzony on został w oparciu o zamieszczony katalog represji, w obrębie którego wyróżniono represje o charakterze personalnym i instytucjonalnym, nie wykluczając, iż w niektórych przypadkach mogą one występować wspólnie. W postulatach badawczych autor skonstatował, iż niemożliwe jest opisanie dziejów Kościoła w oderwaniu od dziejów Polaków zamieszkujących Kresy. Pomocne w tym będą badania uwzględniające w większym stopniu wykorzystanie archiwów kościelnych – zarówno diecezjalnych – jak również należących do poszczególnych zgromadzeń męskich i żeńskich. Kluczowe znaczenie dla rozwoju badań nad historią Kresów, funkcjonowaniem Kościoła Rzymskokatolickiego i represjami, jakie go spotkały, posiadać będzie dostęp – lub jego brak – do archiwów wytworzonych przez sowieckie służby specjalne. The article presents the state of research and research postulates concerning the repression of religious orders and congregations of the Latin Rite of the Metropolis of Lviv in the years 1939-1950. It was written on the basis of a catalogue of repression which highlights personal and institutional repressions, not excluding the fact that in some cases they could appear together. In his research postulates the author notes that it is impossible to describe the history of the Church in isolation from the history of the Poles living in Borderlands. The research taking advantage, to a greater extent, of church archives - both diocesan as well as belonging to particular male and female religious orders-would be especially helpful for that purpose. Having access to archives produced by the Soviet secret service is crucial to the development of research on the history of Borderlands, the functioning of the Roman Catholic Church and repression committed against it.
  • Item
    Stare druki tzw. Karmelitana w zbiorach biblioteki klasztoru w Czernej
    (Wydawnictwo KUL, 2015) Graczyk, Waldemar
    Powstały w XVII wieku klasztor-erem karmelitów bosych w Czernej od początku swego istnienia gromadził księgi związane z historią, duchowością karmelitańską, oraz z prawodawstwem tego zakonu. Wynikało to z faktu, że karmelici – zwłaszcza w XVII i XVIII wieku mieli znaczący wkład w rozwój duchowości maryjnej, patrystycznej i ascetycznej. Wybitni ludzie pióra z kręgu karmelitańskiego pozostawili po sobie dzieła, które do dnia dzisiejszego inspirują rozwój życia duchowego i teologię mistyczną. Karmelitańskie piśmiennictwo skupiało się zasadniczo w czterech grupach tematycznych: teologii życia wewnętrznego, teologii kontrowersyjnej, mariologii i szeroko pojętego kaznodziejstwa. Troska o poziom tego ostatniego była wyraźnie widoczna w działalności duszpasterskiej karmelitów bosych od początku ich obecności w Polsce. Przejawem aktywności teologicznej i kaznodziejskiej karmelitów są zachowane w bibliotece czerneńskiej liczne traktaty, rozprawy, przekłady pism mistyków hiszpańskich oraz kazania. Zachowane do czasów obecnych w bibliotece dawnego klasztoru-eremu w Czernej noszą widoczne ślady ich użytkowania w ciągu minionych wieków. Służyły one zakonnikom nade wszystko w procesie realizacji ich powołania zakonnego, a tym samym i pogłębianiu życia duchowego. The monastery-hermitage of the Discalced Carmelites in Czerna, created in the seventeenth century, collected books related to the history and spirituality of the Carmelites, and the legislation of that Order from its inception. That was due to the fact that the Carmelites, especially in the seventeenth and eighteenth centuries, had a significant impact on the development of Marian, patristic and ascetic spirituality. Eminent people from the circle of Carmelite feathers left behind works that today inspire the development of spiritual and mystical theology. Carmelite literature focused primarily on four thematic groups: the theology of the inner life, the controversial theology, Mariology and broadly defined preaching. Concern for the last one was clearly visible in the pastoral activities of the Discalced Carmelites from the beginning of their presence in Poland. Numerous treaties, studies, Spanish translations of mystics’ writings and sermons preserved in the library of Czerna are the sign of theological and preacher’s activity of the Carmelites. Preserved to the present day in the library of the former monastery-hermitage of Czerna, they show the signs of use over the past centuries. They served the monks, above all in the pursuit of their religious vocation, and thus deepening their spiritual lives.
