Verbum Vitae, 2021, T. 39, Nr 3: Filozofia grecka i hellenizacja w Biblii i teologii chrześcijańskiej
Permanent URI for this collection
Browse
Browsing Verbum Vitae, 2021, T. 39, Nr 3: Filozofia grecka i hellenizacja w Biblii i teologii chrześcijańskiej by Issue Date
Now showing 1 - 20 of 25
Results Per Page
Sort Options
- ItemInfluence of the Septuagint on the Typological Interpretation of Joshua and His Deeds in Justin Martyr's "Dialogue with Trypho, the Jew"(Wydawnictwo KUL, 2021) Misiarczyk, LeszekArtykuł stawia sobie za cel wykazać, że interpretacja typologiczna postaci Jozuego i jego działania w Dialogu z Żydem Tryfonem Justyna Męczennika była możliwa tylko dzięki oparciu się na zhellenizowanej wersji Starego Testamentu zwanej Septuagintą. We Wstępie zostało przypomniane syntetycznie, że Justyn w Dialogu polemizuje z marcjonizmem i judaizmem, zaś w części 1 status Septuaginty w judaizmie i chrześcijaństwie antycznym a także metody interpretacji Starego Testamentu Apologety. W drugiej części Autor koncentruje się już na analizie odnośnych fragmentów Dialogu w których pojawia się interpretacja typologiczna Jozuego i jego działania. Wpływ Septuaginty na interpretację Justyna przejawia się w kilku elementach: imię Jozue, w j. hebrajskim יְהוֹשֻעַ, według Septuaginty brzmi dokładnie tak samo jak imię Jezusa Chrystusa ̓Ιησοῦς i jest podstawą prezentacji Jozuego jako typu Chrystusa; drugie obrzezanie Izraelitów przez Jozuego nożami kamiennymi po wejściu do Ziemi Obiecanej było typem i zapowiedzią duchowego obrzezania serca pogan przez Jezusa Chrystus od kamieni, czyli innych bóstw pogańskich i błędu świata; krew obrzezania w Gilgal była typem krwi zbawienia Chrystusa; noże kamienne (μαχαίρας πετρίνας) były typem nauki i słów Chrystusa, którymi obrzezuje serca pogan; stos dwunastu kamieni był typem wielu stosów pogan obrzezanych z fałszywego politeizmu. Zaś wzmiankowanie owego drugigo/ponownego obrzezania, które Justyn interpretuje jako typ rzeczywistego obrzezania dokonanego przez Chrystusa ukazuje nam Dialog jako najstarsze świadectwo wersji Septuaginty potwierdzonej przez kodeks Aleksandryjski (εκ δευτέρου w aparacie krtycznmy edycji Rhalfsa).
- ItemBóg jako źródło moralności. Intuicje św. Augustyna w "Wyznaniach" 7.10–11 w kontekście dyskusji z tradycją starożytną(Wydawnictwo KUL, 2021) Koszkało, Martyna AnnaW artykule przedstawiam relacje Boga/bogów wobec moralności zarówno w greckiej religii i filozofii, jak i w poglądach św. Augustyna na podstawie rozróżnień uczynionych przez Johna Hare’a. Twierdzę, że intuicje Augustyna istotnie dopełniają koncepcję Boga jako źródła moralności obecną zarówno w starożytnej tradycji filozoficznej, jak i religijnej. W pierwszej części artykułu ukazuję relację bogów greckiej religii ludowej do moralności i stwierdzam, że bycie gwarantem moralności nie wymagało od nich posiadania wzorcowego charakteru moralnego. Następnie pokazuję, że zmiana tego zjawiska miała miejsce w epoce sokratejskiej. Bóg/bogowie Sokratesa, Platona czy Arystotelesa nabierają cech doskonałościowych i to sankcjonuje ich moc kształtowania moralności. W ramach tych koncepcji zrodziła się idea upodobnienia się do Boga/bogów i naśladowania wzorca charakterologicznego poprzez wykonywanie działań, które wykonuje Bóg (poznawanie, doskonałość moralna). Bóg, zwłaszcza rozumiany filozoficznie, był traktowany również jako cel oraz przedmiot uszczęśliwiający. W ostatniej części artykułu analizuję koncepcję św. Augustyna. Pokazuję, że oprócz tego, że Bóg jest prawodawcą oraz uszczęśliwiającym celem ostatecznym z tego powodu, że stwarza istoty do Niego podobne, jest źródłem moralności nie tylko jako wzorzec charakterologiczny, ale przede wszystkim jako istota stwórcza. Ukazuję, że zło moralne jest odwróceniem się sprawcy od Boga i załamaniem ontologicznego porządku. W artykule przedstawiam możliwe interpretacje wyrażenia regio dissimilitudinis oraz tekstualne źródła tego pojęcia. Ukazuję również te aspekty poglądów Augustyna, które istotnie uzupełniają i przekraczają model neoplatoński w Wyznaniach 7.10–11.
- ItemWyobraźnia eschatologiczna. Dialog z antyczną tradycją w I księdze poematu "Crisias" Hilariona z Werony(Wydawnictwo KUL, 2021) Janus, Katarzyna JoannaW artykule podjęto próbę filologicznej analizy i interpretacji I księgi eposu Crisias Hilariona z Werony. Wskazano liczne antyczne źródła zarówno z mitologii, jak i historii, które zostały wykorzystane przez pisarza w tworzeniu eschatologicznego imaginarium. Postawiono tezę o zamierzonym przez Hilariona z Werony intertekstualnym charakterze eposu jako swojego rodzaju wyzwaniu dla odbiorcy – kardynała Bessariona. Hilarion z Werony jest mało znanym pisarzem włoskiego quattrocenta, dlatego też w artykule przybliżono środowisko intelektualne, w którym tworzył autor Krysiady. Epos jest zupełnie nieznany w Polsce, prezentowany artykuł może stanowić prolegomena do jego lektury.
- ItemBeing Alive, Living a Life. The Unity of the Concept of Life in Pseudo-Dionysius the Areopagite(Wydawnictwo KUL, 2021) Stępień, TomaszThe writings of Corpus Dionysiacum present a concept of life which is different from the one that we profess nowadays. Its view is backed up mainly by the Platonic tradition, which since the times of Plato has tended to see life as an intellectual principle. Therefore, in the Neoplatonic system we can find the conviction that life, in its fullest sense, is intellectual and at its peak is a vision of the One. In the system of Proclus, life, apart from being a principle, is also a god and the main principle of the whole world of intellectual and intellective gods. Pseudo-Dionysius in his writings exploits the concept of the unparticipable and participable principle, and since God is for him Trinity completely beyond participation and knowledge, the divine names play the role of participable henads. However, for Dionysius, names are neither hypostases nor living gods, which is clearly visible in case of the name of Life. All things participate in the name of life and in this name God is the only principle of life in the universe. However, life is not a property to own, but rather a constant struggle to approach the Trinity. Therefore, by committing a sin, an angel or a man loses life, which in the case of a man can be regained through sacramental activity. An analysis of the thoughts of Pseudo-Dionysius reveals a conception of life which is unified contrary to its shattered modern understanding. While biological, mental, moral lives fundamentally differ for us, for Dionysius those are merely aspects of the same thing, and therefore in his view life can be lost and regained not only in the metaphorical, but also the ontological sense.
- ItemJesus Christ, Glory and Cognition. Is Eph 1:15–23 a Judaistic and/or Hellenistic Christian Text?(Wydawnictwo KUL, 2021) Linke, WaldemarThe paper is an interpretation of Eph 1:15-23, which is a consequence of the shorter version of Eph 1:15 (without the words: τὴν ἀγάπην). It is an attempt to answer the question of who the “saints” are in this verse and the entire pericope, what background (Hellenistic or Judaic) this concept has, and what was the character of the church community in this city in the post-Pauline period. The method used in this paper consists of historical and contextual analysis of lexicographical end ideological material used in the pericope. The first step is a study of the rhetorical structure of Eph as the instrument for interpretation of the role of the pericope in the meaning of the text. The second part of the paper is presented the binary way of exposition: in the language of Judaism and in the Hellenistic terms. From this perspective, the category of “saints” is described. From this analysis it is concluded: “saints” are the group belonging to the Judeo-Christian component of the Church, the political substructure of the Church, but not in terms of the separation, but of the pluralistic unity.