  • Item
    Biblioteka Wyższego Seminarium Duchownego w aspekcie prawnym
    (Wydawnictwo KUL, 2015) Adamczyk, Jerzy
    Niniejszy artykuł poświęcony jest bibliotece wyższego seminarium duchownego w aspekcie kanonicznym. Biblioteka seminarium duchownego jest instytucją gromadzącą, opracowującą i udostępniającą czytelnikom księgozbiory, będąca własnością seminarium duchownego. W pierwszej części tego artykułu ukazano konieczność istnienia biblioteki seminaryjnej. Następnie omówiono kwestię zasobu biblioteki seminaryjnej, w której powinny znajdować się przede wszystkim dzieła z zakresu filozofii chrześcijańskiej, psychologii, nauk teologicznych oraz materiały konieczne do nauki języków obcych. Podkreślono, że biblioteka seminaryjna to nie tylko księgozbiór, ale również cała infrastruktura mająca służyć funkcjonowaniu biblioteki. Wiele miejsca poświęcono także sprawie odpowiedzialnych za bibliotekę seminarium, jakimi są: biskup diecezjalny, rektor seminarium i bibliotekarz, jak i innych pracowników biblioteki, zarówno etatowych, jak i wolontariuszy. This article presents the library of the theological seminary in canonical terms. The library of the seminary is an institution which collects, processes and offers readers the collections owned by the seminary. The first part of this article shows the necessity for the seminary library. It then describes the collection of the seminary library, which should contain primarily works in the field of Christian philosophy, psychology, theological sciences and materials necessary for learning foreign languages. It is emphasized that the seminary library is not only a book collection, but also the entire infrastructure, the aim of which is to serve the functioning of the library. The paper also presents those people who are in charge of the seminary library: a diocesan bishop, the rector of the seminary and a librarian, as well as other library staff, both full-time ones and volunteers.
  • Item
    Spis ruchomości kościoła śś. Piotra i Pawła w Imbramowicach spisany po śmierci ksieni Zofii Grothówny
    (Wydawnictwo KUL, 2015) Skrzydlewska, Beata
    Dnia 31 maja 1741 roku zmarła Zofia Grothówna, ksieni klasztoru imbramowskiego. Wybrana na tę funkcję dnia 4 sierpnia 1703 roku, pozostawała na urzędzie przez 38 lat. Zofia Grothówna, przyczyniła się wraz z biskupem krakowskim Kazimierzem Łubieńskim i komisarzem klasztoru kanonikiem Dominikiem Lochmanem do odbudowy klasztoru po wielkim pożarze, który miał miejsce w 1710 roku. Dzięki jej staraniom klasztor i kościół zostały wyposażone w niezbędne ruchomości w tym w aparaty kościelne. W kronice klasztornej, którą zaczęto spisywać za jej życia odnotowywane są wzmianki informujące o sposobie pozyskiwania poszczególnych paramentów czy naczyń liturgicznych. Wkrótce po śmierci ksieni Grothówny sporządzono "Rejestr opisany wszystkich aparatów, srebra, relikwii, które się znajdują przy kościele naszym imbramowskim po śmierci świętej pamięci Matki naszej Dobrodziejki, J. Mości Panny Zofii Grothówny, ksieni imbramowski, dnia 26 czerwca Roku Pańskiego 1741". Porównując go z zapiskami w kronikach, mamy pełny obraz ruchomości znajdujących się w kościele. Z czasem dopisano do niego pozyskane pomiędzy rokiem 1744 a 1752 nowe obiekty. On 31 May 1741 Zofia Grothówna, the abbess of the convent in Imbramowice, died. She was chosen for this function on 4 August 1703, and remained in office for 38 years. Zofia Grothówna contributed- along with the Bishop of Cracow, Kazimierz Łubieński and the Commissioner of the convent, canon Dominik Lochman- to rebuilding the convent after the great fire, which took place in 1710. Thanks to her efforts, the convent and the church were equipped with the necessary movables, including liturgical equipment. The chronicle of the convent, which was begun during her life, contains the information on how to acquire individual paraments and sacred vessels. Shortly after the death of abbess Grothówna, the registry was made. It was entitled The described registry of all the equipment, silver, relics, which are located at the Church in Imbramowice after the death of the late Mother, our Benefactress, Zofia Grothówna, the abbess of Imbramowice, 26 June, 1741. Comparing it to the notes in the chronicles, we have a full picture of movables in the church. Over time, new objects, acquired between 1744 and 1752, were added to it.