- Item"Homerocentony" jako najbardziej skrajna próba hellenizacji chrześcijaństwa(Wydawnictwo KUL, 2021) Gilski, MarekArtykuł prezentuje i ocenia jedną z prób hellenizacji chrześcijaństwa. Chodzi o Homerocentony, powstające w kręgach chrześcijańskich od IV wieku utwory, przekazujące przesłanie Ewangelii niemal wyłącznie za pomocą słownictwa Iliady i Odysei. Tekst zawiera omówienie techniki tworzenia tych dzieł, ich treść, formę i teologię. Analiza Homerocentonów prowadzi do następujących wniosków: a) nie da się zrozumieć i właściwie zinterpretować chrześcijaństwa bez znajomości poematów homeryckich; b) Ewangelia jest tylko nową interpretacją Iliady i Odysei; c) chrześcijaństwo nie wnosi nowych treści, a jedynie porządkuje to, co dostępne w kulturze.
- ItemPolemiczny charakter wykorzystania greckiego słownictwa misteryjnego przez tłumaczy Septuaginty(Wydawnictwo KUL, 2021) Lasek, Paweł AdamCelem artykułu jest analiza występowania słownictwa misteryjnego obecnego w tłumaczeniu Septuaginty. W czasie, kiedy to tłumaczenie powstawało, greckie kulty misteryjne były bardzo popularne. Pewna ich część pozostawała tajemnicą, ale słownictwo, symbolika i część ich ideologii były szeroko znane, także izraelskiej wspólnocie żyjącej w diasporze aleksandryjskiej. Nie jest zatem niczym dziwnym, że w tekście LXX spotykamy słowa związane z kultami misteryjnymi. Tym, co jest zaskakujące i co zachęca do podjęcia badań nad tym zagadnieniem, jest to, że w LXX są miejsca, gdzie greckie słowa związane z kultami misteryjnymi tłumaczą słowa hebrajskie w sposób niewłaściwy oraz zmieniają znaczenie i wymowę tłumaczonego tekstu. Z taką sytuacją mamy do czynienia np. w księdze Ozeasza, gdzie spotykamy misteryjne słowa „światło” i „wiedza”, podczas gdy tekst hebrajski przedstawia obrazy rolnicze, oraz w księdze Zachariasza, gdzie hebrajskie słowo „mirt” jest tłumaczone jako „góra”, a słowo „bocian” jako „dudek”. Artykuł podejmuje analizę takiego postępowania tłumaczy LXX oraz motywów ich działania. Możemy tu zaobserwować polemikę z kultami misteryjnymi, prowadzona na dwa sposoby: 1) przez prezentowanie kultów misteryjnych i ich uczestników w złym świetle; 2) przez unikanie możliwych skojarzeń kultu prawdziwego Boga z symboliką misteryjną.
- ItemDlaczego Mojżesz, Homer i Platon nie pisali wprost? Strategia interpretacji tekstów kanonicznych u Filona, Maksyma z Tyru i Numeniusza z Apamei(Wydawnictwo KUL, 2021) Bednarek, TomaszInterpretacja alegoryczna była narzędziem hermeneutycznym często stosowanym w pismach myślicieli z kręgu medioplatonizmu. Pierwotnie powstała w dyskusjach nad spuścizną Homera alegoreza była wykorzystywana także przez interpretatorów Biblii oraz pism filozoficznych. Alegoreci, dostrzegający w interpretowanych tekstach wyrażenia figuratywne, byli świadomi, że przy ich dosłownym odczytaniu, są one niejasne, a czasami nawet nieprawdziwe. Celem artykułu jest analiza strategii obrony wyrażeń figuratywnych (głównie antropomorfizmów i alegorii), podjętej w utworach wybranych myślicieli medioplatońskich: Filona z Aleksandrii (Quod Deus immutabilis sit, De somniis oraz De sacrificiis Abeli et Caini), Maksyma z Tyru (Mowa IV, XVII i XXVI) oraz Numeniusza z Apamei (Fragment 23 i 24). Historyczno-filozoficzna analiza poszczególnych utworów, zawierających interpretacje pism Mojżesza, Homera i Platona, dowodzi, że obrona pism uznawanych za kanoniczne stanowiła ważny element interpretacji przeprowadzanej przez medioplatoników. Zastosowanie metody porównawczej pozwala zaś na dostrzeżenie w argumentacji medioplatońskich interpretatorów zarówno cech specyficznych dla każdego z nich, jak i elementów wspólnych, takich jak sceptyczne podejście do kompetencji intelektualnych i filozoficznych większości ludzi w poszczególnych społeczeństwach oraz przekonanie o pedagogicznej wartości języka figuratywnego i konieczności jego stosowania w komunikacji.
- Item„Τὸ πνεῦμα καὶ ἡ ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα” (1 Tes 5,23). Stoickie źródła rozumienia ducha w Pierwszym Liście do Tesaloniczan(Wydawnictwo KUL, 2021) Pasterczyk, PiotrPrzedmiotem artykułu jest interpretacja 1 Tes 5,23 z perspektywy filozofii stoickiej. Ta interpretacja chce dać odpowiedź na dwa następujące pytania: Po pierwsze, dlaczego Paweł z Tarsu odnosi się do trialistycznej konstytucji ludzkiego bytu złożonego z ducha, duszy i ciała, zamiast do dualistycznej konstytucji opartej o złożenie z duszy i z ciała. Po drugie, jakie jest znaczenie terminu „duch” (πνεῦμα) zastosowanego w 1 Tes 5,23. Dotychczasowa egzegeza tego fragmentu wyjaśnia ten termin przede wszystkim w odniesieniu do teologicznego opisu Ducha Świętego, który odzwierciedla hebrajski termin ruah. Taka egzegeza 1 Tes 5,23 wydaje się stać w konflikcie z dualistyczną antropologią (Platon, Arystoteles) stosowaną zwykle przez Pawła w jego listach (napięcie między duchem i ciałem). Ponadto taka interpretacja może być rozumiana jako panteistyczne i monistyczne wyjaśnienie ludzkiego bytu. Zaproponowana w tym artykule odpowiedź jest zakorzeniona w interpretacji terminu πνεῦμα w jego filozoficznych źródłach stoickich. Paweł z Tarsu był bowiem ukształtowany w hellenistycznym Tarsie i mógł mieć kontakt ze stoicką filozofią, która była tradycyjnie nauczana w tym mieście. Taka interpretacja wyjaśnia w wystarczający sposób sens formuły „duch wasz (τὸ πνεῦμα), dusza (ἡ ψυχὴ) i ciało (τὸ σῶμα)”, co jednak nie oznacza, że jej autor rozumiał ludzki byt w świetle materialistycznej interpretacji ducha i duszy filozofii stoickiej. Oznacza jedynie zastosowanie stoickiej formuły antropologicznej dla wyrażenia totalności ludzkiego bytu, która była Pawłowi potrzebna w teologicznym opisie końca (παρουσία) w Pierwszym Liście do Tesaloniczan.
- ItemSymbolizm złotego pasa Chrystusa zmartwychwstałego (Ap 1,13) w świetle literatury greckiej(Wydawnictwo KUL, 2021) Podeszwa, Paweł AdamArtykuł podejmuje zagadnienie symbolicznego znaczenia złotego pasa Jezusa (Ap 1,13) w inauguracyjnej wizji Apokalipsy (1,12-20). Źródłem tego symbolizmu chromatycznego jest najpierw Stary Testament, w którego świetle złoty kolor wskazuje na Jezusa jako Boga, Króla i Arcykapłana. W zaproponowanej refleksji poszukuje się także możliwych źródeł (inspiracji) w antycznej literaturze greckiej, zwłaszcza w opisach bóstw mitologicznych: Zeusa, Posejdona, Artemidy, Apollona, Kirke. Analiza wybranych fragmentów, zaczerpniętych z Iliady i Odysei Homera oraz Hymnów Kallimacha, pozwala stwierdzić, że złoto jest ich dominującym kolorem, a wiele elementów stroju, ekwipunku i sprzętów, którymi posługują się greccy bogowie, zostało wykonanych z tego szlachetnego i cennego materiału. Można zatem powiedzieć, że barwa złota jest „kolorem bogów”, a sam kruszec kojarzy się w sposób naturalny w bóstwem. Autor Apokalipsy mógł zatem wykorzystać obrazy i motywy zapożyczone z mitologii i symboliki greckiej, traktując je jako materiał literacki, wyrażający symbolicznie prawdę o transcendencji Jezusa.
- ItemDariusz Kotecki, Zrozumieć Apokalipsę? Szkice egzegetyczno-teologiczne (Biblioteka Szkoły DABAR 1; Rzeszów: Bonus Liber 2021)(Wydawnictwo KUL, 2021) Podeszwa, Paweł AdamRecenzja książki: Dariusz Kotecki, Zrozumieć Apokalipsę? Szkice egzegetyczno-teologiczne (Biblioteka Szkoły DABAR 1; Rzeszów: Bonus Liber 2021). Ss. 294. 21 PLN. ISBN 978-83-66566-78-1
- ItemΛογικὴ λατρεία (Rom 12,1). The Pauline Idea of Worship between the Hebrew and Hellenistic Worlds(Wydawnictwo KUL, 2021) Crimella, MatteoThis essay focuses on a passage from the Letter to the Romans, better on a famous expression: λογικὴ λατρεία (Rom 12,1). After having studied its context in some depth, it shows how Paul operates in a dual direction: the apostle removes from the expression any kind of semantic link bound up with the cult; he also attributes to it a profane semantic. Paul does not intend to oppose the two cults, Jewish and Christian. His words imply that, like the ancient Israel before them, the Christian believers should also be distinguished for their cult. Christian worship is conceived in a different way. It is far from being a spiritualisation of the cult. Such a reduction is excluded by the object of the sacrifice, «your bodies». Paul operates in two directions: on the one hand, he avoids the trap of supersessionism with regard to the Jewish cult; on the other hand, he excludes a spiritualisation (or interiorisation) of Greek religious practices. Paul’s language is distinct both from the great tradition of Israel and from the Hellenistic world.
- ItemEpimenides z Krety w kontekście nowotestamentowym (Tt 1,12; Dz 17,28)(Wydawnictwo KUL, 2021) Lorek, PiotrW artykule przybliżona zostaje postać starożytnego mędrca greckiego Epimenidesa z Krety. Przywoływane są wybrane dzieła starożytnej literatury pozabiblijnej odnoszące się do Epimenidesa. Następnie uzyskane dane zestawiane są z dwoma fragmentami nowotestamentowymi (w szczególności z Tt 1,12, a także pokrótce z Dz 17,28). W ten sposób wydobyte zostaje specyficzne wykorzystanie postaci Epimenidesa w biblijnych urywkach. Dostrzec można powoływanie się na autorytet Epimenidesa, jednakże bez uwzględnienia pierwotnego kontekstu jego słów. Ciekawe jest także uchwycenie trudności interpretacyjnych u wybranych komentatorów chrześcijańskich żyjących na przełomie IV i V w. n.e., dostrzegających apologetyczne trudności wynikające z cytowania Epimenidesa w Tt 1,12.
- ItemTheologization of Greek Terms and Concepts in the Septuagint and New Testament(Wydawnictwo KUL, 2021) Mickiewicz, FranciszekHellenistic literature, having great achievements in the fields of philosophy, drama, and poetry, did not know the theological concepts and issues which underlie the texts contained in the Hebrew Bible. So when the creators of the Septuagint, and then also the authors of the New Testament, used the Greek language to convey God’s inspired truths to the world, they were forced to give secular terms a new theological meaning, frequently choosing neutral words for this purpose, not burdened with negative associations. With their translation work, they built a kind of bridge between Hellenic and Jewish cultures. On the one hand, the Septuagint allowed Jews reading the Bible in Greek to remain connected not only with the religious heritage of their fathers, but also with the cultural values that were closely related to that language and its world. In turn, for the Greeks, who after some time began to appreciate this work and gained knowledge of its content, it opened vast horizons of new religious and spiritual values, which until then were completely alien to them. The work of the authors of the Septuagint was continued and developed by the authors of the New Testament, which added to their theological output many new religious and moral values arising from the teaching of Jesus Christ. That way they contributed considerably to the development of the Koinē Greek and significantly transformed the spiritual life of the people speaking the language.
- ItemThe Term ἀντίψυχος as an Expiatory Sacrifice of Martyrs in the Light of The Fourth Book of Maccabees and Other Ancient Extra-Biblical Literature(Wydawnictwo KUL, 2021) Chrostowski, Marcin TomaszThe Fourth Book of Maccabees (4 Macc) in the description of Eleazar’s prayer, before he suffered a martyr’s death (6:29) as well as the martyrdom of seven brothers and their mother who suffered for the nation (17:21), the term ἀντίψυχος (which means “given in exchange for life”) is used twice. This adjective appears only twice in the Septuagint (LXX), to be precise, in 4 Macc. The context of both passages suggests a broader meaning of the term, translated with reference to a sacrifice of life having a propitiatory, expiatory, vicarious and voluntary character, and even atonement for the sins of the Jewish people. In this article, the subject of expiatory martyrdom in 4 Macc will be taken in the context of the biblical, apocryphal and other ancient texts, with reference to the flow of ideas and terminology of Greco-Roman religion, poetry and philosophy. In addition, possible translations of the term ἀντίψυχος will be analyzed, included in the broader context of Greek and other terminologies, so as to show possible connections between the idea of expiatory martyrdom and the ideas described in the New Testament.
- ItemO pojęciu hellenizacji(Wydawnictwo KUL, 2021) Mrugalski, DamianPojęcie hellenizacji odnosi się do rozprzestrzeniania się greckiej kultury i przejmowania jej przez ludy niebędące Grekami w czasach, które zapoczątkowują podboje Aleksandra Wielkiego (czyli od drugiej połowy IV w. p.n.e.). W taki lub podobny sposób termin ten zostaje zdefiniowany w wielu współczesnych słownikach i encyklopediach dotyczących starożytności. Pojęcie to stało się problematyczne, gdy w drugiej połowie XIX w. i pierwszej połowie XX w. historycy religii powiązali je z pewnego rodzaju sądami wartościującymi, a niekiedy nawet ideologicznymi. Dlatego też niektórzy współcześni uczeni proponują porzucenie pojęcia „hellenizacja” w badaniach nad antykiem bądź zastąpienie go innymi, które w sposób neutralny opisywałyby zjawiska zachodzące w epoce hellenistycznej. W niniejszym artykule przedstawiono przegląd wybranych stanowisk w odniesieniu do samego pojęcia „hellenizacja”, a także podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, czy we współczesnych badaniach dotyczących epoki hellenistycznej można uniknąć tego obciążonego ideologicznie terminu.
- ItemIntertextual Strategy of the Narrator of the Second Epistle of Peter in the Catalogue of Virtues (1:5-7)(Wydawnictwo KUL, 2021) Rosik, Mariusz; Wojciechowska, KalinaThe Second Epistle of Peter is one of the least studied texts of the New Testament. It is usually compared with 1 Peter and/or Jude, and indeed shows some similarities and some differences with these texts. But little attention is paid to the originality of 2 Peter, both in its interpretation of texts from the Jewish tradition and in the application of intertextual strategies to elements of Greek philosophy. 2 Pet 1:5-7 is undoubtedly one of the most Hellenized passages of the epistle. Not only did the narrator use a hierarchical catalog of virtues popular in Greek literature, but also terms that are commonly associated with ethics, especially the Stoic ethics (faith – πίστις; virtue – ἀρετή; knowledge – γνῶσις). This article aims to present the manner in which the narrator in 2 Pet 1:5-7 enters into dialogue with Greek ethical texts and how he transforms, innovates, and reinterprets these texts. In other words, what intertextual strategy he uses.
- ItemFilosofizzazione del cristianesimo(Wydawnictwo KUL, 2021) Magris, AldoLaddove la cultura ellenica nei suoi aspetti più importanti scomparve all’avvento della religione cristiana, solo la filosofia greca sopravvisse, anzi trovò nella nuova situazione culturale forme di sviluppo originali. Perciò noi dovremmo parlare di filosofizzazione, piuttosto che di ellenizzazione del cristianesimo. Inizialmente gli autori cristiani erano avversi alla filosofia, ma poi prevalse la linea di Giustino, di Clemente e di Origine secondo cui essa poteva rappresentare una propedeutica a una comprensione colta della fede: certo non tutta la filosofia greca ma soltanto il filone platonico e aristotelico. Da queste specifiche fonti i Padri della Chiesa trassero concetti e argomentazioni utili per due scopi: il primo, la dimostrazione del libero arbitrio a supporto dell’etica, e della provvidenza divina in funzione della teodicea; il secondo, la critica dei miti e culti pagani e delle contemporanee sette eretiche. In particolare la confutazione del manicheismo impiegò su larga scale le strutture formali dell’ontologia aristotelica. La filosofizzazione divenne parte integrante dell’identità e della visione cristiana del mondo.
- ItemLista czystych przeżuwaczy w Pwt 14,5 w przekładzie Septuaginty(Wydawnictwo KUL, 2021) Morta, KrzysztofW artykule zostaje poruszona kwestia przekładu w Septuagincie listy zwierząt czystych, dziko żyjących kopytnych przeżuwaczy, zamieszczonej w Pwt 14,5. Zauważalny jest fakt, że tłumacze, podając ekwiwalenty dla hebrajskich nazw roślinożerców występujących w Palestynie, posłużyli się tak egzotycznymi przedstawicielami fauny jak żyrafa. W związku z tym nasuwa się pytanie, czym kierowali się aleksandryjscy tłumacze, wprowadzając do swego przekładu słabo bądź w ogóle nieidentyfikowalne w egipskim środowisku zwierzęta. W artykule podjęto próbę wyjaśnienia tego zamierzenia. Na podstawie przekładu listy czystych przeżuwaczy poruszono także kwestie związane ze starożytną tradycją datacji powstania Septuaginty.
- ItemMaryja jako grecko-rzymski ideał kobiety(Wydawnictwo KUL, 2021) Zawadzki, Robert KrzysztofArtykuł stanowi omówienie moralnego, religijnego i literackiego podłoża kultury grecko-rzymskiej, na którym przejawiał się i rozwijał kult Maryi. Tekst zawiera przegląd tytułów Maryi, takich jak: Matka Boża, Dziewica, Wspomożycielka, Matka Bolesna, Madonna z Dzieciątkiem, rozpatruje związek tych nazw z pewnymi aspektami grecko-rzymskiej kultury, analizuje reakcję pogan na ujawnienie się licznych godności Maryi, wskazuje, że miały one precedensy w kulturze Greków i Rzymian, którzy cechowali się swoistym przygotowaniem na przyjęcie kultu Maryi. Artykuł przedstawia najwcześniejszy etap rozwoju kultu maryjnego, ze szczególnym uwzględnieniem kontekstu kultury grecko-rzymskiej.